ΔΥΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΡΟΥΝ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ.
(ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ 20 ΚΑΙ 30 ΕΤΩΝ)

Εισαγωγή

Είμαστε όλοι υποκριτές. Ηθοποιοί. Άλλος πιο πολύ και άλλος λιγότερο. Κάθε άνθρωπος υποκρίνεται και ψεύδεται. Το ψέμα στη ζωή του γίνεται πολλές φορές όχι απλά σανίδα σωτηρίας αλλά και κομμάτι της καθημερινότητάς του. Στοιχείο της προσωπικότητάς του ενίοτε. Συχνά τον παρασύρει στη δράση του για να καλύψει προηγούμενα ψεύδη. Κανείς δεν ζει μόνο με την αλήθεια.
Δύο νέοι άνθρωποι σε ένα πρωτότυπο, παράξενο bras de fer ακροβατούν μεταξύ πραγματικότητας και αναλήθειας. Πού θα καταλήξουν;

Πράξη 1^η

Βλέπουμε τον νέο άντρα καθισμένο στο γραφείο του. Μπροστά του έχει ένα λάπτοπ, δίπλα του μια κούπα με καφέ, δεν φοράει παπούτσια, είναι ξυπόλητος, από πάνω φέρει λευκό φανελάκι. Ακούγεται το κουδούνι της κεντρικής εισόδου της πολυκατοικίας (Θυροτηλέφωνο).

Άντρας: Ποιος είναι;

Ακούγεται μια γυναικεία φωνή μέσα από το θυροτηλέφωνο – ο λόγος της είναι ηχογραφημένος

Γυναίκα: Γεια σας…

Άντρας (παραξενευμένος): Γεια σας… Ποιος είναι;

Γυναίκα: Ήρθα… Εεε… Είμαι η κοπέλα από την αγγελία…

Άντρας: Ποια αγγελία;;; Ποια κοπέλα;;;

Γυναίκα: Είμαι για την αγγελία μέσω της ανάρτησης…

Άντρας: Ποιας ανάρτησης λέτε;;;

Γυναίκα: Της ανάρτησης ντε… στο γκρουπάκι στο facebook...

Άντρας: Τι λέτε κυρία μου;

Γυναίκα: Στο γκρουπάκι «Ψάχνω συγκάτοικο»…

Άντρας: Δεν έβαλα καμιά αγγελία και δεν έκανα ποτέ καμιά τέτοια ανάρτηση σε κανένα γκρουπάκι! Λάθος κάνετε!

Κάθεται και πάλι μπροστά στον υπολογιστή του.
Ξανακούγεται το κουδούνι από κάτω

Άντρας: Ναι! (Υποψιασμένος και θυμωμένος)

Γυναίκα: Ο κύριος Τζανής δεν είστε;

Άντρας: Ο κύριος Τζανής είμαι κυρία μου. Αλλά για ποια ανάρτηση μιλάτε, δεν ξέρω! Μην μου ξαναχτυπήσετε!

Γυναίκα: Μισό λεπτό…!

Άντρας: Ρε δεν πάμε καλά! Ρε τι κυκλοφορεί αδέσποτο! (Έχει πάψει να απαντάει)

Ξανακάθεται στη θέση του, όμως κάπως πιο ταραγμένος.
Το κουδούνι ξαναχτυπάει. Ο άντρας εκνευρίζεται αλλά δεν ξαναπλησιάζει στο θυροτηλέφωνο, παρότι του ρίχνει μια ματιά ανήσυχος. Το κουδούνι επιμένει επαναλαμβανόμενα. Ο άντρας θυμώνει. Σηκώνεται από την καρέκλα του, περπατάει πέρα δώθε, ξεφυσάει, το κουδούνι συνεχίζει, αυτός βγάζει μια κραυγή απελπισίας. Το κουδούνι σταματάει.

Άντρας: Επιτέλους!

Περνάνε δυο λεπτά και ακούγεται ασανσέρ… Το πρόσωπο του άντρα ξαφνιάζεται στο άκουσμα. Χτυπάει το κουδούνι στο διαμέρισμά του. Ο άντρας πετάγεται και ρωτάει.

Άντρας: Ποιος είναι;

Γυναίκα: Εγώ είμαι…

Άντρας: Ποια ΕΣΥ είσαι;

Γυναίκα: Ναι, δίκιο έχεις, άλλο η φωνή μας από το θυροτηλέφωνο και άλλο από κοντά. Να πω ότι έχετε άδικο; Δεν έχετε...

Άντρας: Τι θέλετε πια; Γιατί δεν φύγατε; Γιατί βαράτε τα κουδούνια στα ξένα σπίτια;

Γυναίκα: Μα αφού εδώ μένω!

Άντρας: Πού εδώ;

Γυναίκα: Εδώ με σας. Είμαι η συγκάτοικός σας! Η νέα σας συγκάτοικος… Θέλω να πω ακόμα δεν είμαι κανονικά και με τον νόμο, που λένε, αλλά θα γίνω σε πολύ λίγο. Ανοίξτε μου και έχω δύο μεγάλες βαλίτσες κοντά μου… Και είμαι πτώμα. Να πιω ένα νεράκι κιόλας.

Άντρας: Αν δεν φύγετε, φωνάζω τώρα την αστυνομία. Αρκετά με την πλάκα σας! Κι απορώ πώς ανεβήκατε ως εδώ πάνω.

Γυναίκα: Με το ασανσέρ. Πώς αλλιώς; Άκου ερώτηση! Σίγουρα θα το ακούσατε, δεν μπορεί. Κάνει αρκετό θόρυβο. Όλο το κτήριο έτριξε με αυτό το σιδεροκούτι να ανεβαίνει. Σκιάχτηκα λίγο, δεν σας το κρύβω.

Άντρας: Δεν με καταλάβατε! Εννοώ πώς ανοίξατε την κάτω πόρτα; Με τι κλειδί; Μην μου πείτε ότι μπήκατε όπως στις ταινίες και στις σειρές… με κάποιον που τυχαία έβγαινε εκείνη τη στιγμή… Ή ότι αρχίσατε να βαράτε τα κουδούνια των ενοίκων!

Γυναίκα: Όχι, βέβαια!

Άντρας: Και τι κάνατε; Βαράγατε τα κουδούνια μέχρι να σας ανοίξει κάποιος;

Γυναίκα: Ούτε!

Άντρας: Τότε πώς;

Γυναίκα: Έχω δικό μου κλειδί… Μάλλον δικά μου κλειδιά… πάνω, κάτω. Γι’ αυτό ανοίξτε μου, αλλιώς θα ανοίξω εγώ μόνη μου! Δεν κωλώνω!

Ο άντρας σαστίζει, ακούγεται μουσική αγωνίας.

Γυναίκα: Ανοίξτε! Αλλιώς ανοίγω εγώ τώρα… Μην πείτε ότι δεν σας ενημέρωσα…

Άντρας: Καλώ αμέσως το 100!!!

Ο άντρας πάει να πάρει το κινητό του που είναι πάνω στο γραφείο του. Στο μεταξύ, η γυναίκα ανοίγει όντως την πόρτα με το δικό της κλειδί. Μπαίνει μέσα με τις δυο της βαλίτσες. Είναι επίσης νέα και πρόσχαρη.

Άντρας: Τι κάνατε εκεί; Πού βρήκατε τα κλειδιά του σπιτιού;

Γυναίκα: Μα αφού είμαι συγκάτοικός σας! Σας είπα πως είμαι κλειδούχα, κλειδοκράτωρ… Αλλά εσείς δεν με πιστεύατε με τίποτα. Μάλλον, δεν σας έπεισα παρότι ανέβηκα ως εδώ.
Τι με κοιτάτε; Δεν θα φωνάξετε τώρα την αστυνομία; Γιατί με περιεργάζεστε έτσι;

Άντρας: Δεν ζήτησα ποτέ συγκάτοικο! Πότε μωρέ ζήτησα εγώ κολαούζο;

Γυναίκα: Ναι, αλλά στην ανάρτησή σας άλλα γράψατε. Και μάλιστα, έτσι ομορφούλης που είστε και έχετε και αυτό το σπίτι κοντά στο μετρό που βολεύει, είχατε πολλές αντιδράσεις και σχόλια από κάτω. Προσωπικά, αγχώθηκα…

Άντρας: Αγχωθήκατε για ποιο πράγμα;

Γυναίκα: Πως δεν θα είμαι τυχερή. Δηλαδή Η τυχερή. Διότι ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος. Αλλά να που με επιλέξατε! Και να ΄μαι τώρα εδώ!

Άντρας:Και αφού είχατε τα κλειδιά, αφού πρώτα βέβαια σας επέλεξα ανάμεσα σε πολλές υποψήφιες και αφού πιο πρώτα έβαλα αγγελία στο γκρουπάκι στο facebook «Θέλω συγκάτοικο»

Γυναίκα: «Ψάχνω συγκάτοικο», όχι «θέλω συγκάτοικο»…

Άντρας: Αχ, με συγχωρείτε!

Γυναίκα: Όχι, να το λέμε σωστά!

Άντρας: Αφού λοιπόν είχατε τα κλειδιά γιατί δεν ανοίξατε απευθείας και βαράγατε τα κουδούνια;

Γυναίκα: Είστε καλά; Να ανοίξω έτσι ξαφνικά; Δεν σας είχα πει τι ώρα θα ερχόμουνα. Μπορεί να σας έπιανα παραδείγματος χάρη γυμνό… ή με την κοπέλα σας, αν διαθέτετε κοπέλα βέβαια, σε ακατάλληλη στιγμή και στάση… ή στο μπάνιο και να σας τρόμαζα…

Άντρας: Ναι, ε; Και γιατί δεν με παίρνατε ένα τηλέφωνο να σας περιμένω; Να έχω ετοιμάσει και γεύμα. Να σας καλοδεχτώ! Να το γιορτάσουμε σαν άνθρωποι. Να πιούμε κιόλας στη συγκατοίκησή μας. Πρώτη φορά οι δυο μας στον χώρο! Αλίμονο, ντροπή κι από τη μεριά μου!

Γυναίκα: Δεν έχω κινητό. Κι έτσι δεν μπορούσα να σας πάρω και να μας κανονίσετε κι αυτό το ωραίο τραπέζι που λέτε για καλή αρχή…

Άντρας: Δεν έχετε κινητό;

Γυναίκα: Θέλω να πω, έχω. Πώς; Αμέ. Αλλά χάλασε. Θέλω να πάω να το φτιάξω. Ξέρετε όλες αυτές οι αλλαγές, οι μεταβάσεις, να ξενοικιάσω από κει που έμενα, έπεσαν όλα μαζί… Δεν πρόλαβα να ασχοληθώ. Αύριο το πολύ θα το πάω για επισκευή της συσκευής. Γιατί αλλιώς θα 'χω θέμα.

Άντρας: Και γιατί δεν μου στείλατε ένα μήνυμα στο facebook; Εκεί όπου έβαλα κιόλας την περιβόητη ανάρτηση, όπως λέτε. Να μάθω έστω έτσι πως θα μου ρθετε με το καλό.

Γυναίκα: Έκοψα το ρεύμα στο παλιό σπίτι και το τηλέφωνο μαζί.

Άντρας: Από την εργασία σας ίσως; Από κάποιον υπολογιστή εκεί;

Γυναίκα: Πρώτον, έχω άδεια αυτές τις μέρες. Είχα τρεχάματα. Αλλά και να ΄θελα δεν μας επιτρέπουν το facebook στη δουλειά. Ξέρετε, ιδιωτικός τομέας… Δαγκώνουν λίγο…

Άντρας: Πόσες συμπτώσεις;! Τι απίστευτα μαζεμένα γεγονότα! Τι τραβάτε κι εσείς; Κι είχατε και μένα να σας φωνάζω από το θυροτηλέφωνο. Και να σας απειλώ πως θα σας φέρω την αστυνομία.

Γυναίκα: Εμ… (αφελώς)

Άντρας: ΠΟΙΑ ΕΙΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ; ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΤΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΠΟΥ ΝΟΙΚΙΑΖΩ Ε-Γ-Ω;

Γυναίκα: Μη με τρομοκρατείτε με τη φωνάρα σας!

Άντρας: Τη φωνάρα μου, ε;

Γυναίκα:Την αγριοφωνάρα σας! Ναι! Ούτε να καθίσω δεν είπατε. (Κάθεται από μόνη της) Δίψασα… Έχω πεθάνει από το πρωί. Καμιά ευγένεια… Άντρας-Ιππότης σου λέει… Εσείς ούτε μουλάρι δεν καβαλικεύετε.

Άντρας: Μμμ… πιάσαμε και τα ρομαντικά τώρα. Και ποιος σας είπε να κάτσετε;

Γυναίκα: Ποια ρομαντικά μωρέ; Να είσαι ευγενικός απλά, να λες στον άλλο να καθίσει σε μια καρέκλα είναι ρομαντικό; Να σου λέει διψάω, τι πιο ανθρώπινο, και να δίνεις ένα ποτήρι νερό… Είναι ρομαντισμός, αυτό;

Άντρας: Όταν μου λέτε για ιππότες και άλογα, ναι μου λέτε μπούρδες. Ποια είστε;;; Πώς λέγεστε;

Γυναίκα: Αν και ξέρετε το όνομά μου και μάλιστα σας είχα δώσει και φωτοτυπία της ταυτότητάς μου, δεν έχω αντίρρηση να σας πω πάλι πώς με λένε.

Άντρας: Ακούω…

Γυναίκα: Με λένε…

Εκείνη τη στιγμή χτυπάει το κινητό τηλέφωνο του άντρα. Είναι η κοπέλα του.

Άντρας: Έλα, μωρό μου. Τι κάνεις; Πώς είσαι; Φάγατε με τους γονείς σου; Όχι; Α, μάλιστα. Να ρθεις εδώ; Και βέβαια να ρθεις! Και το ρωτάς; Θα σε περιμένω. Σε πόση ώρα; Οκ! Θα σου φτιάξω και την αγαπημένη σου μακαρονάδα. Μμμ… Εντάξει. Φιλάκια! Φιλάκια πολλά, μωράκι μου! (Κλείνει το τηλέφωνο). Λοιπόν, δίνε του! Εξαφανίσου!

Γυναίκα: Να πάω πού;

Άντρας: Δίνε του, λέμε! Δεν ακούς; Σε μια ώρα θα ρθει η κοπέλα μου και δεν θέλω να σε βρει εδώ, φυσικά!

Γυναίκα: Μα, θα είμαι στο δωμάτιό μου. Ούτε που θα ακούγομαι. Δεν ξέρω τώρα αν θα ακούγεστε εσείς… (υπαινικτικό ύφος) Θα βάλω όμως ακουστικά, δεν υπάρχει θέμα. Θα έχω φροντίσει και να κατουρήσω κιόλας για να μην σηκωθώ και με δείτε που πάω τουαλέτα και σας ενοχλήσω. Δεν είναι σωστό. Δεν τα κάνω εγώ αυτά… Είμαι πολύ διακριτική… Σαν να μην υπάρχω, υπάρχω…

Άντρας: Κομμένη η πλάκα, έτσι; Άντε γιατί πήρε ο κουτσός κατήφορο. Πάρε τα συμπράγκαλά σου και όποια κι αν είσαι όπως κι αν σε λένε, Μαρία, Ελένη, Αφροξυλάνθη, Λουλουδένια, Μπουμπού, Σούλα, Τούλα, Κούλα, Μπούλα-Μπέλα, Σαμάνθα, Σουλτάνα, Ελπινίκη, Δωροθέα, Νέμεσι…, σήκω φύγε τώρα αμέσως! Πριν σε βγάλω σηκωτή!

Γυναίκα: Δεν πάω πουθενά σου λέω! Εδώ είναι το νέο μου σπίτι. Εδώ μένω. Θα τα πληρώνουμε όλα από μισά. Έτσι είπαμε. Έτσι συμφωνήσαμε και δώσαμε τα χέρια. Νοίκι, ρεύμα, νερό, κοινόχρηστα, όλα μισά-μισά… Και θα σέβομαι την ιδιωτικότητά σου όπως κι εσύ τη δική μου. Να, αν θέλω θα φέρω κι εγώ κανέναν άντρα κανα βράδυ για την αγαπημένη του μακαρονάδα (και του κλείνει το μάτι).

Χτυπάει το κινητό του. Είναι η κοπέλα του.

Άντρας: Ναι, μωρό μου… Ναι. Σ’ ακούω. Τι; Πότε; Πώς; Σοβαρά; Πώς έγινε; Άσε, μην μου λες πολλά. Θα έρθω εκεί! Έρχομαι… Έρχομαι! Σε δέκα, δεκαπέντε το πολύ λεπτά με το αμάξι θα είμαι εκεί. Ψυχραιμία…

Γυναίκα: Φεύγεις;

Άντρας: Φεύγουμε. Πάμε.

Γυναίκα: Τι συνέβη;

Άντρας: Χτύπησε το πόδι του ο μέλλων, ας πούμε, πεθερός μου. Ο μπαμπάς της κοπέλας μου δηλαδή. Είναι οι δυο τους, λείπει η μαμά της, είναι εκτός σπιτιού. Ο πατέρας της πονάει. Γλίστρησε στο μπάνιο, κάτι τέτοιο. Δεν ξέρουμε αν το χει σπάσει και σίγουρα βέβαια. Αλλά πρέπει να πάω να βοηθήσω γιατί την άκουσα πανικόβλητη. Γι’ αυτό τις βαλιτσούλες σου και πάμε.

Γυναίκα: Εγώ γιατί να φύγω; Θα κάνω ένα μπάνιο, θα τακτοποιήσω τα ρούχα μου και θα ξαπλώσω. Κουρέλι είμαι αυτές τις μέρες και έχω και σένα να με πιλατεύεις τόση ώρα.

Άντρας: Δηλαδή πρέπει να αρχίσω να σε κλωτσάω; Μπας και φύγεις από δω; Να σε τραβάω μήπως από το μαλλί;

Γυναίκα: Εδώ είναι το σπίτι μου!

Άντρας: Από πού κι ως πού, κυρά μου;;;

Γυναίκα: Από τότε που μου είπες πως με επέλεξες για συγκάτοικο. Από τότε που βρεθήκαμε εδώ, ναι, ναι, εδώ μέσα. Την πρώτη φορά βέβαια είχαμε βγει για καφέ, γνωριστήκαμε και μετά ήρθα εδώ και είδα τον χώρο να δω αν μου κάνει και μιλήσαμε για τα έξοδα και τις λεπτομέρειες… Και δώσαμε τα χέρια… Και μου έδωσες αντικλείδια. Τα δεύτερά σου κλειδιά, τα εφεδρικά που είχες.

Άντρας: Είσαι άρρωστη και παρανοϊκή! Μια παλαβή! Ποιος ξέρει από πού έρχεσαι; Κλέφτρα θα σαι! Και θα χεις έξω τσιράκια, συνοδεία! Συνεργάτες! Αλλά χάσατε! Δεν έχω τι να μου πάρετε! Μόνο το λάπτοπ μου, το κινητό μου, κάποια μετρητά μέσα στο πορτοφόλι μου, η κάρτα μισθοδοσίας μου και μια πιστωτική. Και όλα αυτά τώρα εγώ, θα τα πάρω μαζί μου στο αμάξι μου γιατί πρέπει αμέσως να πάω στην κοπέλα μου να τη βοηθήσω (τον βλέπουμε να τα μαζεύει) και όταν γυρίσω να μην σε βρω εδώ. Το πολύ-πολύ να μου βουτήξεις τα σώβρακά μου. Άντε και κανα γάλα, κανένα τυρί από το ψυγείο. Ανώμαλη! Ε, ανώμαλη, μουρλή! Μην σε βρω εδώ… (Φεύγει βιαστικά με τα πράγματά του μαζί και κλείνει την πόρτα με μανία, δυνατά).

Μετά από κάποιες ώρες. Η γυναίκα έχει κάνει ντους και έχει πιάσει το σταθερό τηλέφωνο και μιλάει με μια φίλη της γελώντας δυνατά. Ο άντρας μπαίνει μέσα, κουρασμένος εμφανώς. Εκείνη με μπουρνούζι και πετσέτα στα μαλλιά, παντόφλες και γλυκό χαμόγελο ανακοινώνει στη φίλη της ότι πρέπει να κλείσει το ακουστικό και αμέσως δείχνει το ενδιαφέρον της για τον … συγκάτοικό της.

Άντρας: Τι κάνεις εδώ;;; Πώς είσαι έτσι μωρή μουρλή; Γιατί δεν έφυγες;

Γυναίκα: Πώς είναι ο πεθερός;

Άντρας: Θες να σε γδύσω τώρα και να σε βγάλω στον δρόμο έξω τσίτσιδη;

Γυναίκα: Γουάουουου… Σαν τον Νίκο Κούρκουλο που άφησε γυμνόστηθη στον δρόμο τη Ζωή Λάσκαρη κι εκείνη έτρεχε, έτρεχε, κλαίγοντας και φωνάζοντας στον δρόμο μέχρι που την μάζεψε η χωροφυλακή και της φόρεσε καμπαρντίνα και μετά έφαγε το δυνατό χαστούκι από τον πατέρα της. Κρίμα που πια δεν έχουμε χωροφύλακες… Και ποιος θα με μαζέψει; Φαντάζομαι, κάνω εικόνα τώρα τον πατέρα μου στυλ Παντελής Ζερβός να ρίχνει μπάτσο μέσα στο αστυνομικό τμήμα…

Άντρας: Άντε μωρή παλαβή. Ούτε το όνομά σου δεν ξέρω. Είμαι πτώμα και το πρωί ξυπνάω νωρίς. Πάω να κάνω ένα ντους. Βρωμάω ολόκληρος…

Γυναίκα: Μμμ… Έτσι, βαρβατίλα! Αν ο άντρας δεν ζέχνει και λίγο, τι άντρας είναι;… Να σου πω, πεινάς; Εγώ πολύ! Έχω μόνο κάτι μπισκότα από το πρωί στην τσάντα μου… Να πάρουμε καμιά πίτσα; Ή να έφτιαχνες εκείνη τη μακαρονάδα που έλεγες για το κορίτσι σου; Την κάνεις καλά, ε; Αν θες μπορώ να κάνω κι εγώ ομελέτες. Έχεις αβγά και τυρί;

Άντρας: Σκάσε μωρέ πια!

Γυναίκα: Μια γλυκιά κουβέντα από σένα όλη μέρα δεν έχω ακούσει.

Άντρας: Μέχρι να βγω από το ντους, θα έχεις ντυθεί και θα έχεις ΞΕ-ΚΟΥ-ΜΠΙ-ΣΤΕΙ! Γκέγκε; Και μην πεις άλλη λέξη!

Ο άντρας μπαίνει στο ντους, η γυναίκα ξαπλώνει στον καναπέ και ανοίγει αμέριμνη την τηλεόραση.

Γυναίκα: Τι ατυχία όμως κι αυτή απόψε, ε; Εκεί που ήταν να υποδεχτείς το κορίτσι σου με τα αγαπημένα της ζυμαρικά και να υπάρξει και συνέχεια, ήρθα εγώ… Χωρίς ενημέρωση προηγουμένως. Και σαν να μην έφτανα εγώ, είχες και το ατύχημα του μπαμπά της… Και τρέχατε στο νοσοκομείο… Αλήθεια, τι έγινε τελικά; Το σπασε; Ή κανένα ράγισμα έχει; Δεν μου είπες… Τι έδειξε η ακτινογραφία; Άργησες λίγο… Θα χε κόσμο στα επείγοντα, ε; Πωπω, ωραία ταινία αρχίζει! (Και στρώνεται καλύτερα για να την χαρεί).

Ο άντρας βγαίνει έξω με μια πετσέτα περασμένη από τη μέση και κάτω.

Γυναίκα:-Βγήκες; Κοίτα μην πουντιάσεις! Θα κρυώσεις έτσι γυμνός από τη μέση και πάνω.

Άντρας (έκπληκτος):Φοράς το μπουρνούζι μου!

Γυναίκα: Έχεις δίκιο αλλά εγώ δεν έχω δικό μου μπουρνούζι… Σου υπόσχομαι να πάω να αγοράσω, αλήθεια! Είχα μόνο κάτι πετσέτες στη βαλίτσα μου. Δε με βολεύουνε. Είναι κάπως κοντές, δεν είναι ολόσωμες, ξέρεις. Δεν μένω και μόνη μου πια, βλέπεις… Πρέπει να προσέχω.

Άντρας: Θα σε προικίσω κιόλας; Τι λες;

Γυναίκα: Ε, όχι και προίκα. Τα παραλές. Δανείστηκα απλά το μπουρνούζι σου για μια φορά. Η τηλεόραση είναι μία εδώ… στο σαλόνι. Γι’ αυτό είμαι εδώ τώρα. Α, δεν σε ρώτησα. Τι κωδικό wi-fi έχουμε;

Άντρας: Δεν έχου-με. ΕΧΩ!

Γυναίκα: Ναι, αλλά αν μου πεις τον κωδικό, θα πάω μέσα διότι θα δω σειρές και ταινίες από το λάπτοπ μου πάνω στο καινούργιο μου κρεβάτι και θα σε αφήσω στην ησυχία σου να χαλαρώσεις. Είμαστε και οι δύο πτώματα…

Άντρας: Πτώμα θα γίνεις από μένα γιατί θα σε καθαρίσω εγώ με τα ίδια μου τα χέρια!
Δεν κοιμάσαι εδώ απόψε! Ξέχνα το! Αρκετά! Μια άγνωστη, ανώνυμη, που δεν ξέρω πώς βρήκε τα κλειδιά του σπιτιού μου, θα μείνει απόψε εδώ. Στο διπλανό από μένα δωμάτιο…

Γυναίκα: Θες να μείνουμε στο ίδιο μήπως;;;

Άντρας: Και μέσα στη νύχτα μπορεί και να έρθει να με σκοτώσει…

Γυναίκα: Σου μοιάζω για δολοφόνος;

Άντρας: Μου μοιάζεις για ανισόρροπη.

Γυναίκα: Να σε ρωτήσω κάτι;

Άντρας: Είμαι υποχρεωμένος να σου απαντήσω κιόλας;

Γυναίκα: Γιατί δεν μένεις με την κοπέλα σου;

Άντρας: Να κι οι αδιακρισίες…

Γυναίκα: Σιγά την αδιακρισία…

Άντρας: Αν σου πω, θα ηρεμήσεις και θα τα μαζέψεις να φύγεις;

Γυναίκα: Μπορεί…

Άντρας: Εσύ γιατί φαντάζεσαι; Γιατί δεν έχει δουλειά! Και γιατί αν έρθει να μείνει εδώ, χωρίς εισόδημα, θα πρέπει να της δίνουν οι δικοί της λεφτά. Και κανείς δεν το θέλει αυτό, αν έχει λίγη τσίπα. Φοβάται ότι θα της το κοπανάνε και θα την ελέγχουνε. Είναι και πιο μικρή κάποια χρόνια. Εγώ πάλι παίρνω 900 ευρώ συν ό,τι βγάλω με τίποτα έξτρα εδώ στο σπίτι. 400 σκέψου είναι μόνο το νοίκι… κι αυτό χωρίς απόδειξη και χατιρικά λόγω καλής σχέσης με τον ιδιοκτήτη, λόγω συνέπειας από την πλευρά μου και παλιάς γνωριμίας με τους γονείς μου. Αλλιώς η τιμή αυτή δεν παίζει πουθενά τώρα για τριάρι, έστω και τόσο μικρό, κοντά στο τρένο κιόλας. Αλλά εσύ γιατί ρωτάς; Δεν σε αφορούν όλα αυτά.

Γυναίκα: Γύρευε λοιπόν πώς τα βγάζεις πέρα… Εμ, γι’ αυτό δεν βγαίνετε έξω και την περνάτε εδώ μέσα με μακαρονάδες…

Άντρας: Τσακάλι είσαι!

Γυναίκα: Τώρα όμως που ήρθα εγώ, θα βοηθήσω στα έξοδα. Το ενοίκιό σου αυτόματα θα πάει στα 200 κι έτσι θα πηγαίνεις και καμιά βόλτα με την κοπέλα…

Άντρας: Τι δουλειά κάνεις, αλήθεια;

Γυναίκα: Νυστάζω πολύ (χασμουριέται). Δεν έχω κουράγιο. Κλείνουν τα μάτια μου. Θα τα πούμε αύριο αυτά. Τα της δουλειάς, τα επαγγελματικά. Ε; Άντε, καληνύχτα…

Άντρας: Πώς να σε εμπιστευτώ; Γιατί να σε εμπιστευτώ; Πώς ξέρω ότι δεν θα με βλάψεις μέσα στη νύχτα;

Γυναίκα: Γυναίκα με ύψος 1,60… τι να κάνει σε σένα, 1,90 παλίκαρο ως εκεί πάνω;

Άντρας: Κι αν έχεις όπλο; Αν έχεις συνεργό;

Γυναίκα: Κι αν είμαι ο Γιαγκούλας;

Άντρας: Να πέσω για ύπνο και δίπλα μου να κοιμάται μια άγνωστη, ανώνυμη που έχει τα κλειδιά του σπιτιού μου, που δεν την έχω ξαναδεί ποτέ, που μου λέει μάλιστα ότι γνωριστήκαμε μέσω μιας ανάρτησης, ανάρτησης δικής μου κιόλας μέσα από την οποία έψαχνα συγκάτοικο… Εγώ… Που και να έψαχνα δηλαδή συγκάτοικο, δεν θα το έκανα ποτέ μέσω του facebook στα κουτουρού αλλά μέσω γνωστών, παλιών συμφοιτητών ή ξαδέρφων… το πολύ λέμε τώρα.

Γυναίκα: Αααχχχ… (τεντώνεται) Να σου πω… Κι αύριο μέρα είναι. Μου τα λες αύριο μωρέ...

Άντρας: Σωστά. Κι αν ξημερωθούμε, τυχερός θα είμαι.

Γυναίκα: Σταμάτα, μωρέ! Δεν μου πες, εσύ τι δουλειά κάνεις;

Άντρας: Σε λογιστικό γραφείο δουλεύω. Λογιστής είμαι δηλαδή.

Γυναίκα: Ωραία. Μια χαρά! Καληνύχτα τώρα.

Άντρας: Καληνύχτα και σε σένα. Και σε παρακαλώ, αύριο να μιλήσουμε σοβαρά. Το υπόσχεσαι; Τώρα δεν μου έκανε καρδιά να σου πω να φύγεις, έτσι μέσα στη νύχτα. Αλλά, αύριο, ε; Θα μιλήσουμε, εντάξει;

Γυναίκα: Ναι, ναι… Αύριο… Καληνύχτα!

Άντρας: Άντε, και καλή μου τύχη με σένα! Ελπίζω να σηκωθώ ακέραιος…

Γυναίκα: Πάψε πια… Τζανή, ε Τζανή! Όνομα είναι αυτό; Με Τζ μέσα… Δισύλλαβο…

Άντρας: Είπαμε, σκάμε τώρα…

Αποσύρονται ο καθένας στο δωμάτιό του (στο μεταξύ η γυναίκα είχε μεταφέρει μέσα στο δικό της δωμάτιο τις αποσκευές της).

Την άλλη μέρα το πρωί. Ο άντρας ετοιμάζεται για το γραφείο του. Πίνει καφέ βιαστικά, τσεκάρει την προσωπική του τσάντα. Γυρεύει να δει πού είναι η γυναίκα.

Άντρας: Πού είσαι; Ξύπνησες;

Γυναίκα: (Την βλέπουμε να βγαίνει με πιτζάμες χαλαρά και να τεντώνεται – δε δείχνει να βιάζεται και πολύ) Καλημέρα!

Άντρας: Εσύ δεν θα πας στη δουλειά σου; Δεν σε βλέπω να ετοιμάζεσαι…

Γυναίκα: Θα πάω κι εγώ… Λίγο πιο μετά όμως.

Άντρας: Τι ώρα ξεκινάτε στη δουλειά σου; Δεν έχεις το γνωστό 9-5 των γραφείων;

Γυναίκα: Ναι περίπου, εμείς πάμε λίγο πιο μετά.

Άντρας: Τι ώρα; 9μιση;

Γυναίκα: Ναι… Κάτι τέτοιο.

Άντρας: Καλά. Λοιπόν. Χάρηκα που σε γνώρισα, καλή μου άγνωστη. Όταν γυρίσω όμως και εσύ και τα όσα πράγματα κουβάλησες χθες βράδυ εύχομαι να λείπουν. Σήμερα, μετά τη δουλειά, θα πάω να φέρω εδώ την κοπέλα μου, θα μείνουμε και μαζί όλη νύχτα. Οπότε, δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτός ο παράλογος χαβαλές.

Γυναίκα: Και η συγκατοίκησή μας;

Άντρας: Μα, δεν τίθεται θέμα συγκατοίκησης!

Γυναίκα: Και η ανάρτηση που χες βάλει;

Άντρας: Η ανάρτηση είναι στο κεφάλι σου! Δεν έκανα ποτέ καμιά ανάρτηση! Τι βλακείες μου λες και βιάζομαι.

Γυναίκα: Θες να στο αποδείξω;

Άντρας: Πώς;

Γυναίκα: Να… κοίτα. Μισό. Θα ανοίξω το λάπτοπ μου. Δώσμου κωδικό βρε ξινέ για wi-fi!

Άντρας: Τι θες να κάνεις;

Γυναίκα: Θα μπω τώρα στο γκρουπάκι να στο δείξω. Μισό…

Άντρας: Μπα! Υπάρχει όντως αγγελία; Από μένα; Όντως;

Γυναίκα: Αμέ… Στάσου…

Άντρας: Να τος ο κωδικός του wi-fi. Θα αργήσω λίγο στη δουλειά αλλά αξίζει μπας και μου φύγει η απορία.

Γυναίκα: Περίμενε, μισό λεπτό. Τώρα θα δεις. (Πληκτρολογεί). Ορίστε, να!

Ο άντρας κοιτάζει την οθόνη. Πράγματι, βλέπει τον εαυτό του να έχει βάλει ανάρτηση με τέτοιο περιεχόμενο, αναζήτησης συγκατοίκου.

Γυναίκα: Βλέπεις τώρα;

Άντρας:Αποκλείεται! Δεν είμαι εγώ! Δεν το κανα εγώ;

Γυναίκα: Ιδού η φωτογραφία σου όμως!

Άντρας: Ε, και;

Γυναίκα: Πώς ε και;

Άντρας: Κι αν πήραν την φωτογραφία μου; Κι αν φτιάξανε ψεύτικο προφίλ;

Γυναίκα: Μα αφού βρεθήκαμε μετά. Αφού μιλήσαμε πρώτα στο τηλέφωνο αφού πρώτα σου απάντησα: «Έχετε προσωπικό μήνυμα». Έτσι, να, «Έχετε pm…»

Άντρας: Ναι, αλλά δεν βλέπω την απάντησή σου εδώ. Πού είσαι;

Γυναίκα: Πλάκα μου κάνεις;

Άντρας: Τι εννοείς πλάκα;

Γυναίκα: Αφού γράφει ότι έχεις απενεργοποιήσει τα σχόλια. Θα σου γράφανε βέβαια βλακείες και ίσως περιπαιχτικά ή κακεντρεχή σχόλια.

Άντρας: Και πού είναι το pm (επιδεικτικά, με κωμικό τρόπο με τα χείλη του); Εδώ σε θέλω! Δείξτο μου!

Γυναίκα: Το έχω σβήσει! Και έσβησα και όλη τη συνομιλία να μη φαίνεται τίποτα.

Άντρας: Μπα;;;! Άλλη μια φοβερή σύμπτωση! Εγώ πάντως δεν έχω καμιά ακύρωση συνομιλίας, όπως λες. Πάντα κάποιο ίχνος μένει.

Γυναίκα: Φρόντισα με κάποιο τρόπο να σβηστεί και από το δικό σου κινητό. Μην ρωτάς πώς τώρα και ποιον έβαλα να το κάνει. Θα σου πω κάποια στιγμή. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

Άντρας: Γιατί; Τι ζόρι τραβούσες;

Γυναίκα: Δεν ήθελα να το δει κάποιος…

Άντρας: Να δει το δικό μου κινητό; Τα δικά μου μηνύματα; Ποιος; Λέγε! Έχω αργήσει!

Γυναίκα: Ο άντρας μου… (Ακούγεται μουσική που γεννά έκπληξη)

Άντρας: Ο άντρας σου;! Πώς βρε ζουρλή θα είχε στο δικό ΜΟΥ κινητό ο άντρας ΣΟΥ πρόσβαση; Και είσαι ΚΑΙ παντρεμένη! Άλλο και τούτο! Τόσο μικρή κιόλας, ε;

Γυναίκα: Όχι πια. Είμαι σε διάσταση.

Άντρας: Ποια είσαι γαμώ το κέρατό μου; Ποια; Χωρίς όνομα, προέλευση, δουλειά, κανένα στοιχείο για σένα; Χωρίς να βγαίνει νόημα;

Γυναίκα: Είμαι η συγκάτοικός σου. Αυτή είμαι. Και δεν διεκδικώ τίποτα. Ούτε να σου χαλάσω τη ζωή θέλω. Να μοιραστούμε τα έξοδα ήθελα τώρα που χώρισα. Ε και να έχω έναν άνθρωπο μην τύχει τίποτα. Τώρα που είμαι μόνη μου πια.

Άντρας: Και γιατί δεν διάλεξες μια γυναίκα συγκάτοικο από τις άλλες αναρτήσεις που κυκλοφορούν;

Γυναίκα: Δεν έτυχε. Όχι πως δεν κοίταξα και για γυναίκα.

Άντρας: Α, μάλιστα. Και δεν σου έκατσε σε θηλυκό και μετά στράφηκες στην αρσενική κοινότητα και μεταξύ άλλων επέλεξες ειδικά εμένα!

Γυναίκα: Ναι, κι εσύ με επέλεξες διότι με συμπάθησες. Κέρδισα την εκτίμησή σου από την πρώτη στιγμή κιόλας. Τότε που βγήκαμε στο καφέ. Θυμάσαι;

Άντρας: Κόφτο! Κόφτο, γιατί θα σε λιώσω. Ντύσου, θα φύγουμε μαζί. Και τα κλειδιά τα αφήνεις στο τραπέζι και δεν θέλω να σε ξαναδώ. Νούμερο!

Γυναίκα: Γιατί με βρίζεις;

Άντρας: Ντύσου λέω! Τώρα! Και τα κλειδιά εδώ. Τσακίσου.

Γυναίκα: Καλώς. Τότε θέλω πίσω όσα λεφτά σου έδωσα.

Άντρας: Μου έδωσες και λεφτά, ε;

Γυναίκα: Βέβαια! Έτσι τζάμπα μπήκα εγώ εδώ μέσα; Τα ακούμπησα, κύριε Τζανή! Έδωσα δύο ενοίκια.

Άντρας: Πας να μου φας και λεφτά! Ποια είσαι; Θα πάρεις μην πω τι!

Γυναίκα: Δεν φεύγω χωρίς λεφτά! Θέλω τα 800 μου ευρώ.

Άντρας: 800 ευρώ κιόλας, ε;;;

Γυναίκα: Ναι! Όσα σου έδωσα ακριβώς!

Άντρας: Έχε χάρη που θα αρχίσουν να με ψάχνουν στο κινητό. Και τη δουλειά μου την θέλω. Την έχω ανάγκη. Θα γυρίσω στις 6 με την κοπέλα μου. Αν σε βρω εδώ, θα σε κάνω μαύρη.

Γυναίκα: Θα φωνάξω την αστυνομία.

Άντρας: Πρώτα όμως θα την φωνάξω εγώ. Κι έπρεπε ήδη να το είχα κάνει. Σούργελο! Φάντασμα! (Και κλείνει την πόρτα δυνατά και θυμωμένα).

Η γυναίκα μένει πίσω.

Απόγευμα. Ο άντρας επιστρέφει αλλά μόνος του. Η γυναίκα είναι στο σπίτι και έχει μάλιστα μαγειρέψει ζυμαρικά. Φοράει κιμονό και παντόφλες με γούνα.

Ανοίγει η πόρτα. Την βλέπει. Στραβομουτσουνιάζει.

Γυναίκα: Μπα! Μόνος;

Άντρας: Γιατί είσαι εδώ;

Γυναίκα: Εσύ έλεγες πως θα ερχόταν μαζί κι η κοπέλα σου…

Άντρας: Να που ήρθα alone τελικά…

Γυναίκα: Γιατί; Σε έστησε;

Άντρας: Πρέπει να σου πω κιόλας; Να σου δώσω λογαριασμό;

Γυναίκα: Όχι, με συγχωρείς για την αδιακρισία.

Άντρας: Δεν πήγες για δουλειά;

Γυναίκα: Δεν πήγα;;;

Άντρας: Μου κάνεις πλάκα;

Γυναίκα: Έλα μου ντε!

Άντρας: Πέρασε έξω…

Γυναίκα: Τα 800 πρώτα.

Άντρας: Άντε μωρή παλαβή!

Γυναίκα: Τώρα θα δεις… (ψάχνει στην τσάντα της, βγάζει ένα χαρτί). Τι λέει εδώ;

Άντρας: Λέγε εσύ τι λέει!

Γυναίκα: Απόδειξη τράπεζας είναι. Μια κατάθεση στο όνομά σου, 800 ευρώ, με προχθεσινή ημερομηνία!

Άντρας: Δεν είμαστε καλά! Φέρτο εδώ!

Την κοιτάζει έκπληκτος.

Γυναίκα: Τώρα τι έχεις να πεις;

Άντρας: Θα μπω αμέσως τώρα στο e-banking… Πώς δεν είδα τίποτα; Για να δούμε…

Γυναίκα: Να μπεις. Για να σε δω…

Άντρας: (Μπαίνει στο μεταξύ μέσω του λάπτοπ του και κοιτάζει στην τράπεζα. Γουρλώνει τα μάτια…) Εδώ λέει όντως για μια μεταφορά με αιτιολογία «συγκατοίκηση». Δεν είμαστε καλά! Στο μεταξύ καταθέτης δεν φαίνεται. Μόνο η αιτιολογία.

Γυναίκα: Εγώ τα βαλα.

Άντρας: Οκ! Prove it! Δεν θα σε κρατήσω εδώ μέσα άλλο. Αν νομίζεις πως αυτό θα κερδίσεις. Ούτε βέβαια λεφτά θα πάρεις από μένα. ΑΝ αυτό φαντάζεσαι!

Γυναίκα: Ειδοποίηση δεν έλαβες ποτέ στο κινητό;

Άντρας: Δεν έχω ενεργοποιημένα τα sms. Το μόνο μου εισόδημα είναι ο μισθός μου.

Γυναίκα: Ναι αλλά είναι και τα έξοδα. Να βλέπεις τι χαλάς με την κάρτα σου.

Άντρας: Κοίτα που ο λογιστής είμαι εγώ αλλά εσύ μου δίνεις οδηγίες. Μπαίνω στο e-banking και κοιτάζω, όταν θέλω μια στο τόσο. Ή θαρρείς πως τα έξοδα είναι πολλά; Ότι κάνω όλη την ώρα αγορές; Το ενοίκιο βάζω μια φορά τον μήνα, το σούπερ μάρκετ και η βενζίνη που είναι μια φορά την εβδομάδα. Τα κοινόχρηστα μια φορά τον μήνα μετρητά. Μένουν οι λογαριασμοί που δεν είναι όμως κάθε μήνα. Γιατί στα λέω όμως όλα αυτά; Κάθομαι και σου εξηγώ τι κάνω στη ζωή μου χωρίς καν να σε ξέρω;

Γυναίκα: Κανα ρουχαλάκι δεν παίρνεις μωρέ εσύ; Κανένα παπουτσάκι;

Άντρας: Όχι, συχνά. Έχω τα ρούχα της δουλειάς, που τα φοράω μόνο εκεί, και από κει και έπειτα με κανα τζιν γυρίζω, με αθλητικά χαλαρά είμαι γενικά. Αυτά… Σε κάλυψα τώρα; Α, και να σου πω: Πότε θα μας αδειάσεις τη γωνιά;

Γυναίκα: Με τόσα λεφτά που ακούμπησα και δικό μου κλειδί; Εγώ εδώ μένω. Εκτός αν μιλάς σε άλλο άτομο αλλά δεν βλέπω άλλον εδώ μέσα.

Άντρας: Πολλά παράξενα πράγματα γίνονται εδώ μέσα.

Γυναίκα: Τι παράξενα δηλαδή;

Άντρας: Ρε με δουλεύεις; Βρήκες από κάπου τα κλειδιά του σπιτιού μου, έχεις κατσικωθεί εδώ μέσα και δεν λες να φύγεις, η κοπέλα μου μού ανέβαλε το ραντεβού, δεν είπε για πότε ούτε κατάλαβα γιατί, το χειρότερο δεν ξέρω καν πώς σε λένε όχι απλά από πού ήρθες, κατά τα φαινόμενα είσαι άνεργη, μου έχεις σπάσει εντελώς τα νεύρα, δεν σε θέλω εδώ μέσα…

Γυναίκα: Αν ήταν να σου έχω κάνει πάντως κακό…

Άντρας: Μην μιλάς άλλο! Έχεις πιάσει το μέσα δωμάτιο με την κουρελαρία σου, έχω χάσει την ιδιωτικότητά μου, μπαίνω σπίτι και σε αντικρίζω και μου χαλάς την διάθεση. Πότε θα φύγεις; Ποια είσαι; Το κέρατό μου μέσα!

Γυναίκα: Μμμ… Θες να με λες «Ανάρτηση»;

Άντρας: Προκαλείς τα νεύρα μου, τον θυμό μου, με εξαντλείς και περιμένεις τι; Να σου χαμογελάσω; Να το πάρω στην πλάκα;

Γυναίκα: Να ηρεμήσεις και να έρθεις να φάμε τα ζυμαρικά που έκανα για μας. Λιγκουίνι με σάλτσα πέστο και πεκορίνο τυρί.

Άντρας: Πού το ήξερες; (Έκπληκτος)

Γυναίκα: Να ξέρω τι;

Άντρας: Πώς αυτή είναι η αγαπημένη μου μακαρονάδα!

Γυναίκα: Μου το είπες στη συνάντησή μας. Μιλήσαμε λίγο για τα χούγια μας αλλά και τις διατροφικές μας προτιμήσεις.

Άντρας: Τι θρίλερ παίζεις;

Γυναίκα: Α, έχω καιρό να πάω σινεμά και μάλιστα να δω και θρίλερ. Αλήθεια, καμιά συνδρομητική έχεις; Να βλέπουμε καμιά ταινία;

Άντρας: Άκου να σου πω… «Ανάρτηση»! Μπορώ να σε πετάξω έξω με τις κλωτσιές. Δεν το έχω κάνει γιατί είμαι τζεντλεμάν.

Γυναίκα: Ναι, ναι ξέρω… Το καταλάβαμε αυτό. Μόνο κάτι κραξίματα τρώω κι αυτά σχετικά ήπια.

Άντρας: Δεν πιστεύω λέξη απ’ όσα μου χεις πει, δεν ξέρω γιατί είσαι εδώ και δεν θέλω να ανακαλύψω, δεν είμαι καν περίεργος. Θέλω όμως να φύγεις.

Γυναίκα: Και τα μακαρόνια;

Άντρας: Α, ναι. Είναι και τα ωραία μακαρόνια, τα πράσινα… τα νόστιμα. Τα λιπαρά…

Γυναίκα: Εμ!

Άντρας: Μοσχομυρίζουν, η αλήθεια είναι! Αυτά μπορούμε να τα φάμε, να τα απολαύσουμε και μετά να πας στο καλό.

Γυναίκα: Εντάξει!

Άντρας: Μου το υπόσχεσαι; Θα φύγεις αφού φάμε;

Γυναίκα: Σου το υπόσχομαι! Άσε με τώρα να σε σερβίρω.

Άντρας: Είσαι και περιποιητική, βλέπω. Σ’ ευχαριστώ!

Γυναίκα: Εμ… όσο να ναι! Κάτσε εδώ. Ψωμάκι θες;

Άντρας: Με τα ζυμαρικά; Θα γίνω σαν ντουλάπα!

Γυναίκα: Φάε λίγο μωρέ. Να πιούμε και λίγο κρασί;

Άντρας: Και δεν ανοίγουμε ένα; Έχω ένα ωραίο λευκό. Λήμνου.

Γυναίκα: Σούπερ! Ταιριάζει πολύ. Να και το τυράκι μας, το τριμμένο (το βγάζει από το ψυγείο). Καλή μας όρεξη! Είδες πώς ηρέμησες και πόσο καλύτερα είναι όλα έτσι;

Άντρας: Καλή όρεξη! Μμμ! Τέλειο! Φανταστικό!

Εδώ έχουμε μια αστεία σκηνή με τη γυναίκα να τρώει λαίμαργα, να προσθέτει πολύ τυρί, να τελειώνει όλο το ψωμί, να πίνει κρασί βιαστικά, να παράγει ήχους ευχαρίστησης, να πασαλείβεται αδέξια και να σκουπίζεται επίσης σαν παιδί.

Ο άντρας την κοιτάζει καλά – καλά.

Άντρας: Σιγά, θα πνιγείς! Μάσα την μπουκιά σου πρώτα… και πιο μικρές μπουκιές… Πρόσεχε!

Η γυναίκα μουγκρίζει.

Άντρας:-Ταινία έχεις;

Γυναίκα: (Μπουκωμένη). Εσύ γιατί δεν τρως;

Άντρας: Βλέπω εσένα και αγχώνομαι! Έπεσε πείνα, ε;

Γυναίκα: Όσο να ναι…

Άντρας: Σε χαίρομαι πάντως. Είσαι φαγανή.

Γυναίκα: Ναι αλλά κρατιέμαι, ε; Δεν έχω κιλά.

Άντρας: Καααλήηη είσαι… Στην υγειά σου!

Γυναίκα: Στη δική σου! Αχ! Φούσκωσα! Θέλω μια σόδα τώρα… (ρεύεται)

Άντρας:-Μου φαίνεται δεν σου χρειάζεται η σόδα… Το στομάχι σου τα κατάφερε μόνο του, προφανώς!

Γυναίκα: Α, για το ρέψιμο λες; Παρόλα αυτά, μια σόδα θα την ήθελα.

Άντρας: Έχουμε κι από αυτήν. (Πάει στο ψυγείο και της φέρνει μία). Ορίστε κι η σόδα.

Γυναίκα:Να σαι καλά! Λοιπόν;

Άντρας: Τι λοιπόν;

Γυναίκα: Η κοπέλα σου πού είναι;

Άντρας: Θα ανοίξουμε κουβέντα τώρα για την κοπέλα μου;

Γυναίκα: Καλά, καλά. Δεν ξαναρωτάω.

Άντρας: Εσύ, ρε Ανάρτηση, κανέναν άντρα δεν έχεις; Εννοώ κανέναν φίλο; Όχι τον πρώην άντρα σου. Είπαμε, αυτός τέλος. Σου έδωσε τα παπούτσια στο χέρι ή εσύ του τα έδωσες. Ποιος ξέρει; Λοιπόν; Δεν παίζεις με κανέναν;

Γυναίκα: Εγώ;

Άντρας: Ναι, με σένα μιλάω.

Γυναίκα: Τσου.

Άντρας: Τι τσου;

Γυναίκα: Τσου θα πει «όχι».

Άντρας: Πώς κι έτσι;

Γυναίκα: Τι κλισέ ερώτηση! Δεν έχω. Είναι νωρίς κιόλας ακόμα για κάτι καινούργιο.

Άντρας: Έχεις δίκιο. Όπως δεν θέλω εγώ να απαντάω σε ερωτήσεις τέτοιου είδους, δικαίωμά σου να μην θες ούτε κι εσύ.

Γυναίκα: Με σένα πάντως θα πήγαινα. Είσαι ωραίος γκόμενος!

Άντρας: Ώπα!

Γυναίκα: Τι ώπα;

Άντρας: Ώπα, εδώ θα πει: Με αιφνιδίασες!

Γυναίκα: Γιατί; Είσαι μικρός και αθώος μήπως;

Άντρας: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλά, έτσι στην ψύχρα… τόσο ωμά τα λες αυτά;

Γυναίκα: Καλά, δεν είπα και τίποτα αισχρό.

Άντρας: Αυτό σου έλειπε! Άντε!

Γυναίκα: Εσύ;

Άντρας: Τι εγώ;

Γυναίκα: Εσύ ρε παιδάκι μου. Θα πήγαινες μαζί μου;

Άντρας: Εγώ;

Γυναίκα: Όχι, η θεια μου η Μαριγώ!

Άντρας: Δεν πάω με ανώνυμες, τρελές, που μου κατσικώνονται, τρώνε σαν βόδια και ρεύονται.

Γυναίκα: Ωραία φιλοξενία…!

Άντρας: Με συγχωρείς αλλά… πρέπει να σε κάνω να φύγεις.

Γυναίκα: Ωραίος τρόπος!

Άντρας: Δηλαδή το «σε παρακαλώ πολύ, καλή μου Ανάρτηση, μήπως θα σου ήταν εύκολο να αποχωρήσεις», θα πιάσει;

Γυναίκα: Δεν έχουμε παρά να το δοκιμάσουμε.

Άντρας: Αλήθεια τώρα;

Γυναίκα: Ναι!

Άντρας: Να σε δω λοιπόν!

Γυναίκα: Εγώ να σε ακούσω.

Άντρας: Οκ… (Παίρνει ύφος ευγενούς νέου) Σε παρακαλώ πολύ, καλή μου Ανάρτηση, μήπως θα σου ήταν εύκολο να αποχωρήσεις από το σπίτι μου;

Γυναίκα: Τώρα ναι. Ρωτάς σωστά και όμορφα! Η απάντηση είναι…: «Τσου!!!» (Σηκώνει ταυτόχρονα το κεφάλι αρνητικά).

Άντρας: Α, μάλιστα. Ωραία…

Γυναίκα: Ωραιότατα!

Άντρας: Ποια είσαι; Μπορώ να μάθω αλλά δεν έχω άλλη ενέργεια για σένα και τα τερτίπια σου. Τη φάρσα σου!

Γυναίκα: Δεν είναι φάρσα…

Άντρας: Και τι είναι τότε; Θέατρο σκιών;

Γυναίκα: Είναι μια νέα πραγματικότητα.

Άντρας: Νέα πραγματικότητα;

Γυναίκα: Ναι. Έλα να την ζήσουμε. Γιατί με απορρίπτεις;

Άντρας: Γιατί δεν σε ξέρω μήπως;

Γυναίκα: Ευκαιρία να με μάθεις… Και βγάζει το κιμονό της αφήνοντάς το να πέσει κάτω. Μένει με τα εσώρουχα. Σβήνουν τα φώτα, υπονοείται ότι τον προκαλεί ερωτικά και θα υπάρξει συνέχεια. Ανάλογη αισθησιακή μουσική. Τα φώτα ανάβουν όμως ξαφνικά.

Άντρας: Τι κάνεις εκεί βρε τρελοκαμπέρω; Ντύσου αμέσως. Φόρα το τώρα!

Γυναίκα: Πωπω! Τι είσαι εσύ; Δεν με έχουν γειώσει ποτέ έτσι.

Άντρας: Μπα! Γιατί εσύ ποια είσαι; Δεν μ’ αρέσεις!

Γυναίκα: Ξέρεις κάτι;

Άντρας: Για πες…

Γυναίκα: Είσαι μεγάλη ψωνάρα! Μεγάλη τελικά! Είσαι αρπαγμένος πολύ!

Άντρας: Πιο αρπαγμένη από σένα δεν υπάρχει!

Γυναίκα: Ξέρεις κάτι; Έλα να βγάλουμε το αρπαχτό-μετρο…

Άντρας: Το ποιο;

Γυναίκα: Αυτό που άκουσες! Το αρπαχτό-μετρο ντε… Να δούμε ποιος είναι πιο αρπαγμένος.

Άντρας: Να σαι σίγουρη ότι θα με σκίσεις!

Γυναίκα:Εγώ;

Άντρας: Εσύ… που ήθελες και πάθος απόψε!

Γυναίκα: Πλάκα σου έκανα!

Άντρας: Πλάκα ήταν αυτό πριν;

Γυναίκα: Ναι ρε! Να δω πόσο λιγούρης είσαι!

Άντρας: Και τώρα που είδες ότι δεν είμαι, γεια! Γεια λέμε!

Γυναίκα: Ξέρεις κάτι; Θα φύγω!

Άντρας: Απίστευτο!

Γυναίκα: Και χαλάλι και τα 800 ευρώ. Δεν τα θέλω πίσω.

Άντρας:- Τα 800 μυστηριώδη ευρώ…

Γυναίκα: Θα μου δώσεις όμως λίγο χρόνο να μιλήσω με μια φίλη να έρθει να με πάρει. Αμάξι δεν έχω, και έχω βαλίτσες. Να με μεταφέρει.

Άντρας: Δεκτόν!

Γυναίκα: Να δω τι ώρα μπορεί κιόλας…

Άντρας: Δεκτό κι αυτό…

Γυναίκα: Να δω αν έχει και χώρο να με φιλοξενήσει προς το παρόν.

Άντρας: Να τα δεις όλα. Πάρε τον χρόνο σου και κανόνισέ το.

Γυναίκα: Έχει ένα δωμάτιο, σαν γραφειάκι μικρό. Ίσως εκεί μπω προσωρινά.

Άντρας: Εσύ ξέρεις…

Γυναίκα: Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, αυτές τις μέρες έχει τη μάνα της από την Κόρινθο… Έχει έρθει για γιατρούς.

Άντρας: Και τι θα πει αυτό;

Γυναίκα: Θα πει ότι δεν μπορώ να πάω, τουλάχιστον όχι ακόμη, σε αυτή τη φίλη.

Άντρας: Έτσι, ε; Αυτό δεν θα πει ότι μπορείς και να μείνεις και μαζί μου.

Γυναίκα: Εντάξει, εντάξει. Θα φύγω. Θα πάω σε κανένα ξενοδοχείο.

Άντρας: Να πας όπου θες. Όχι όμως εδώ.

Γυναίκα: Έχεις μένος εναντίον μου, ε;

Άντρας: Μένος; Όχι δα!

Γυναίκα: Μα σου βγάζω τέτοια απέχθεια ενώ όμως όπως είδες και μόνος σου πριν στο φαγητό ωραία τα είπαμε και τα φάγαμε οι δύο μας.

Άντρας: Ναι, με επικό κλείσιμο το ρέψιμό σου…

Γυναίκα: Ωραία μου το χτυπάς το φούσκωμα στο στομάχι!

Άντρας: Έλα, έλα, εντάξει. Πλάκα κάνω. Έτσι το πα αυτό.

Γυναίκα: Φεύγω. Μην σκας. Πάω να μαζέψω…

Άντρας: Σ’ ευχαριστώ.

Πάει προς το δωμάτιό της. Ακούγεται η φωνή της από μέσα.

Γυναίκα: Μήπως είδες το κόκκινο σουτιέν μου;

Άντρας: Δεν φοράω κόκκινα… Μόνο μαύρα! (Αυτοσαρκαζόμενος) Πότε θα φύγεις, Θεέ μου;

Γυναίκα: Το βρήκα!

Άντρας: Χαίρομαι!

Βγαίνει έξω η γυναίκα με τις βαλίτσες και ντυμένη με παντελόνι και μπλούζα.

Γυναίκα: Σε χαιρετώ λοιπόν. Τζανή…

Άντρας: Στο καλό, Ανάρτηση…

Γυναίκα: Πέρασα καλά μαζί σου. Λίγο αλλά είχε φάση.

Άντρας: Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα. Αν και είσαι λωλή… Αλλά είχε πλάκα. Μια χαρά όλα. Αντίο.

Γυναίκα: Και σου χάρισα και τα λεφτά… Αυτό που το πας;

Άντρας: Εμ… Αυτό θα πει γενναιοδωρία!

Γυναίκα: Βέβαια, επειδή ξέρω ότι κι εσύ δεν έχεις λεφτά για να μου δώσεις πίσω την οικονομική μου συμμετοχή εδώ μέσα, μπορείς να με ξεχρεώσεις φιλοξενώντας με δυο μήνες. Και μετά φεύγω.

Άντρας: Άντε πάλι!

Γυναίκα: Τι λες;

Άντρας: Δεν λέω… Γιατί λεφτά για μένα δεν υπάρχουν. Δεν μου έδωσες εσύ ποτέ τέτοιο ποσό κι ας υπάρχει η κατάθεση. Και γιατί δεν θέλω συγκατοίκηση, έτσι κι αλλιώς. Γιατί δεν σε ξέρω και παρότι έχεις χαβαλέ, όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω. Έχω τη δουλειά μου, τη ζωή μου, την κοπέλα μου, τη ρουτίνα μου. Είμαι μια χαρά. Και νέος είμαι ακόμα, θα κοιτάξω να πάω και καλύτερα. Όσο μπορέσω. Θα θέσω τους στόχους μου. Δεν μου χρειάζεσαι, συνεπώς.

Γυναίκα: Ναι, τι να με κάνεις; Περισσεύω. Φως, φανάρι.

Άντρας: Στο καλό λοιπόν.

Γυναίκα: Έχω μια άλλη ιδέα…

Άντρας: Κι άλλη φαεινή ιδέα;!

Γυναίκα: Ναι. Να την πω;

Άντρας: Η απάντηση να ξέρεις είναι εκ των προτέρων «όχι». Αλλά για ρίξτη. Κι αυτό επειδή σε κάνω χάζι. Είσαι σαν καρικατούρα.

Γυναίκα: Θα έρχομαι να με κερνάς μακαρονάδες μέχρι να ισοφαρίσουμε το ποσό που πήρες.

Άντρας: Χα! Αυτό κι αν είναι πρωτότυπο και ευφάνταστο, θα έλεγα.

Γυναίκα: Ναι, καλό δεν είναι;

Άντρας: Και η κοπέλα μου;

Γυναίκα: Η κοπέλα σου, τι; Δεν υπάρχει τίποτα ερωτικό ανάμεσά μας. Μακαρονάδες θα τρώμε! Δεν θα ξεσκιζόμαστε κιόλας…

Άντρας: Εεε, Ανάρτηση! Κόσμια φέρσου!

Γυναίκα: Sorry. Δεν θα συνουσιαζόμαστε κιόλας.

Άντρας: Είσαι και βρομόστομη. Και θες και συγκατοίκηση!

Γυναίκα: Και με comme il faut τύπο, σαν εσένα! Απαράδεκτη είμαι! Λοιπόν… αφού απέτυχε κι αυτή η απόπειρα να πάρω πίσω τα ευρώ μου…

Άντρας: Τα οποία μέχρι πριν λίγο θα μου χάριζες… Τα 800 ευρώ που ποτέ δεν έδωσες στο μεταξύ…

Γυναίκα: Αλλά που εσύ ωστόσο εντόπισες στον λογαριασμό σου με σχετική αιτιολογία…

Άντρας: Λες μαλακίες!

Γυναίκα: Να και που κι εσύ βρίζεις, τελικά. Και λες εμένα βόθρο.

Άντρας: Δεν σε είπα βόθρο…

Γυναίκα: Τέλος πάντων αυτό όμως ήθελες να πεις…

Άντρας: Κορίτσι μου, δίνε του. Φύγε!

Γυναίκα: Αφού λοιπόν, δεν τα βρήκαμε τελικά εμείς οι δυο…

Άντρας: Ναι…

Γυναίκα: Θα σου κάνω μήνυση.

Άντρας: Μήνυση;;;

Γυναίκα Ναι! Μια πολιτισμένη, φιλική μήνυση. Υπεράνω, εντελώς.

Άντρας: Σου στριψε; Τι θα πεις στη μήνυση;

Γυναίκα: Κάπως πρέπει κι εγώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Άντρας: Εσύ ή εγώ πρέπει να το κάνω αυτό; Εξαφανίσου τώρα! Σούμπιτη!

Γυναίκα: Φεύγω… Φεύγω, Τζανή. Θα τα πούμε στα δικαστήρια…

Άντρας: Ας τα πούμε, βρε νούμερο! Να μάθουμε επιτέλους και πώς σε λένε!

Γυναίκα: Φεύγω… Αντίο… (Κάνει να φύγει αλλά μένει).

Άντρας: Τι με κοιτάς; Στα τσακίδια! Που θα μου κάνεις και μήνυση!

Γυναίκα: Μη με κρατάς!

Άντρας: Βρε χάσου, λέμε!

Γυναίκα: Χάνομαι… Και δεν θέλω να σε ξαναδώ. Θα βρω άλλον συγκάτοικο. Και τα λεφτά που ακούμπησα χαράμι να σου γίνουν. Στους γιατρούς να τα φας. Να μην τα χαρείς. Να τα δώσεις σε ζημιές, να στα κλέψουν, να τα δώσεις σε φάρμακα…

Άντρας: Εντάξει; Με καταράστηκες αρκετά;

Γυναίκα: Αν θες έχω κι άλλα να σου ρίξω… μετά χαράς!

Άντρας: Την κάνεις. Μην φας και καμιά κλωτσιά.

Γυναίκα: Δεν θέλω να σε ξαναδώ!

Άντρας: Ενώ εγώ; Έλα και πολλά μας τα πες.

Η γυναίκα φεύγει όντως μουρμουρίζοντας. Ο άντρας νιώθει ανακουφισμένος κλείνοντας την πόρτα. Είναι πια μόνος. Μαζεύει τα πιάτα από το φαγητό μέχρι που ακούγεται κουδούνι στην κάτω πόρτα.

Άντρας (στο θυροτηλέφωνο): Τι θες;

Γυναίκα: Ξέχασα την οδοντόβουρτσά μου.

Άντρας: Να πάρεις άλλη! Τρία – τέσσερα ευρώ έχει.

Γυναίκα: Θέλω αυτήν. Χθες βράδυ την άνοιξα.

Άντρας: Πάνω δεν έρχεσαι μια φορά πάλι!

Γυναίκα: Μην ξεχνάς πως έχω κλειδιά.

Άντρας: Θα φωνάξω κλειδαρά σήμερα κιόλας. Τουλάχιστον του διαμερίσματος η πόρτα να μένει κλειστή και να ανοίγει όταν θέλω εγώ. Φύγε!

Πράξη 2^η

Δύο μήνες μετά.
Παρακολουθούμε τον άντρα να φοράει φόρμα και να είναι στο σαλόνι ξαπλωμένος. Δείχνει κουρασμένος και στενοχωρημένος. Στο τραπέζι ο υπολογιστής του ανοιχτός.
Χτυπάει το κουδούνι της κάτω πόρτας.

Άντρας:-Ναι;

Φωνή γυναικεία: Έφερα την πίτσα σας!

Άντρας: Στον δεύτερο! (Και πατάει το κουμπί να ανοίξει. Κατόπιν ανοίγει την εξώπορτα και ψάχνει για χρήματα). Μπαίνει μέσα η Ανάρτηση.

Γυναίκα: Η πίτσα σας!

Άντρας: Αααα! (Έκπληκτος). Εσύ;;;

Γυναίκα: Εγώ!

Άντρας: Έγινες και pizza delivery girl;

Γυναίκα: Ναι!

Άντρας: Γιατί; Θέλω να πω πώς κι έτσι;

Γυναίκα: Γιατί άλλαξες κλειδαριά!

Άντρας: Τι λες μωρή παλαβή;

Γυναίκα: Σου λειψα; Πες την αλήθεια, βρε κομπλέξα! Δεν σου λειψα;

Άντρας: Συγγνώμη που θα στο χαλάσω, αλλά όχι. Δεν μου έλειψες… Πόσο κάνει; Λέγε και φύγε. Να σε πληρώσω να χαθείς.

Γυναίκα: Θα στην κέρναγα αλλά τώρα έπιασα δουλειά στο μαγαζί. Είμαι φρέσκια ντελιβερού.

Άντρας: Δεν χρειάζεται να με κεράσεις. Έλα πες, πόσο έχει;

Γυναίκα: 9 ευρώ

Άντρας: Κράτα το ευρώ από τα ρέστα του δεκάευρου.

Γυναίκα: Είσαι γενναιόδωρος πάντως.

Άντρας: Λοιπόν, καλή συνέχεια!

Γυναίκα: Έι! Μισό λεπτό. Δυο μήνες έχουμε να τα πούμε.

Άντρας: Ορίστε;

Γυναίκα: Δεν θα μου δώσεις ένα ποτήρι νερό; Δεν θα με ρωτήσεις τι κάνω;

Άντρας: Εσύ σε όποιο σπίτι πας, ζητάς και ένα ποτήρι νερό; Πάγια τακτική αυτή, ε;

Γυναίκα: Μα εδώ δεν είναι ένα οποιοδήποτε σπίτι. Είναι το παρολίγον σπίτι μου.

Άντρας: Α, ναι. Πώς το ξέχασα ο βλάκας;

Γυναίκα: Τι κάνεις; Για πες μου. Είσαι καλά;

Άντρας: Δεν θα το λεγα…

Γυναίκα: Ναι, κάτι ξέρω…

Άντρας: Τι ξέρεις;

Γυναίκα: Ότι έμεινες άνεργος… Πως σε διώξανε από το γραφείο.

Άντρας: Πώς το μαθες εσύ;

Γυναίκα: Δούλευα κι εγώ παλιά εκεί. Έχουμε κοινούς γνωστούς.

Άντρας: Πού δούλευες;

Γυναίκα: Στο λογιστικό αυτό… Λίγο αν πέσει η πελατεία, παίρνεις πόδι.

Άντρας: Είσαι λογίστρια;

Γυναίκα: Όχι, γραμματέας ήμουν εκεί.

Άντρας: Δεν συμπέσαμε όμως.

Γυναίκα: Όχι… δεν συμπέσαμε.

Άντρας: Και τώρα; Πίτσες; Και μηχανάκι; Κορίτσι πράμα;

Γυναίκα: Και κράνος…

Άντρας: Πάλι καλά…

Γυναίκα: Βασικά, το κανα για να ξαναμπώ κάπως εδώ μέσα.

Άντρας: Πώς ήξερες ότι παραγγέλνω πίτσα από αυτό το μαγαζί;

Γυναίκα: Σε παρακολούθησα. Ξέρω ότι πια με πίτσες ζεις από το μαγαζί στη γωνία πιο κάτω… Ξέρω πως απολύθηκες… Πως έφυγε και η κοπέλα σου…

Άντρας: Μπα! Τόσα πολλά ξέρεις;

Γυναίκα: Ξέρω ότι περνάς ζόρικη φάση.

Άντρας: Και; Ήρθες να με λυπηθείς;

Γυναίκα: Όχι βέβαια! Ζήτησα όμως από το αφεντικό να παραδώσω εγώ απόψε σε σένα. Ότι σε ξέρω του είπα και ότι δίνεις και tip. Και μου πε ναι.

Άντρας: Να, πάρε το νερό σου. Κράτα όπως είπαμε και το ευρώ και καληνύχτα.

Γυναίκα: Μισό λεπτό να σου δώσω πίσω το ποτήρι. (Πίνει το νερό μακρόσυρτα). Ααααχχχχ! Δροσερό, δροσερό! Χάρηκα!

Άντρας: Καλό βράδυ!

Γυναίκα: Αν θες, μένω και την τσακίζουμε μαζί. Και τα λέμε και λίγο.

Άντρας: Δεν έχεις άλλες παραδόσεις;

Γυναίκα: Έχω άλλη μία. Και μετά σχολάω. Part-time με πήραν. Δοκιμαστικά και βλέπουμε. Τι λες; Να πάω και να ρθω για να τα πούμε; Να φέρω και μπίρες;

Άντρας: Έχω μπίρες! Κρύες – κρύες στο ψυγείο.

Γυναίκα: Σούπερ! Λοιπόν, παραδίδω και επιστρέφω!

Η γυναίκα φεύγει. Μετά από λίγο ακούγεται δυνατό φρενάρισμα αυτοκινήτου. Κραυγές από τον κόσμο. Ο άντρας πετάγεται στο μπαλκόνι υποτίθεται. Ακούγονται φωνές:

Κόσμος: Δεν φορούσε κράνος… Φωνάξτε το 166… Πονάει… Κάντε γρήγορα! Ο άντρας ταράζεται και κατεβαίνει κι αυτός κάτω αγχωμένα.

Σύντομο διάλειμμα.

Μια εβδομάδα μετά. Βλέπουμε τον άντρα να μπαίνει στο διαμέρισμα με την κοπέλα. Η κοπέλα έχει δεμένο κεφάλι και χέρι, γάζες φέρει και στο γόνατο. Είναι τραυματισμένη λόγω του δυστυχήματος. Την κρατάει για να την βοηθήσει να βαδίσει. Την ξαπλώνει στον καναπέ. Η κοπέλα πονάει μα δεν χάνει το κέφι της.

Άντρας: Έλα, κάτσε!

Γυναίκα: Σ’ ευχαριστώ!

Άντρας: Να σου φέρω ένα μαξιλάρι ακόμα.

Γυναίκα: Καλά είμαι. Θα βολευτώ.

Άντρας: Κάτσε εδώ να σου φέρω παυσίπονο, όπως είπε ο γιατρός. Και θα σου κάνω και έναν χυμό να δυναμώσεις λίγο.

Γυναίκα: Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ πολύ.

Άντρας: Οι γονείς σου στο νοσοκομείο ήταν φρικαρισμένοι. Θα μου πεις λογικό. Γονείς είναι. Και τι γονείς; Με κόρη εσένα!

Γυναίκα: Ναι, τώρα βρήκαν να φρικάρουν. Την εποχή που έπρεπε ζούσαν στον κόσμο τους και μετά σφαζόντουσαν μέχρι που χώρισαν.

Άντρας: Επιτέλους, έμαθα και το όνομά σου… Έπρεπε να σκοτωθείς για να το μάθω…

Γυναίκα: Και τι κατάλαβες;

Άντρας: Δεν κατάλαβα τίποτα. Να σου πω (στο μεταξύ ετοιμάζει τον χυμό) το «Ανάρτηση» μ’ αρέσει πιο καλά. Και δεν θέλω να το αλλάξω. Είναι μια γλύκα. Το γουστάρω πολύ!

Γυναίκα: Κι εμένα! Καλά λες! Ας το κρατήσουμε μεταξύ μας.

Άντρας: (Της φέρνει τον χυμό). Ωστόσο, πρέπει να καλέσω τους δικούς σου να σε πάρουν.

Γυναίκα: Όπως θα κατάλαβες, έχουν χωρίσει. Ο πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί κι η μάνα μου, την έχει φάει η γκρίνια. Δουλεύει ακόμα να βγάλει μια σύνταξη. Δεν θέλω να πάω μαζί τους. Και ούτε πρόκειται να με περιποιηθούν.

Άντρας: Μα ούτε κι εγώ μπορώ να σου δώσω πολλά, βρε Ανάρτηση. Επίδομα ανεργίας παίρνω, τρώω από τα λίγα έτοιμα που έχω στην άκρη ενώ με συντρέχει και ο πατέρας μου. Ποιος άλλος θα μπορούσε, εξάλλου; Κι έτσι ψάχνω πάλι για δουλειά κι όσο για την ψυχολογία μου είναι στα πατώματα. Δεν μπορώ να σε στηρίξω. Λυπάμαι. Ούτε να γελάσω δεν μπορώ, να σπάσω πλάκα μαζί σου. No way…

Γυναίκα: Δεν έχεις άδικο. Μόνο λίγες μέρες… Δεν θα σου φορτωθώ. Και θα σε βοηθήσω και με το ψάξιμο δουλειάς. Έχω κι εγώ λίγα στην άκρη… Δεν θα περάσουμε κακά.

Άντρας: Είχες δεν είχες δηλαδή θρονιάστηκες εδώ μέσα, ε;

Γυναίκα: Για λίγο…

Άντρας: Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού…

Μια εβδομάδα μετά, οι πληγές της γυναίκας δείχνουν να πηγαίνουν πιο καλά. Ο άντρας ετοιμάζεται να πάει σε συνέντευξη για δουλειά.

Γυναίκα: Καλημέρα!

Άντρας: Καλημέρα!

Γυναίκα: Σήμερα έχω ένα καλό προαίσθημα. Θα τα πας εξαιρετικά!

Άντρας: Λες; Κι εγώ νιώθω καλά. Νιώθω δηλαδή πως κάτι θα γίνει.

Γυναίκα: Μόλις συνέλθω θα ψάξω κι εγώ για δουλειά. Αλλά τώρα, πώς να πάω σε συνέντευξη, με μώλωπες που φαίνονται κιόλας;

Άντρας: Όχι, κοίτα πρώτα να συνέλθεις.

Γυναίκα: Ξέρεις έλεγα… Να κάνω γραμματειακή υποστήριξη από το σπίτι.

Άντρας: Δεν ακούγεται άσχημο.

Γυναίκα: Θα χρειαστεί βέβαια να δηλώσω μια έδρα.

Άντρας: Γιατί δεν δηλώνεις το σπίτι ενός από τους γονείς σου;

Γυναίκα: Γιατί, όπως ξέρεις, δεν έχουμε και την τέλεια σχέση. Και δεν θέλω υποχρεώσεις.

Άντρας: Ε, και τι έδρα θα βάλεις;

Γυναίκα: Έλεγα, εδώ…

Άντρας: Εδώ; Σ΄ εμένα;

Γυναίκα: Ναι, εδώ…

Άντρας: Και δεν θες να υποχρεωθείς στους δικούς σου αλλά θες σ' εμένα;

Γυναίκα: Ναι, προτιμώ τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου παρά το ενδεχόμενο να φάω στη μάπα, ας πούμε, τη μητριά μου.

Άντρας: Αυτό που μου ζητάς είναι δεσμευτικό.

Γυναίκα: Αυτό που σου ζητάω είναι και λίγο ρομαντικό, δεν νομίζεις;

Άντρας: Ρομαντικό;

Γυναίκα: Ναι… Και το δυστύχημα ακόμα ρομαντικό μου φαίνεται. Χτύπησα μεν αλλά μας έφερε κοντά.

Άντρας: Μ’ αρέσει που το βλέπεις θετικά.

Γυναίκα: Μα έχει θετική πλευρά. Είμαστε μαζί, παίρνουμε μαζί πρωινό, τα λέμε… Είμαστε συγκάτοικοι… Επιτέλους!

Άντρας: Αυτό που πάντα ήθελες, ε;

Γυναίκα: Ξέρεις, είναι κάτι που δεν σου έχω πει…

Άντρας: Πολλά δεν μου έχεις πει. Αλλά πλέον δεν καίγομαι και να τα μάθω.

Γυναίκα: Θα σοκαριστείς ίσως αλλά πρέπει να στα πω. Τρώγομαι μέσα μου…

Άντρας: Εντάξει, λοιπόν. Σ’ ακούω. Σύντομα όμως γιατί θα αργήσω.

Γυναίκα: Επίτηδες έπεσα πάνω στο αυτοκίνητο.

Άντρας: Τι πράγμα;

Γυναίκα: Ναι… Γιατί… κάτω από το σπίτι σου ήμουν… λέω θα κατέβει να με βοηθήσει… Είναι τόσο γλυκός, σιγά μην με αφήσει έτσι. Ήταν ο μόνος τρόπος για να ξανάρθω εδώ μέσα. Είχες αλλάξει και κλειδαριά. Πώς να τρυπώσω;

Άντρας: Και ρίσκαρες την υγεία σου; Τη σωματική σου ακεραιότητα; Κάθισες και υπέμεινες τόσο πόνο;

Γυναίκα: Καλά, δεν έμεινα και ανάπηρη. Πρόσεξα πώς το έκανα… Το είχα προ-μελετήσει.

Άντρας: Είσαι εντελώς τρελή… Για το ψυχιατρείο… Φεύγω…

Γυναίκα: Θέλω κι άλλα να σου πω… Πρέπει να σου πω…

Άντρας: Πήρα τη δόση της παράνοιας για σήμερα… Δεν θέλω άλλη. Αρκετά!

Γυναίκα: Τόσο άσχημα περνάς μαζί μου;

Άντρας: Δεν είπα αυτό. Αλλά μπες στη θέση μου. Από τότε που σε γνώρισα ζω ένα θρίλερ. Μου κρύβεις πράγματα, λες ψέματα, κάνεις παλαβομάρες, καβαλάς μηχανάκια, χτυπάς επίτηδες, παλιότερα μου έλεγες ότι είχα βάλει αγγελία να βρω συγκάτοικο, πως είχαμε κάνει και ραντεβού, μου έλεγες για σβησμένα ηλεκτρονικά ίχνη, ότι σου έδωσα εγώ κλειδιά, κι αναγκάστηκα έτσι κι εγώ να αλλάξω κλειδαριά… Ό,τι σου κατέβει λες.

Γυναίκα: Τα κλειδιά τα βρήκα…

Άντρας: Δεν θέλω να μάθω άλλο. Όχι άλλες αποκαλύψεις… Θέλω να απαλλαγώ από σένα. Θεόμουρλη, σάικο, παρανοϊκή! (Και κλείνει την πόρτα με νεύρα).

Δύο ώρες μετά. Ο άντρας επιστρέφει.

Γυναίκα: Γύρισες;

Άντρας: Γύρισα…

Γυναίκα: Πώς πήγε;

Άντρας: Καλά πήγε… Μεγάλη εταιρεία, με δυνατό λογιστικό τμήμα. Αλλά οκ… «Θα σας ειδοποιήσουμε…»

Γυναίκα: Να φτιάξω ομελέτες;

Άντρας: (Την κοιτάζει τρυφερά, συγκαταβατικά και χαμογελάει). Να φτιάξεις…

Γυναίκα: Με μπέικον και μανιτάρια;

Άντρας: Έχουμε;

Γυναίκα: Κάτι έχει μείνει στο ψυγείο.

Άντρας: Ρίξτα όλα μέσα να τα σκίσουμε!

Την επόμενη μέρα πίνοντας πρωινό καφέ μαζί

Γυναίκα: Ξέρεις κάτι;

Άντρας: Τι να ξέρω;

Γυναίκα: Νιώθω καλύτερα.

Άντρας: Αυτό είναι καλό.

Γυναίκα: Και έλεγα, σιγά-σιγά να φεύγω.

Άντρας: Πού σκέφτεσαι να φιλοξενηθείς αυτή τη φορά;

Γυναίκα: Σε μια φίλη. Την κόρη της νονάς μου που είναι φοιτήτρια σε κάποιο μεταπτυχιακό. Μένει στην Κυψέλη. Μιλήσαμε χθες στο τσατ και κατάλαβα ότι μάλλον θα θελε να μοιραστεί τα έξοδα του μήνα. Εφόσον όμως βρω κι εγώ δουλειά.

Άντρας: Εδώ έτσι κι αλλιώς δηλαδή… Πώς να μείνεις; Τι να μείνεις; Άνεργοι και οι δύο. Να ψαχνόμαστε για τα βασικά; Τουλάχιστον, η νονά θα στέλνει στην κόρη κάποιο μηνιάτικο.

Γυναίκα: Έτσι είναι…

Άντρας: Καλά θα περάσεις πιστεύω…

Γυναίκα: Συμφωνώ…

Άντρας: Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα.

Γυναίκα: Ναι, έτσι όπως ήρθαν…

Άντρας: Άλλες φορές βέβαια θα επέμενες να κάτσεις.

Γυναίκα: Με τι επιχειρήματα;

Άντρας: Σωστά… Και δεν έμαθα ποτέ και πώς με βρήκες. Και μένα και τα κλειδιά μου…

Γυναίκα: Νόμιζα ότι δεν σε ενδιέφερε πια αυτό. Ότι το είχες αφήσει πίσω σου.

Άντρας: Ναι, έχεις δίκιο. Αλλά όσο να ναι, να έχει κάποια άγνωστη τα κλειδιά σου και να πάει να σε βγάλει τρελό ότι της τα έδωσες εσύ ο ίδιος κατόπιν αγγελίας στο διαδίκτυο, κάπως με ξεπερνάει…

Γυναίκα: Η κοπέλα σου.

Άντρας: Ποια;;;

Γυναίκα: Η κοπέλα σου μου τα έδωσε. Τα κλειδιά της είχα όταν σου πρωτοήρθα εδώ. Αυτή είχε και τον λογαριασμό σου στην τράπεζα και ήξερε ότι δεν έχεις ενεργοποιημένα τα sms στο κινητό. Αυτή πήρε και φωτογραφία σου και έφτιαξε ψεύτικο προφίλ.

Άντρας: Σκάσε! Δεν θέλω να ακούσω άλλα...

Γυναίκα: Ξέρω ότι δεν θα το άντεχες.

Άντρας: Εσένα δεν αντέχω άλλο και το παιχνίδι νεύρων εδώ και καιρό.

Γυναίκα: Σου την είχε στημένη. Το βρήκα διασκεδαστικό. Συμφώνησα να πάρω μέρος…

Άντρας: Είσαι άρρωστη.

Γυναίκα: Είμαι ερωτευμένη… (μουσική έντονη)

Άντρας: Είσαι άρρωστη. Και αν ισχύει αυτό με την πρώην θα σας λιώσω και τις δύο. Μαλακισμένες!

Γυναίκα: Ήθελε να σ’ αφήσει… Και ήθελε να έχει το πάνω χέρι. Να αποδείξει πως υπάρχει άλλη, πως έμπλεξες. Πως απίστησες. Πως εσύ φταις… Ο πατέρας της τότε δεν είχε σπάσει τίποτα. Το πόδι του πονούσε έτσι κι αλλιώς από παλιό χτύπημα. Επίτηδες και το νοσοκομείο. Μούφα στην ουσία.

Άντρας: Πάψε, ο διάολος να σε πάρει!

Γυναίκα: Ξέρω πολλά…

Άντρας: Πού την ήξερες;

Γυναίκα: Φίλη μου είναι.

Άντρας: Μπα! Κι εγώ πώς δεν σε ξέρω; Δεν σε είχα ξαναδεί.

Γυναίκα: Έλειπα στην Αγγλία και δούλευα εκεί για ένα διάστημα. Φρόντισε φυσικά να επιλέξει κάποια που εσύ δεν έχεις ακόμα γνωρίσει. Και κάποια που να μην φοβάται να παίξει με τη φωτιά.

Άντρας: Αν ήμουν άλλος, θα σε χτυπούσα. Μα τω Θεώ!

Γυναίκα: Για να μείνω μαζί εδώ μαζί σου, μέχρι και σε πιτσαρία πήγα να πιάσω δουλειά. Μέχρι και στο νοσοκομείο έφτασα και πονάω ακόμα. Ποια θα τα έκανε αυτά;

Άντρας: Αφού είσαι παρανοϊκή και καμένη! Όλα επιλογή σου. Όλα ευθύνη σου! Μην το ρίχνεις πάνω μου!

Γυναίκα: Σε ερωτεύτηκα όμως. Για την ευγένειά σου, για τους τρόπους σου, για την πλάκα σου…

Άντρας: Ναι, αλλά στο τέλος εκείνη με χώρισε για άλλον λόγο… Επειδή έμεινα άνεργος! Και γιοκ οι βόλτες, γιοκ τα κεράσματα… Όχι ότι είχε και πολλά δηλαδή με αυτά τα λεφτά που έβγαζα. Τώρα όμως δεν έχω φράγκα ούτε για σινεμά.

Γυναίκα: Άκουγα διαρκώς για σένα. Δεν ήταν ερωτευμένη μαζί σου. Κοιτούσε άλλους… Ήθελε λεφτά, ήταν κακομαθημένη. Δεν σου άξιζε.

Άντρας: Ωραία φίλη είσαι… Ωραία μιλάς για τη φιλενάδα σου και ωραία φέρεσαι τώρα απέναντί της. Και να σου πω: Τα 800 ευρώ της κατάθεσης, τι ακριβώς ήταν;

Γυναίκα: Τσοντάραμε και τα βάλαμε οι δυο μας για να φανεί πιστευτό το πρότζεκτ μας.

Άντρας: Ανήκουστα όλα αυτά… Λεφτά για τα τσιγάρα της δεν είχε, για να σπάσει τα νεύρα σε μένα όμως βρήκε. Με τη δική σου συνεργασία βέβαια, όπως λες, αν λες αλήθεια φυσικά.

Γυναίκα: Ούτε κι εσύ την αγαπούσες. Ήξερε για τις απιστίες σου. Το κέρατο σύννεφο αλλά δεν είχε αποδείξεις να σε στείλει. Γιατί μένατε μαζί; Ποιο το κίνητρο;

Άντρας: Και ήρθες εσύ η πλακατζού, η χωρισμένη, η έξυπνη, το ξυπνοπούλι, να δώσεις τη λύτρωση στο αποτυχημένο ζευγάρι, ε;

Γυναίκα: Όλα είναι ψέματα – και ο δήθεν γάμος μου φυσικά και ο σύζυγος από τον οποίο κρυβόμουνα, μούσι κι αυτός – εκτός από το ότι σε έχω ερωτευτεί παράφορα. Με την κοπέλα σου πια δεν μιλάμε. Ψυχραθήκαμε, έχουμε χαθεί. Εννοείται αυτό…

Άντρας: Γιατί να τα πιστέψω όλα αυτά; Με έχεις φλομώσει στο ψέμα! Είσαι πλαστή! Είσαι όραμα! Δεν υπάρχεις! Και δεν θέλω να σ’ ακούω άλλο.

Γυναίκα: Είμαι αυτό… Και του βάζει να ακούσει από το ίντερνετ το «I am a woman in love...» (Με αστείο τρόπο στη διαπασών – κρατάει επιδεικτικά το κινητό της)

Άντρας: Σε σιχαίνομαι, σε αμφισβητώ, δεν σε θέλω και σου δίνω δρόμο τώρα! Και κλείσε και τη μουσική που είναι τέρμα, βαρεμένη! Με ξεκούφανες.

Γυναίκα: Δεν μπορώ να φύγω…

Άντρας: Σκασίλα μου! Ποια νομίζεις πως είσαι; Εγώ θα μάθω όμως, θα μάθω τι έχει γίνει. Κι αν έχεις πει κι άλλα ψέματα, θα σε λιώσω. Θα σε βρω και θα σε λιώσω. Δίνε του τώρα!

Γυναίκα: Μα…

Άντρας: Είσαι βουτηγμένη στο ψέμα! Κολυμπάς σε έναν ωκεανό ψεμάτων. Και βούτηξες και μένα εκεί μέσα!

Γυναίκα: Ενώ εσύ; Εσύ πώς ζεις; Μόνο με αλήθειες; Υπάρχει άνθρωπος που δεν ζει με ψέματα; Που ζει μόνο με πραγματικότητα; Μην δουλευόμαστε μεταξύ μας: ζούμε χάρη στα ψέματα, δεν το χεις πάρει χαμπάρι εσύ τόσα χρόνια; Έτσι επιβιώνουμε. Το ψέμα είναι αναλγητικό, ανακουφίζει, δίνει ελπίδα. Κλείνεις τα μάτια, φαντάζεσαι κάτι που δεν το έχεις, κάτι που δεν θα ρθει ποτέ, ηρεμείς έστω προσωρινά. Υπομένεις έτσι τη μαυρίλα της αλήθειας που πέφτει και σε πλακώνει. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν ισχύουν όλα αυτά;

Άντρας: (Χειροκροτεί ειρωνικά) Ωραίο σολάρισμα!

Γυναίκα: Γιατί; Αμφιβάλλεις;

Άντρας: Δεν είναι ώρα για φιλοσοφίες, κοριτσάκι μου!

Γυναίκα: Όλοι είμαστε υποκριτές, λίγο-πολύ. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος. Απόλυτη αλήθεια δεν ζει κανείς. Το ψέμα υπάρχει παντού, σε όλους. Μας συντηρεί καθημερινά. Μας βοηθάει να μην καταρρεύσουμε.

Άντρας: Αρκετά! Φτάνει!

Γυναίκα: Το ψέμα είναι μέσα μας, αγοράκι μου! Όλοι υποδυόμαστε συχνά έναν «Άλλον».

Άντρας: Σταμάτα μωρέ! Με ζάλισες! Φύγε να ησυχάσω!

Γυναίκα: Πού να πάω; Δεν υπάρχει νονά, ούτε κόρη νονάς σε μεταπτυχιακό. Δεν υπάρχει plan B.

Άντρας: Έχεις δίκιο. Υπάρχει μόνο plan A. Το «ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ»! (Της μαζεύει άρον άρον τα πράγματά της και την διώχνει με φωνές. Ενόσω ακούμε τις φωνές τους, τα φώτα χαμηλώνουν μέχρι που σκοτεινιάζει. Η σκηνή ολοκληρώνεται).

Ένα μήνα μετά.
Ακούγεται το κουδούνι της κεντρικής εισόδου. Ο άντρας εργάζεται στον υπολογιστή του.

Άντρας: Ναι;

Γυναίκα: Εγώ είμαι.

Άντρας: Ποια εσύ;

Γυναίκα: Σταματά μωρέ και άνοιξε.

Άντρας: Δεν πέθανες;

Γυναίκα: Άνοιξέ μου. Για πέντε λεπτά μόνο.

Άντρας: Γιατί να το κάνω; Τι σκατά θες πάλι;

Γυναίκα: Αλήθεια λέω. Μόνο 5’. Πρέπει να σου πω.

Ο άντρας αποφασίζει να της ανοίξει. Η γυναίκα ανεβαίνει στο διαμέρισμα.

Γυναίκα: Γεια…

Άντρας: Τι θες πάλι μετά από τόσον καιρό;

Γυναίκα: Έχεις δουλειά;

Άντρας: Κρατάω λογιστικά βιβλία στο σπίτι. Τι να κάνω; Καταχωρίζω δηλώσεις… Από δουλειά σταθερή ακόμα τίποτα.

Γυναίκα: Και οι συνεντεύξεις που είχες δώσει;

Άντρας: Στη μία περίπτωση δίνανε το βασικό και την αρνήθηκα. Μετά βέβαια το μετάνιωσα. Οι άλλες… δεν έγινε τίποτα. Δεν με φώναξαν για δεύτερη συνέντευξη. Έχω τώρα στα σκαριά κάτι αγγελίες, καινούργιες. Θα δούμε. Εσύ βρήκες τίποτα;

Γυναίκα: Εγώωωω όχι… Δεν είχα χρόνο να ψάξω. Να ψάξω σοβαρά δηλαδή.

Άντρας: Βέβαια… Εσύ είχες να σπάσεις πλάκα, να κάνεις χαβαλέ, να ασελγήσεις πάνω στις ψυχές των άλλων… Πού καιρός να βγεις στο μεροκάματο!

Γυναίκα: Μην με ειρωνεύεσαι. Είχα όντως δουλειά.

Άντρας: Τι δουλειά; Τι δουλειά πάλι είχες εσύ; Ρε αστέρι; Ρε ταλέντο;

Γυναίκα: Έγραψα ένα κεφάλαιο αρκετά μεγάλο και ζουμερό στο διδακτορικό μου.

Άντρας: Εσύ; Κάνεις διδακτορικό εσύ; Άλλο κι αυτό!

Γυναίκα: Γιατί; Δεν σου γεμίζω το μάτι;

Άντρας: Σε έχω ικανή για τέρατα. Μου το έχεις αποδείξει, εξάλλου. Κουρέλι με έχεις κάνει στο πρόσφατο παρελθόν.

Γυναίκα: Δεν φταίω εγώ που χώρισες, ούτε που έμεινες τότε άνεργος.

Άντρας: Φταις όμως για όλο αυτό το θέατρο… Είσαι καλή ηθοποιός… Με ξεγέλασες…

Γυναίκα: Εγώ;;; Ηθοποιός;;; Όχι κι έτσι…

Άντρας: Τι ήθελες να μου πεις;

Γυναίκα: Ότι ολοκλήρωσα το κεφάλαιο στο διδακτορικό μου. Το σημαντικό αυτό κεφάλαιο…

Άντρας: Στ’ αρχίδια μου!

Γυναίκα: Μην μου μιλάς έτσι…

Άντρας: Μπορώ και χειρότερα! Δοκίμασέ με!

Γυναίκα: Το κεφάλαιο αυτό περιέχει το πείραμα που έκανα μ΄εσένα ως ψυχολόγος…

Άντρας: Τι πράγμα;;;

Γυναίκα: Η ιδιότητά μου, το επάγγελμά μου δηλαδή είναι ψυχολόγος. Κι εσύ ήσουν πείραμα. Η κοπέλα σου που είναι φίλη μου ακόμα, δεν έχουμε ψυχρανθεί δηλαδή, ψέμα ήταν κι αυτό…, δέχτηκε μετά χαράς να με βοηθήσει.

Άντρας: Τι λες μωρέ πάλι;

Γυναίκα: Ήσουν υπέροχο υλικό… Πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση… ωραία μελέτη περίπτωσης. Το ότι χωρίσατε είναι άλλο θέμα. Θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Το ξέρεις.

Άντρας: Κι ο ανθρωπάκος που έμπλεξες τότε με το τρακάρισμα τι σου έφταιξε μωρέ, μου λες; Όχι πως σου έφταιξα εγώ βέβαια για τίποτα…

Γυναίκα: Μα δεν του ζήτησα τίποτα. Του είπα και συγγνώμη από πάνω… Το ξέρεις αυτό. Ανέλαβα όλη την ευθύνη.

Άντρας: Τι άλλο θα ακούσω από σένα; Μετά από μια βδομάδα θα έρθεις να μου πεις κάτι άλλο, πως είσαι μια άλλη, μετά από έναν μήνα κάτι διαφορετικό, μετά ένα άλλο παραμύθι, ένα άλλο μυθιστόρημα. Και στο τέλος θα μας χώσουν και τους δύο στο Δαφνί!

Γυναίκα: Σου χρωστάω μια συγγνώμη μα κυρίως ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα. Δεν ξέρω πώς να στο ανταποδώσω.

Άντρας: Δεν θέλω ανταπόδοση γιατί δεν θέλω να θυμάμαι. Είμαι ικανός όμως να πάω στην αστυνομία. Να το ξέρεις. Θα με δεις και δεν θα με αναγνωρίζεις.

Γυναίκα: Ξέρεις… Κι εγώ φοβήθηκα την αστυνομία. Μην την φωνάξεις όμως πια… Τελείωσε. Επέλεξα να ρισκάρω. Κι αν δεν ρισκάρεις, δεν προχωράς στη ζωή αυτή... Εξακολουθώ όμως να θέλω να επανορθώσω… Να φτιάξω μια μακαρονάδα με μια σπέσιαλ σάλτσα όπως είμαστε τώρα; Να περιδρομιάσουμε σαν γουρούνια;

Άντρας: Πού δουλεύεις; Θα μου πεις;

Γυναίκα: Σε ιδιωτική κλινική, part-time. Γιατί παράλληλα κάνω και το διδακτορικό μου. Η παρατήρηση των ανθρώπινων συμπεριφορών ήταν το βίτσιο μου, ο πόλος έλξης του μυαλού μου. Λατρεύω τη δουλειά μου!

Άντρας: Ήθελα να ξερα τι σόι διδακτορικό είναι αυτό… Και δεν με φοβήθηκες καθόλου;

Γυναίκα: Καμιά φορά όταν θύμωνες, ναι. Αλλά ήξερα ότι δεν είσαι επικίνδυνος. Ποτέ όμως δεν ξέρεις πώς μπορεί να αντιδράσει κάποιος σε ένα ερέθισμα… Είπαμε: Ρίσκαρα. Ήταν και το θέμα μου τέτοιο. Έτσι λίγο ιδιόρρυθμο. Είχε να κάνει με την αντίδραση του ατόμου σε απρόσμενες καταστάσεις.

Άντρας: Και τώρα; Τι άλλο θες ακόμα από το τομάρι μου; Δεν το βασάνισες αρκετά; Δεν με έψησες; Δεν με χόρεψες στο ταψί;

Γυναίκα: Τίποτα άλλο δεν θέλω… Σ’ ευχαριστώ πολύ. Πάρα πολύ.

Άντρας: Εντάξει. Τελείωσε.

Γυναίκα: Να είσαι πάντα καλά.

Άντρας: Εντάξει, λέμε.

Γυναίκα: Ήσουν το πιο γλυκό πειραματόζωο…

Άντρας: Κοπάνα την γιατί θα τις φας! Θα φορτώσω!

Γυναίκα: Εντάξει. Όπως θες. Καλή συνέχεια!

Άντρας: Καλή συνέχεια και σε σένα… Γραμματέα, πιτσαδόρα, ψυχολόγε, συγκάτοικε, μαγείρισσα, Ανάρτηση εσύ!

Γυναίκα: Πλάκα έχεις!

Άντρας: Κι εσύ τελικά.

Γυναίκα: Γούστο σε κάνω.

Άντρας: Κι εγώ, όσο να ναι. Έχεις και τα καλά σου.

Γυναίκα: Τι τα κανες τα 800 αλήθεια;

Άντρας: Ποια 800; Αααα… εκείνα τα 800… Να ταν κι άλλα! ΤΑ ΦΑΓΑ!

Γυναίκα: Καλά ντε… Απλά ρώτησα. Δεν στα ζητάμε και πίσω. Αυτό έλειψε. Μετά από τόση ταλαιπωρία. Βέβαια, κόστισες παραπάνω σαν πείραμα αλλά χαλάλι σου. Γιατί, όπως θα φαντάζεσαι μάλλον, εγώ τα ακούμπησα όλα. Η άλλη ήθελε απλά να την κάνει.

Άντρας: Τα 800, τα 800, τα 800, με έφαγες! Μ’ έπρηξες! Το ξέχασες ότι έμεινα άνεργος; Δηλαδή ρέστος. Και τα 800 σας, που λες και ξαναλές, μου ήρθαν κουτί.

Γυναίκα: Όχι, δεν το ξεχνώ. Αλίμονο… Καλά έκανες. Λογικό σ’ αυτήν την κατάσταση. Λοιπόν: Και πάλι ευχαριστώ και όταν είναι να παρουσιάσω τη διατριβή μου, θα έρθεις ε; Θα σε καλέσω! Να το ξέρεις! Θα θελα ειλικρινά μόνο αγαπημένα πρόσωπα εκείνη τη στιγμή. Και εσύ είσαι ένα από αυτά. Πια…

Άντρας: Χαίρομαι γι’ αυτό. Μέχρι τότε όμως έχουμε καιρό…

Γυναίκα: Περνάει γρήγορα ο καιρός…

Άντρας: Ναι, ο άτιμος.

Γυναίκα: Και πάλι καλά να περνάς…

Άντρας: Κι εσύ… (Κοιτάζονται στα μάτια)

ΠΑΥΣΗ

Άντρας: Λοιπόν;

Γυναίκα: Τι λοιπόν;

Άντρας: Πώς σου φαινόμαστε;

Γυναίκα: Καλοί…

Άντρας: Μπορούμε και πιο καλά.

Γυναίκα: Ναι, αλλά για σήμερα τέρμα οι πρόβες. Δεν μπορώ άλλο…

Άντρας: Κι εγώ κουράστηκα λίγο. Άσε που πείνασα! Σαν λύκος!

Γυναίκα: Παίρνουμε πίτσα;

Άντρας: Έχουμε τρελαθεί στις πίτσες πια!

Γυναίκα: Ε, βρε μωρό μου… από τη μια σχολή στην άλλη είμαστε… Από το μεταπτυχιακό στη δραματική… Μετά πρόβα, πρόβα στη σχολή, πρόβα ακόμα και στο σπίτι…

Άντρας: Ηθοποιός ήθελες να γίνεις.

Γυναίκα: Γιατί εσύ δεν ήθελες να γίνεις;

Άντρας: Θυμάσαι τι φρίκη φάγανε οι γονείς μας όταν τους είπαμε ότι θα μείνουμε μαζί; Και μετά πάλι φρίκη όταν τους είπαμε για τη δραματική σχολή;

Γυναίκα: Ποιος δεν θυμάται το κράξιμο;

Άντρας: Και πού θα βρούμε τα λεφτά;

Γυναίκα: Και στην Κόρινθο όλοι θα σας συζητάνε;

Άντρας: Κι αν χωρίσετε, μετά τι; Και θα συζητηθεί το όνομα της κοπέλας…

Γυναίκα: Και μυαλό δεν έχετε κουκούτσι…

Άντρας: Και τι τα θέλετε τα θέατρα; Είστε φαντασμένοι…

(Γέλια)

Γυναίκα: Λοιπόν; Μια σπέσιαλ;

Άντρας: Μμμ… Σαν εσένα! (Φιλιούνται)

Ακούγεται το κουδούνι…

Γυναίκα: Ποιος να ναι;

Άντρας: Έλα μου ντε… Την πίτσα δεν την παραγγείλαμε ακόμα… (πλησιάζει στο θυροτηλέφωνο) Ναι;

Γυναικεία φωνή: Είμαι από την αγγελία…

Άντρας: (Σαστισμένος, σιωπά για λίγο) Ποια αγγελία;;;

Γυναίκα: Από το facebook… η ανάρτηση για τη συγκάτοικο που ψάχνετε…

Μουσική. Τα δύο πρόσωπα κοιτάζονται παγωμένα στα μάτια. Ο άντρας απομακρύνεται από το θυροτηλέφωνο. Δεν ανοίγει.

Άντρας: Τι είναι πάλι αυτό;

Γυναίκα: Εμένα ρωτάς;;;

Άντρας: Ποια είναι αυτή; Πού ξέρει για τους ρόλους μας;

Γυναίκα: Ιδέα δεν έχω! Τι με κοιτάς έτσι;

Άντρας: Κάποιος ξέρει για το κείμενό μας… για την άσκησή μας…

Γυναίκα: Ναι, αλλά ποια είναι αυτή;

Άντρας: Καμιά φίλη σου; Καμιά συμμαθήτριά μας;

Γυναίκα: Και γιατί όχι δική σου φίλη;

Άντρας: Εύκολη σκέψη…

Γυναίκα: Γιατί η δική σου δεν ήταν εύκολη; Πρόχειρη; Και εις βάρος μου;

Άντρας: Δεν ξαναχτύπησε όμως…

Γυναίκα: Ναι, περίεργο κι αυτό…

Ακούγεται το κουδούνι της πόρτας του διαμερίσματος
Πάλι το ζευγάρι κοιτάζεται κατάματα

Άντρας: Ποιος είναι; (Φωναχτά και εκνευρισμένα).

Φωνή γυναίκας: Είμαι η Ελένη από κάτω. Σας έπεσε μια μπλούζα που είχατε απλωμένη στο μπαλκόνι μου και σας την έφερα.

Γυναίκα: Ααα, Ελένη, ευχαριστούμε! Να σαι καλά. Άστην έξω και θα την μαζέψουμε.

Φωνή γυναίκας: Καλό βράδυ!

Άντρας: Καλό βράδυ, Ελένη! Ευχαριστούμε!

Γυναίκα: (Έτοιμη να σκάσει στα γέλια) Είδες η Ελένη;

Άντρας: Τι να δω; Έκανε το σωστό. Την ευχαριστούμε αλλά τι θα κανε; Θα κρατούσε το παντελόνι μου; Τι να το κάνει;

Γυναίκα: Σωστά… (Πάλι χαζογελάει)

Άντρας: Τι γελάς, μωρέ πάλι; Σαν χαζό;

Γυναίκα: Έκανε κι αυτή την πρώτη της άσκηση…

Άντρας: Τι θες να πεις βρε τρελοκομείο;

Γυναίκα: Λες να της πούμε να γραφτεί κι αυτή στη σχολή μας;

Άντρας: Συνεννοημένες για πριν;;;

Γυναίκα: Α, χαααα…

Άντρας: Βρε, άντε από δω… (και την κυνηγάει… της ρίχνει ελαφριές φάπες στον ποπό της, γελάνε και οι δύο μαζί, ανεβαίνει μουσική, η σκηνή ολοκληρώνεται)

Τ Ε Λ Ο Σ