Μνήμη Ανθής Μαρωνίτη

Π  Α  Σ  Χ  Α

Το ένα βυθισμένο στο μαλλί του άλλου
Ανάσα μέσα στην ανάσα
Μπάλα σγουρή ασφυκτική
Ψευδαίσθηση ζέστης ασφάλειας

^{ΑΝΘΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ}

Ο γκιώνης

Δεν θέλει να πάει απαρηγόρητος
Το καλοκαίρι ακούει τον γκιώνη από μακριά να τον παρηγορεί
Όμως δεν ξέρει αν αυτό είναι προστασία ή κλάμα
Ήθελε κι άλλα σχετικά με την προστασία και τους φόβους του
όπως να μήν τον εγκαταλείψει κανείς ποτέ

― «Δεν σε παρηγορούν τόσοι πολλοί μαζεμένοι;»
είπε το πουλί
―«Όχι.Τους ήθελα έναν έναν χωριστά».

Καμπή πνοής

Καμπή πνοής
Όταν συστρέφεσαι
Και επιστρέφεις μέσα μου
Αδύνατο ολόκληρη να εκδιπλωθείς
Αδύνατο να σε χαρεί ακέραιη ο αέρας
Πνοή σε κάμψη εσωτερική
Στο σπήλαιο της γέννησης

Πνοή σε διάθλαση νερού
Μισό κουπί που σπάει στα δυό
Ενώ η βάρκα προχωρά
Και λάμνει ο περάτης μου στη Νήσο
Πνοή σε «ατμόσφαιρες» ενός συμπιεστή
φουριόζου που ο Χρόνος μ' έμαθε να τον τιμώ
γράφοντας τον ρυθμό
στον αριθμό των ημερών

...Είναι το τίποτα...

κι αυτό που απ' έξω
βλέπει στην κάμαρα
αυτό που ακολουθεί και παρακολουθεί
κάθε σου κίνηση
βήμα προς βήμα
―πώς σέρνεται ο θυμός στις στις μάλινες παντόφλες;―
είναι το τίποτα.

Αυτό το ίδιο τίποτα χωρίς προσθήκη απο το πουθενά
γιατί είναι ήδη στο δωμάτιο
ο νοικιασμένος χρόνος.
Το τίποτα που υποδύθηκε για χάρη σου όγκο ελάχιστου φωτός

Ρεπερτόριο

Μετάλλαξε τον βίο του
Έφερε το γερούνδιο
―ένα άκλητο τύπο με χρήση επιρρηματική― στο προσκήνιο

Από εκεί υποκλίνεται κάθε φορά
για τελευταία φορά
Από το προσκήνιο
―μια ιδιοτροπία της γλώσσας―
αναγγέλλει το τέλος των πάντων και των εμφανίσεών του
στην επαρχία.
Κι ό,τι είπε στη σκηνή
―ρήματα αντί ουσιαστικού―
είναι αέρας

Πεθαίνει λοιπόν
Μανόν Λεσκό στην χάρτινη έρημο της Οπερά Γκαρνιέ
Ύστερα
επιστρέφει στα αρώματα
και τα φρουρού
Στο Λα Φενίτσε 
                 η Ντόνα Άννα έπρηζε τον Οκτάβιο:
― «Io moro και Io moro»―
μέχρι που απηύδησε
κι αυτός
Με τι ευκολία ύστερα
πέρασε από τον Πουτσίνι στον Μότσαρτ.

Μετάλλαξε τον βίο αμέτρητες φορές
Άλλαξε κοστούμια
από το βεστιάριο
Του άλλαξαν τα σκηνικά
Τους άλλαξε τον αδόξαστο

Ένα φωτάκι μοναχά κράτα για παρηγοριά τη νύχτα
για το λιμπρέτο

Μην κοροϊδεύεις άλλο τον γιατρό

Συνοφρυωμένος
που δεν διακρίνει απέναντι τον αριθμό στον φωτεινό πίνακα
Με τη ντροπή
ότι δεν τα κατάφερε ανάμεσα στο 6 και το 9 να δει την ομοιότητα
και την αβυσσαλέα διαφορά στα ιχνοστοιχεία της ουρίτσας τους
Γράμματα είναι φωτεινά
που τα μετακίνει ταχύτατα ο γιατρός για να σε ελέγξει.

Γράμματα που
πήραν τη θέση δικαστή
γι' αυτά που λες πως ξέρεις

―Ακόμα δεν έμαθες να τα διαβάζεις.
Ενώ ο τυφλός με άλλες προσλαμβάνουσες
στα ιζήματα του φωτός
ψαύοντας τις ράχες των βιβλίων σου
ο αγράμματος τυφλός,
σε αναγνωρίζει
Μην κοροϊδεύεις άλλο τον γιατρό