«Μουσική δεν είναι αυτό που ηχεί. Μουσική είναι γιατί αυτό που ηχεί, ηχεί όπως ηχεί, αν και εφόσον ηχεί»
^{LEIF SEGERSTAM [1944-2024]}

1

Ο ουρανός μας από άπεφθο χρυσό. Ήχος κατά την Πασακάλια σε ρε ελ., BWV Anh. 182

26:32 λεπτά στο

Στον ουρανό μας ναυλοχούν
νέφη από άπεφθο χρυσό
ad hoc Δοξοστασία
Καμπάνες κωδωνοστατούν
από τα Βάραθρα Μετάλλινα
Οχυρά ορυχεία
αδαπανήτων προσευχών
Ένα φεγγάρι Ιδιόφωνο
Λεπτό ασήμι σαν κλωστή στριμμένο με χρυσό
στυφό
κρούει αίφνης Χαλκό
πολύκροτο τάλαντο
Εμβατήριο κονισαλέο
Βαλκανικό

Μία γκαμήλα, Δυο Τρεις Μάγοι
και Πέντε Διακινητές
με Τζι.Πι.Ες
και πρόφαση μετοικεσία
οργάνωσαν ευρεία παιδοκτονία
[ αδύναμο μινύρισμα νηπίου
και μία γάζα ματωμένη
ξεμείνανε ξεχάστηκαν
σε μια γωνία ]

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΣΙΓΟΥΝ

Κόκκινα κρίνα του χειμώνα
αλλού, σε κάποια μακρινή επαρχία,
στην είσοδο κλειστού σπιτιού,
που ρεύει στην υγρή απουσία,
βυζαίνουν τα σκοτάδια
και αποξεχάστηκαν ν’ ανθούν

2

Μουσική παλιά. Ήχος κατά το Έριχ Κουντς – Stille Nacht

https://archive.org/details/lp...

και εν ταυτώ με το Οράτσιο Φρουγκόνι – Masterpieces in Miniature

https://archive.org/details/lp...

Ψιλοβροχή του βινυλίου
στρωμένη ήσυχη ροή και αργυρή
σαν ασημί βραχνό και
μαυρισμένο ποίημα παλιωμένο
Βροχή
Στα ρείθρα πώς διαυγάζονται
και πώς κυλούνε στους ρηχούς βυθούς
από παλιά ασημωμένοι
παφλασμοί
Με κεραυνούς
που κάποτε ξεράσανε
Φωτιά
τώρα τις χάλκινες ασπίδες τους
που σπινθηροβολούν
με πιάστρες στολιδιών πανίσχυρες
στο Δέντρο που ενώνει γη και ουρανό
έχουν κρεμάσει—
Ψιλόβροχο,
Σαν πόνου βελονιά ατσάλινη τρητή
και μοχθηρή
μαρμαρωμένο χρυσωμένο
σε λεπτό ασημόχαρτο
σκισμένο τυλιγμένο
όπως τραγούδησαν παλιά
άγγελοι απ’ το πουθενά
Το Άλφα είσαι και τ’ Ωμέγα
Γλυκιά φωνή φωνή γλυκιά
Ubi sunt gaudia
Πού είναι η χαρά
Quanta gratia quanta gratia
Πού σου η χάρη
—kyrie eleison—