Ο Θάνατος το στρώνει
^{ΓΙΑΝΝΗΣ  ΒΑΡΒΕΡΗΣ}

         Α
Αντίστροφη μέτρηση

    Β
Βυθός και στολίδια του βυθού

        Γ
Γέμισε το δωμάτιο πυγολαμπίδες

        Δ
Δε χωράνε δυο καρπούζια σε μια μασχάλη

        Ε
ΈΡΩΤΑΣ... έρχεται Εκείνη / κρατάει στο χέρι ένα μαχαίρι / με προσοχή με πλησιάζει / το μπήγει στο δεξί μου μάτι.

        Ζ
je ne regrette rien

        H
Ηγούμενος > ίδε και μοναχός

        Θ
Θάνατος

        Ι
Ιφιγένεια

        Κ
Κρουασάν και στα δόντια του γυάλισεν η αρχαία πείνα

        Λ
Λάθος που μικρός πίστευα πως οι γιατροί δεν πεθαίνουν

        Μ
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι

        Ν
ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ

        Ξ
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα

        Ο
ΟΧΙ, το σωστό

        Π
Πάντα υπάρχει μια “πρώτη φορά” ακόμα και η τελευταία

        Ρ
Ρουβίκωνας και alea jacta est

        Σ
Σκέπτομαι πως έζησα καλύτερα από ένα σκύλο και περισσότερο

        Τ
Το τέλος έρχεται με τη σιωπή... Πως σταματούν ξαφνικά και όλα μαζί τα τζιτζίκια.

        Υ
Η ...φαλλοκρηπίδα

        Φ
Φεμινισμός ...Θεομήτωρ, αειπάρθενος

        Χ
Χειμωνάς ...Ο συγγραφέας δεν είναι δημιουργός, δημιουργείται ακατάπαυστα από τους άλλους. Όταν χρειαστεί να τους ικετεύσει για να έρθουν, για να μη φύγουν, επειδή ξέρει πως δεν θα τους πείσει, τους καρατομεί και τους πενθεί σε όλη του την ζωή...

        Ψ
...Ψηλά, να με σηκώσεις, πολύ ψηλά. Να μου φωνάξεις δυνατά πως μ’ αγαπάς.

        Ω
Ωραία που ’ναι την αυγή όταν γλυκοχαράζει...
χαρά σε ’κείνη την καρδιά που δεν αναστενάζει.