"Ο κόσμος έφυγε πρέπει να σε πάρω πάνω μου."
Paul Celan
(από τη συλλογή Καμπή πνοής, μτφρ. Μ. Καρδαμίτσης, εκδ. Κίχλη, 2018)

Δες το κατακόρυφο
            άκρη - άκρη
στο γείσο της ταράτσας

Άκου το τόπι και το γκελ του κρανίου σου στα τσιμέντα
Τη θραύση το μετωπιαίο πρώτα
Τη σύγκρουση της πτώσης
Τα βιογραφικά σου ύστερα
                στις ραφές του χρόνου
Μοίρα αυτού που βυζαίνει και δεν πετά

Το λυκαυγές
Το προβατίσιο
Τόσο διπλό
Φοβισμένο,
άλλωστε
αφ' εαυτού

Ακόμα πιστεύεις
πως είσαι ανδρόγυνο;
Το ούτε άνθρωπος, ζώο ή πράγμα;

Μην το αφαιρέσουν
Έτσι, ολόκληρο
Πήλινος βόλος
στον άβακα με την άμμο
μολυβένιο βλήμα
στο όπλο σου

Και να μην προσθέσουν
κάτι στην ιστορία της έννοιας
Μια υδρόγειος που δεν χρειάζονται τους μεσημβρινούς της
να σε εντοπίσουν
Μια επίπεδη σφαίρα όπου η στερεομετρία παραχωρεί τα δικαιώματά της στον Χάρτη
Ορίζοντες γραμμάτων,
γραφή που δεν σου υπέδειξε τη Νήσο των Θησαυρών
«γοργά
μαραίνονται οι παφλασμοί
δώθε κι εκείθε απ' το πένθος»

_{[ Χριστούγεννα '24 ]}