Όταν μαγειρεύτε ροφό ή σφυρίδα και γενικώς πετρόψαρα, μην έχετε καθόλου τύψεις που τα βλέπετε να σιγοβράζουν ή να σιγοψήνονται, μην κάνετε εικόνα πως θα ήταν ελεύθερα κολυμπώντας χαρούμενα στις θάλασσες. Στη σκέψη σας να έχετε μόνο ένα πράγμα: ότι τρώτε έναν ρουφιάνο. Η ιστορία του πετρόψαρου έχει τις ρίζες της στα βάθη των αιώνων, τότε που η ρουφιανιά και η μοιχεία έγιναν της μόδας στον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.
Σε μια, λοιπόν, από τις πολλές ξένοιαστες, καλοκαιρινές βόλτες της στην παραλία του Λιτόχωρου, η Ήρα ένιωσε την ανάγκη να πετάξει τους χιτώνες της και γυμνή να βουτήξει στα νερά. Ο Ποσειδώνας -που τίποτε δεν άφηνε απαρατήρητο- αφού την περικύκλωσε και σαν παγώνι φούσκωσε μια και δυο και τρεις φορές, την τράβηξε σε μια απόμερη γωνιά της σημερινής Πλάκας Λιτοχώρου. Στην αρχή η Ήρα έφερε αντιρρήσεις για μια τέτοιου είδους συνεύρεση, συν το ότι δεν τον πολυσυμπαθούσε κιόλας τον Ποσειδώνα και πολλές φορές μιλούσε για εκείνον με λόγια κάθε άλλο παρά κολακευτικά. Γρήγορα, όμως, ενέδωσε και μια και δυο και τρεις φορές και μάλιστα, σύμφωνα με τον ιστορικό Διονύσιο τον Μυτιληναίο, άρχισε να τον κυνηγά από κοντά και κολλιτσίδα μεγάλη του έγινε. Από το σμίξιμο αυτό γεννήθηκε ο Βύθεος, ένα παλικάρι δυο μέτρα που είχε τη δεινότητα να κινείται και στη στεριά και στη θάλασσα με την ίδια άνεση.
Όταν ο Δίας έμαθε τα τερτίπια της γυναίκας του, για να την εκδικηθεί (μούτρα δεν είχε να αντιπαρατεθεί μαζί της στα ίσια) αποφάσισε να σκοτώσει τον Βύθεο. Τότε ο Ποσειδώνας, για να σώσει τον γιό του από την εμμονή του Δία να τον αφανίσει, τον έκανε ψάρι και μάλιστα, ψάρι αόρατο από θεούς, ανθρώπους και άλλα όντα υδρόβια.
Ο Βύθεος στην αρχή δυσανασχέτησε στην προοπτική να μεταμορφωθεί σε ψάρι, αλλά μπροστά στο φόβο του θανάτου που τον περίμενε υποχώρησε, κι έτσι, άρχισε αόρατος να περιτριγυρίζει στους βυθούς των θαλασσών και όλα τα μυστικά των υδρόβιων, τις κουβέντες και τα αρνητικά σχόλια που έλεγαν για τους θεούς, τα μετέφερε χαρτί και καλαμάρι στον Ποσειδώνα. Ο Ποσειδώνας λοιπόν, γνωρίζοντας πλέον τα πάντα, από ένας μέτριας δύναμης και ακόμη πιο μέτριας αποδοχής θεός, έγινε μεγάλος και τρανός, μοναδικός άρχοντας των θαλασσών που είναι τριπλάσιες σε έκταση από τη στεριά όπου ο Δίας έκανε κουμάντο. Βλέποντας ο Δίας ότι η δύναμη και το κύρος του Ποσειδώνα, όσο περνούσε ο καιρός, μεγάλωνε και η αποδοχή του από ανθρώπους και υδρόβια απειλούσε τη δική του κυριαρχία, ανησύχησε κι έβαλε ζωντανούς και νεκρούς, θεούς και θνητούς, να μάθουν με πιο τρόπο αποκτά όλο και μεγαλύτερη δύναμη. Από τη δύσκολη θέση τον έβγαλε η Ήρα που ένιωθε συναισθηματικά πληγωμένη γιατί ο Ποσειδώνας την θεωρούσε πλέον αρκετά σιτεμένη για τα γούστα του και την παραμελούσε συστηματικά. Αποκάλυψε, λοιπόν, στον Δία το μυστικό για το αόρατο ψάρι ρουφιάνο, τον Βύθεο.
Τότε, ο πανούργος και ειδικός στις ενέδρες Δίας διέταξε την Αφροδίτη να περιφέρεται ημίγυμνη στις παραλίες και να ξαπλώνει προκλητικά στις αμμουδιές, σίγουρος ότι ο Βύθεος κάποια στιγμή θα έπεφτε στην παγίδα της. Δεν έπεσε έξω. Όταν ο αόρατος Βύθεος αντίκρυσε την Αφροδίτη, πάθος ανθρώπινο τον διαπέρασε, τα λέπια του ανασηκώθηκαν και την ουρά του δεν μπορούσε να συγκρατήσει από το μεγάλο τρέμουλο. Βουρλισμένος καθώς ήταν, απαίτησε από τον πατέρα του τον Ποσειδώνα να τον κάνει ξανά για λίγο άνθρωπο. Ο Ποσειδώνας πονηρεύτηκε ότι η παρουσία της Αφροδίτης ίσως να ήταν παγίδα του Δία αλλά δεν άντεξε να αρνηθεί στην φλογερή επιθυμία του γιού του που τον έβλεπε να σπαρταράει από πάθος. Κι έτσι τον μεταμόρφωσε ξανά σε άνθρωπο.
Την ίδια στιγμή που ο νεαρός Βύθεος πλησίαζε την Αφροδίτη στην ακρογιαλιά του σημερινού Κάστρου Λευκάδας κι ενώ εκείνη ήταν έτοιμη να του δοθεί χωρίς δεύτερη κουβέντα, μαγεμένη από την ομορφιά του, εκείνη την ίδια ώρα, ο Δίας ετοίμαζε έναν από τους φοβερούς κεραυνούς του για να τον κάψει ζωντανό. Μόλις το πήρε χαμπάρι η Ήρα, μετανιωμένη πλέον που του είχε αποκαλύψει το μυστικό και με το μητρικό ένστικτο να την πνίγει, έπεσε με λυγμούς στα πόδια του Δία, παρακαλώντας τον να μην τον κάψει παρά μόνο να τον κάνει ξανά ψάρι. Ο Δίας άκουσε τη σύζυγό του, μέτρησε τα πράγματα και υποχώρησε στα παρακάλια της με τη συμφωνία να αποδεχθεί η Ήρα τον κρυφό του γάμο με τη Σεμέλη. Η Ήρα συμφώνησε σε όλα (παρ΄όλο που δεν αποδέχθηκε ποτέ βεβαίως τον γάμο του με τη Σεμέλη) και ο Δίας μεταμόρφωσε ξανά τον Βύθεο σε ψάρι, ένα ψάρι του βυθού, ορατό από όλους, από θεούς και ανθρώπους, ένα πετρόψαρο καταδικασμένο σε ακινησία, δικασμένο να κρύβεται μια ζωή φοβισμένο μέσα στα βράχια, κολλημένο στις μεγάλες πλάκες του πυθμένα των θαλασσών.