Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1909-Αθήνα 1990)

Πολυγραφότατος ποιητής. Στρατευμένος στο ΕΑΜ και μέλος του ΚΚΕ εξορίστηκε στη Μακρόνησο, στη Λήμνο, στον Άγιο Ευστράτιο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου και στη Δικτατορία του ’67 στη Γυάρο, τη Λέρο και τη Σάμο. Από τα πρώτα έργα του η ποιητική συλλογή Τρακτέρ (1934), Ο Επιτάφιος (1936), Εαρινή συμφωνία (1938) και ακολουθούν: Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1952), Αγρύπνια (1954), Η σονάτα του σεληνόφωτος, (1956, Α΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης), Χρονικό (1957), Οι γερόντισες και η θάλασσα (1959), Ρωμιοσύνη (1966), 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1973), Η κυρά των αμπελιών (1975), Μαντατοφόρες (1975), Το τερατώδες αριστούργημα (1978), Φαίδρα (1978), Μονοβασιά (1982), Το χορικό των σφουγγαράδων (1983). Έγραψε ακόμη πολλά διηγήματα, θεατρικά και μετέφρασε Μαγιακόφσκι, Μπλοκ,Χικμέτ, Τολστόι, Έρεμπουργκ. Έχουν εκδοθεί δεκατέσσερις τόμοι με τα ποιητικά και εννέα με τα πεζά έργα του. Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη και πολλούς άλλους. Τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν (1977).

Ο Γιάννης Ρίτσος στα 80 του χρόνια, στην εκπομπή της Τέας Βασιλειάδου και του Κώστα Πάρλα (Σταθμός 902), 1989