Εμμονή

Η εμμονή είναι βούρτσα με αιχμηρά δόντια.
Κάθε που βουρτσίζω τα μαλλιά μου λιποθυμούν
μικρά κομμάτια ανάσας.
Την καθαρίζω και βρίσκω λαστιχάκια
ματωμένες ρίζες, σγουρά υπολείμματα σκέψης.
Επιμένω όμως να βουρτσίζω.
Ένα καλοχτενισμένο κεφάλι έχει το τίμημά του.

Η εμμονή είναι ηλιοβασίλεμα.
Το τεμαχίζω
Βάζω ένα κομμάτι στο στήθος
χώνω μικρότερα στις τσέπες μου.
Άδικος κόπος.
Δεν κρατιέται ο ήλιος, δύει.
Την άλλη μέρα πάλι απ’ την αρχή,
χωρίς σταματημό.

Και μη μου λες για μποτίλιες στο πέλαγος
αυτά που πληγώνουν πληγώνουν
και πρέπει να διαλέξεις επιτέλους
σε ποια ανακυκλώσιμα υλικά θα τα ξεφορτωθείς.

Θέμα ερμηνείας

Έτσι κι αλλιώς
το σταματημένο ρολόι
θα δείχνει τη σωστή ώρα
δύο φορές τη μέρα.
Και η γάτα θα επιστρέψει
στο έρημο σπίτι
τη σωστή στιγμή.
Οπότε, μπαίνει θέμα ερμηνείας
των λέξεων σωστός, έρημος
και, κυρίως, χρόνος.

Όπως, όταν επισκέπτεσαι το ευρύχωρο σπίτι
ύστερα από πολλά χρόνια,
όταν η γυναίκα φορά τις κουρτίνες,
τα σοκολατάκια στη φοντανιέρα βγάζουν μικρές δαγκάνες,
σου σερβίρει αόρατο καφέ,
κι ύστερα θρονιάζεται στην κορνίζα
και σου επιβάλλει την ακινησία της.
Τότε μπορούμε να μιλήσουμε
για αποδόμηση της καθομιλουμένης.

( Από ποιητική συλλογή που ετοιμάζεται από τις εκδ. Σαιξπηρικόν )