PAUL VALERY (1871-1945)

ΤΟ ΧΑΔΙ

Σφίξε τα ζεστά μου χέρια
στα δικά σου. Θα ’ναι
γλύκα οι παλάμες σου
και θα με μεθάνε.

Και τα δαχτυλίδια μας
στάλα δρόσου και γαλήνη
λιώνουν στο αναρρίγημα
των ματιών σαγήνη.

Τόσος είναι ο πόνος, όπως
ρόδο πορφυρό, στιλπνό.
Μα το χάδι μας τον κάνει
δάκρυ και καπνό.

W.H. AUDEN (1907-1973)

Από την ενότητα ποιημάτων «Καιρός πολέμου»

            ^XVI

Απλός ο πόλεμος εδώ: ένα μαυσωλείο.
Ένας στρατιώτης στο τηλέφωνο μιλά.
Επιτελείς τον χάρτη μελετούν τον λείο.
Ένα παιδί τσάι καυτό σε κούπες τούς κερνά.

Έτοιμα τα σχέδια για όσους φοβούνται
κι ανυπόμονα το συσσίτιο περιμένουν.
Είναι οι αναλώσιμοι: τις γυναίκες τους θυμούνται
και ―το αντίθετο των ιδεών!―εύκολα πεθαίνουν.

Αλλά οι ιδέες μπορούν να ’ναι αληθινές
και μύρια πρόσωπα βλέπεις χαρούμενα
Να ζούνε στης απάτης τις ντροπές.

Οι χάρτες δείχνουν φοβερά τα μέρη
όπου η ζωή πηγή μαύρου κακού:
Νανκίν, Νταχάου και τα λοιπά-παντού.