Στην αρχή

ζωγράφισα έναν άντρα.

Τον τοποθέτησα σε παλκοσένικο.

Του έβαλα στο χέρι

το μήλο.

Έπειτα ξέπλυνα τα πινέλα.

Τον άφησα.

Κάθε φορά που περνούσα από μπροστά του

τα δάχτυλά μου έμπηγαν τα νύχια τους

στη σάρκα του καρπού.

Έβλεπα από τα μάτια του να ξεχειλίζει ο μηλίτης.

Δεν είχε θάρρος να γλείψει τα μάγουλά του.

Τον λυπήθηκα. Περίμενε με καρτερία

να πλάσω από το πλευρό του μία Σαλώμη.

Του χάρισα το είδωλό μου.

Ένα σώμα κιθάρας η λεκάνη μου

να αντηχεί τις χορδές των γενεών.

Τώρα στέκομαι δίπλα του

και του σπρώχνω το μήλο

βαθιά στο λαιμό.