Η Agafia Lykova έχει ζήσει όλη της τη ζωή στη ρωσική ερημιά, μόλις 250 χιλιόμετρα από τον πλησιέστερο πολιτισμό – μια πόλη. Το 1988 πέθανε ο τελευταίος της συγγενής (ο πατέρας της). Η οικογένεια, που ήταν Παλαιοπιστοί, διέφυγε από τον τρόμο και τις διώξεις της εποχής του Στάλιν τη δεκαετία του 1930. Ζούσαν απομονωμένοι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν μια αποστολή Ρώσων γεωλόγων εντόπισε την οικογένεια βαθιά μέσα στην τάιγκα. Νέα από τον έξω κόσμο δεν υπήρχαν ποτέ διαθέσιμα. Μόνο οι ιστορίες του πατέρα της και μια ρωσική Αγία Γραφή από τον 18ο αιώνα είχαν διαμορφώσει την ανατροφή και την αντίληψη της Αγκάφια Λικόβα για τον κόσμο γύρω της. Απ’ όσο γνωρίζω η Λικόβα ζει ακόμη, αλλά δεν είναι βέβαιο. Ο ραδιοπομπός επείγουσας ανάγκης που της είχαν δώσει οι ρωσικές αρχές ίσως δεν λειτουργεί πια. Το ερώτημα που θέτω συχνά στον εαυτό μου επιθυμώ να το διατυπώσω και εδώ: Τι γνωρίζει η Αγκάφια Λικόβα για τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας και τη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας; ― Μ. Οι.

Μια παντοτινά επίμονη εικόνα, που σίγουρα εντυπωσιάζει τον Παντοκράτορα;

Η Αγκάφια Λικόβα αφουγκράζεται τον βιβλικό κόσμο της ψυχής

σε δάση όπου η βουή του ορμητικού ποταμού φτεροκοπά σαν σημαία.

Μέρες αλλοτινές κυλούν ήρεμα στην αναμονή της νύχτας,

ηχώντας αιώνια εβραϊκά στο τρίξιμο του κρεβατιού

στην παράγκα, πολύ όμοιο με τον ήχο της φάτνης από τη μακρινή Βηθλεέμ.

Τα κιτρινισμένα αναγνώσματα της Αγκάφια Λικόβα ακόμη περισώζουν

για το μέλλον όλα τα παλαιοδιαθηκώα θαύματα.

Και εκείνη δεν παύει να ερευνά. Και περιμένει! Και

φοβάται το ψυχρό κενό στην έρημο της μνήμης!

Βήχει και παγώνει, δημιουργεί μικρούς κήπους

με το σταυροκόπημά της, ενώνει τα χέρια της

σ’ έναν δέκατο όγδοο αιώνα, ωσάν τα άνθη και οι λειμώνες

της προσευχής να λάμπουν μέσα σε θεϊκά αιώνια περιβολή,

βγαίνοντας μέσα από ένα εγώ που μεγάλωσε με τον Θεό, και μόνον τον Θεό.

                            Οι σωματικοί πόνοι όμως καθόλου δεν

μετριάζουν τον κρύο αέρα από τον Γολγοθά: κάθε νύχτα

η ακρίβεια καταγράφει στην ψυχή ακριβείς ερωτήσεις

που εκείνη δεν θέλει ν’ ακούσει. Πόσο κοστίζει

να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να αμφιβάλλει;

Πόσο βοηθά η Αγία Γραφή όταν η προσευχή έχει γίνει

αιώνια σισύφεια ανακούφιση, τόσο μακριά από

τη χάρη και τη συμφιλίωση του Θεού της αγάπης;