Ατσαλωμένος ως μαχητής και αξιωματικός στους Ναπολεόντιους Πολέμους, υπηρετώντας σε όλους τους μεγάλους ευρωπαϊκούς στρατούς, όπως και ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης η ο Μάρκος Μπότσαρης, δίνεσαι ολοκληρωτικά στον εθνεγερτικό Αγώνα με την μεγαλύτερη αρετή από όλους: την Ανιδιοτέλεια και την Εντιμότητα. Δεν δέχτηκες ποτέ σου τη Αρχηγία ενώ ήσουν εξίσου ικανός και στις μάχες και στις διαπραγματεύσεις. Απέφυγες την συμμετοχή σου στον εμφύλιο προσπαθώντας για την συμφιλίωση, ενώ κατέθεσες την μαχητικότητα σου σε όλα τα πολεμικά θέατρα επάνω στο τρομερό σπαθί σου που έγινε ένα με το χέρι σου, εξολοθρεύοντας τον Τούρκο δυνάστη και τον Αιγύπτιο εισβολέα, χωρίς να επιτρέψεις στον εαυτό σου να πάρει ούτε ένα λάφυρο.... Δανείστηκες για να ζήσεις και πέθανες εξ αιτίας αυτών που με αλλότρια δάνεια εξάρτησης δολοφόνησαν την Επανάσταση. Μαζί σου εξαφανίστηκαν πλήθος άλλων επαναστατών είτε με τη βία, είτε με την απαξίωση είτε με την αφομοίωση...οι μετέπειτα ιστορικοί βασίστηκαν στο έωλο επιχείρημα της αντίθεσης "πολιτικών" και "στρατιωτικών", αγνοώντας ότι η Επαναστατική κατάσταση και δυναμική ενοποιεί τις ικανότητες και τις αρετές των εξεγερμένων, οι οποίοι καθίστανται ικανοί, ενώ πολεμούν, ταυτόχρονα να θεσμοθετούν ασκώντας την ύψιστη Πολιτική και Διπλωματία. Εσύ λοιπόν αγνέ μαχητή, κατέληξες ζήτουλας και βαρειά άρρωστος απαξιωμένος από το άρρωστο Προτεκτοράτο που δημιούργησαν οι Κωλέττηδες και τα τσιράκια των μεγάλων δυνάμεων που μέχρι σήμερα διαφεντεύουν αυτό τον τόπο...

Στο σκίτσο μου ο Νικήτας Σταματελόπουλος νεκρός.