Η Κίνα και η Ελλάδα είναι δύο χώρες που απέχουν αρκετά μακριά μεταξύ τους. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχει μια κλωστή αόρατη που τις συνδέει στενά και στην αρχαιότητα και στη σύγχρονη εποχή. Λόγω του Δρόμου του Μεταξιού οι δύο χώρες συναντιούνταν στον ιστορικό ποταμό και αρκετά κοινά στοιχεία βρίσκονταν στους πολιτισμούς τους. Οι δύο αρχαίοι λαοί αναπτύσσουν βαθιά φιλία κατά τις ανταλλαγές από την αρχαιότητα. Στη σημερινή εποχή λόγω της πρωτοβουλίας «Ένας Δρόμος και Μια Ζώνη» αυτές οι δύο χώρες ξανασυναντιούνται στην ανάπτυξη. Ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές η Κίνα και η Ελλάδα στηρίζονται μεταξύ τους σε διάφορους τομείς, όπως στον πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, επιστημονικό κ.ά. Οι δύο λαοί συμπαθούν και λαχταρούν ο ένας τον άλλο, ενώ η φιλία κονταίνει την απόσταση των δύο μακρινών χωρών.
Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην Κίνα χρονολογείται από τη δεκαετία του 70 του περασμένου αιώνα. Από την μια πλευρά, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως την αγγλική, την γαλλική, την γερμανική κτλ., οι οποίες διδάσκονται στην Κίνα σε μεγάλο πλήθος, η ελληνική γλώσσα ανήκει στις λεγόμενες «μικρές γλώσσες» στην Κίνα, λόγω του μικρού πληθυσμού των φυσικών ομιλητών και της μη γενικευμένης χρήσης της στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους, οι φυσικοί ομιλητές της κινεζικής κατακτούν την ελληνική γλώσσα με ιδιαίτερη δυσκολία λόγω της μεγάλης γλωσσικής απόστασης μεταξύ των δύο γλωσσών. Με την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων της Ελλάδας και της Κίνας όλο και περισσότεροι Κινέζοι ενδιαφέρονται για την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, με αποτέλεσμα ότι οχτώ κινέζικα ΑΕΙ διαθέτουν τμήμα ελληνικών σπουδών, τα οποία βρίσκονται όχι μόνο στις μεγαλουπόλεις, όπως τη Σαγκάη, το Πεκίνο και τη Γκουανγκτζόου, αλλά και σε πόλεις στην κεντρική και στη βόρεια Κίνα. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην Κίνα αναπτύσσεται με ιδιαίτερα γρήγορο ρυθμό.
Ως Κινέζα διδάσκουσα της ελληνικής γλώσσας που έχει διδακτική εμπειρία 17 ετών έζησα την δύσκολη εποχή, αλλά ζω και την ακμή της ανάπτυξής της. Συναντούσα τα προβλήματα, αλλά συμμετέχω και στην αντιμετώπισή τους. Η παρούσα μελέτη αναφέρεται κυρίως στην πείρα κατά τη διδασκαλία μου.

Λόγω της μεγάλης γλωσσικής απόστασης, η ελληνική γλώσσα διαφέρει σημαντικά από την κινέζικη γλώσσα και οι Κινέζοι μαθητές αντιμετωπίζουν ειδικές δυσκολίες στην εκμάθηση της ελληνικής για πολλούς λόγους. Οι διαφορές προκαλούν δυσκολίες, τις οποίες οι διδάσκοντες προσπαθούν να βοηθήσουν τους μαθητές να κατακτήσουν.

Δυσκολίες στην φωνητική

Η ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει 25 φωνήματα, από τα οποία 5 είναι φωνήεντα και 20 είναι σύμφωνα. Τα φωνήματα αντιστοιχούν στα γράμματα ή συνδυασμούς γραμμάτων. Η κινέζικη γλώσσα αρχικά δεν περιείχε κανένα σύστημα για να εκφράσει την προφορά, αλλά λόγω του εκλατινισμού της κινεζικής γλώσσας τα κινέζικα φωνήματα σημειώνονται με το σύστημα Πινγίν^[1]που χωρίζει επίσης την φωνητική της κινεζικής στα λεγόμενα φωνήεντα και σύμφωνα. Η συλλαβή ενός χαρακτήρα αποτελείται από το Shengmu, το Yunmu και το Shengdiao.^[2]
Η πραγμάτωση του φωνήματος που δεν υπάρχει στην κινεζική γλώσσα δυσκολεύει τους περισσότερους μαθητές στην αρχή, ενώ αυτά που μοιάζουν με κάποια φωνήματα της κινεζικής αλλά δεν είναι ακριβώς ίδια μπορεί να μείνουν σταθερά λάθη και οδηγούν στην απολίθωση.
Στα φωνήεντα οι Κινέζοι μαθητές δεν δυσκολεύονται πολύ, διότι αυτά τα 5 φωνήματα υπάρχουν στην κινεζική γλώσσα, η οποία συμπεριλαμβάνει και άλλα 5 φωνήματα φωνήεντος. Αλλά παρατηρούμε ότι μερικοί μπερδεύουν το ελληνικό /i:/ με το αγγλικό /i/, καθώς και το ελληνικό /e/ με το αγγλικό /æ/.^[3] Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό από μαθητές που δεν την ξεπερνάνε ποτέ αυτή τη φάση και οδηγούνται στην απολίθωση, επειδή επηρεάζονται κυρίως από τις τοπικές κινέζικες διαλέκτους, οι οποίες έχουν πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.
Σε σύγκριση με τα φωνήεντα οι Κινέζοι μαθητές δυσκολεύονται πιο πολύ στα φωνήματα των συμφώνων. Αυτά που δεν υπάρχουν στην κινεζική γλώσσα, όπως β (/v/), γ (/γ/), δ (/ð/), θ (/θ/), και ρ (/r/), τα κατακτούν μετά από αρκετές εξασκήσεις. Μερικά δεν τα κατακτούν ποτέ όπως το ρ. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες δεν είναι η κατάκτηση των δύσκολων φωνημάτων αλλά να ξεχωρίσουν μερικά παρόμοια σύμφωνα ή συμπλέγματα, όπως π και μπ, τ και ντ, δ και ζ, θκαι σ. Τα ρινικά συμπλέγματα στην ελληνική γλώσσα αποτελούνται από σύμφωνα. Στην κινεζική υπάρχουν ρινικά αλλά πάντα συνδυάζονται με φωνήεντα. Όταν τα σύμφωνα π και τ συναντάνε τα μ και ν, μερικοί δεν τα ξεχωρίζουν και τα ακούνε ίδια. Π.χ.: όταν ακούνε ντύνω και τίνος, συνήθως την πρώτη συλλαβή την θεωρούν ίδια. Το πρόβλημα αυτό οδηγεί και στη δυσκολία στην ορθογραφία, που θα την αναλύσουμε στην επόμενη ενότητα. Για τα οδοντικά σύμφωνα δ και ζ, θκαι σ, οι δυσκολίες βρίσκονται κυρίως στην προφορά, όπως στις λέξεις διείσδυση (/zi:΄i:zzi:si:/), διεύθυνση (/zi:΄efsi:nsi:/), αίθουσα (/΄esousa/) κ.ά.
Οι δυσκολίες στην φωνητική εμφανίζονται κυρίως στο επίπεδο Α1, δηλαδή για τους αρχάριους το ξεκίνημα είναι ειδικά δύσκολο και οδηγεί σε μια σταθερή κατάσταση μετά από μερικές επαναληπτικές εξασκήσεις.

Δυσκολίες στην ορθογραφία

Όπως αναφέρεται, σε ορισμένες περιπτώσεις οι δυσκολίες στην ορθογραφία τις οποίες αντιμετωπίζουν οι Κινέζοι μαθητές προκαλούνται από τα λάθη της φωνητικής, όπως τύνω (αντί για ντύνω), παλέτο (αντί για μπαλέτο), ζέμα (αντί για δέμα), μασαίνω (αντί για μαθαίνω) κτλ. Ένα άλλο φαινόμενο είναι η διάκριση του φωνήματος /ζ/ διότι εκτός από το σύμφωνο ζκαι το σ προφέρεται /ζ/ σε κάποιες περιπτώσεις. Έτσι εμφανίζονται τα λάθη όπως σειζμός(αντί για σεισμός), χάζμα (αντί για χάσμα) κ.ά.
Άλλα λάθη της ορθογραφίας που κάνουν συχνά στην παραγωγή γραπτού λόγου δεν διαφέρουν πολύ από τους φυσικούς ομιλητές άλλων γλωσσών. Οι δυσκολίες αυτές προκαλούνται από τα χαρακτηριστικά της ελληνικής γλώσσας. Το ένα είναι ότι για το φώνημα /i:/ υπάρχουν 5 φωνήεντα ή δίψηφα, για το /ο/ υπάρχουν 2 καθώς και 2 για το /e/. Έτσι εμφανίζονται μίλα (αντί για μήλα), Ηρό (αντί για Ηρώ), πεδί (αντί για παιδί) κ.ά.. Το άλλο είναι τα διπλάσια γράμματα που προφέρονται μόνο σε ένα φώνημα. Και αυτό οδηγεί στα λάθη όπως συλαβή(αντί για συλλαβή), τέσερα (αντί για τέσσερα), άρωστος (αντί για άρρωστος) κ.ά.. Επειδή αυτά τα λάθη δεν προκαλούνται από την γλωσσική απόσταση μεταξύ της ελληνικής και της κινεζικής, δεν θα είναι το αντικείμενο μελέτης μας.

Δυσκολίες στην μορφολογία

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Κινέζοι μαθητές είναι κυρίως στην μορφολογία και στη σύνταξη, διότι σύμφωνα με την κινεζική γραμματική τα ουσιαστικά δεν έχουν πτώσεις, γένος ούτε αριθμό, τα ρήματα δεν κλίνονται, καθώς οι γραμματικές λειτουργίες δεν είναι τόσο καθαρές όπως στην ελληνική γλώσσα. Τα λάθη που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της εκμάθησης είναι ειδικά, τυπικά και μερικές φορές οδηγούνται στην απολίθωση και δεν τα ξεπερνάνε ποτέ.
Στο επίπεδο Α1, οι αρχάριοι δυσκολεύονται στο γένος, στις πτώσεις και στον αριθμό των ονομάτων, γεγονός που αναδεικνύεται κυρίως στην δυσκολία στη συμφωνία μεταξύ του άρθρου, του ουσιαστικού και του επιθέτου. Τα συνηθισμένα λάθη κατατάσσονται στις παρακάτω κατηγορίες.

α) διάκριση του γένους: η βιβλίο, το Νορβηγία, ένα γάτα κτλ. Αυτά τα λάθη προκαλούνται από την έλλειψη γνώσεων για τον κανόνα του γένους. Η έλλειψη του άρθρου στην κινεζική γλώσσα επίσης οδηγεί στα λάθη αυτά. Ένα άλλο φαινόμενο είναι ότι οι Κινέζοι μαθητές μπερδεύονται στα ομοιοκατάληκτα ουσιαστικά. Π.χ.: η μάθημα, η Καναδά / την Καναδά, ο οδός κτλ.

β) διάκριση των πτώσεων:

π.χ.: *Αυτοί μένουν με πατέρας.
*Εσύ έχεις αδελφός.

Η μορφή της αιτιατικής και η πτώση της είναι άγνωστη για τους Κινέζους μαθητές. Δεν είναι δύσκολο να θυμηθούν τη λειτουργία της αιτιατικής, αλλά η πραγμάτωση της κλίσης της σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αποδεικνύεται ακόμα πιο δύσκολη στην από την εκμάθηση.

γ) συμφωνία:

π.χ.: *Αυτές είναι καθηγήτρια.
*Ο Κώστας είναι παντρεμένη.
*Μπορώ να φορέσω όμορφη φορέματα.

Η συμφωνία μεταξύ των ουσιαστικών και αντωνυμιών καθώς και μεταξύ των ουσιαστικών και επιθέτων είναι ένα εντελώς καινούργιο γλωσσικό φαινόμενο για τους Κινέζους μαθητές, που χρειάζονται περισσότερες εξασκήσεις για να εξοικειωθούν με τον κανόνα αυτό.
Στο επίπεδο Α2 και παραπάνω, η κλίση των ρημάτων δυσκολεύει περισσότερο τους μαθητές. Η κλίση του χρόνου, της όψης, της φωνής και η συμφωνία μεταξύ του προσώπου του ρήματος και του υποκειμένου είναι μεγάλες δυσκολίες στην εκμάθηση.

Π.χ.: 1) *Η Ελένη δεν δουλεύω.
2) *Οι θερμοκρασίες παραμένει χαμηλές.
3) *Θα περνήσει καλά.
4) *Μια φιγούρα εμφανίζει στο σκοτάδι.
5) *Την επόμενη εβδομάδα θα δουλέψει κάθε απόγευμα.

Σε όσο πιο υψηλό γλωσσικό επίπεδο βρίσκονται, τόσο πιο πολύ επηρεάζονται από την μητρική τους γλώσσα. Στις προτάσεις 1) και 2) τα λάθη είναι η μη συμφωνία του προσώπου ρήματος και του υποκειμένου. Στην πρόταση 3) είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο όταν ξεκινάνε να μαθαίνουν τα ανώμαλα ρήματα. Η κατανόηση για τη φωνή και την όψη του ρήματος επηρεάζεται σημαντικά από την κινεζική γλώσσα. Όπως στις προτάσεις 4) και 5). Στην πρόταση 4) το ρήμα εμφανίζει δεν έχει παθητική ή μέση διάθεση στην κινεζική γλώσσα, έτσι το λάθος αυτό είναι πολύ συνηθισμένο όταν αντιμετωπίζουν παρόμοιες λέξεις όπως παρουσιάζω, εξαφανίζω κ.ά.. Επιπλέον, στην κινεζική γραμματική δεν κλίνονται τα ρήματα στους χρόνους, οι Κινέζοι μαθητές δυσκολεύονται στη διάκριση του στιγμιαίου μέλλοντα και του συνεχούς μέλλοντα, όπως στην πρόταση 5).
Τα μορφολογικά λάθη είναι τα πιο συνηθισμένα λάθη που κάνουν οι Κινέζοι μαθητές των οποίων το γλωσσικό επίπεδο συνήθως είναι κάτω από το Β2.

Δυσκολίες στην σύνταξη

Στα πρώτα επίπεδα οι δυσκολίες στην σύνταξη κυρίως εμφανίζονται λόγω της επίδρασης της μητρικής γλώσσας. Η εμφάνιση δύο ρημάτων, η έλλειψη ή λανθασμένη χρήση των λειτουργικών λέξεων, η λανθασμένη σειρά των όρων προκαλούν αρκετά συντακτικά λάθη.

Π.χ.: 1) *Εσύ είσαι δουλεύεις; 你 在 工作 吗？(Ni zai gongzuo ma?) (You PRS work Q?)

2) *Μαρία είναι φοιτήτρια. 玛丽亚 是 学生。(Maria shi xuesheng.) (Maria is student.)

3) *Ρώτησε με ποιος είναι καθηγητής μας. 他 问 我 谁 是 我们的 老师。(Ta wen wo shui shi womende laoshi.) (He ask me who is our professor.)

Στην πρόταση 1) παίζει ρόλο ο ενεστώτας στην κινεζική γλώσσα. Συνήθως βάζουμε ένα μόρφημα 在 (zai) για να δηλώσει την ενέργεια που γίνεται αυτή τη στιγμή και συνέχεια. Αλλά στην ελληνική γλώσσα δεν ξεχωρίζουμε την όψη του ενεστώτα όπως στην αγγλική γλώσσα με την κατάληξη –ing. Έτσι εμφανίζεται το λάθος στην πρώτη πρόταση. Στην δεύτερη πρόταση (2) το λάθος είναι πιο συνηθισμένο λόγω της έλλειψης του άρθρου στην κινεζική γλώσσα. Έτσι σε πολλές περιπτώσεις, λείπουν τα άρθρα από οποιαδήποτε θέση σε μια πρόταση. Η τρίτη πρόταση (3) συσχετίζεται με τη σειρά τωνόρων, αλλά επηρεάζεται κυρίως από τον αδύνατο τύπο των αντωνυμιών που δεν υπάρχει στην κινεζική γλώσσα. Αν βάζαμε το αντικείμενο μπροστά από το ρήμα, στην κινεζική γλώσσα θα μεταβαλλόταν στο υποκείμενο που ισχύει στην ελληνική γλώσσα. Το λάθος έτσι δημιουργείται.
Με τη βελτίωση του γλωσσικού επιπέδου, τα παραπάνω λάθη δεν εμφανίζονται πια σε μεγάλο ποσοστό, αλλά συγκεντρώνονται στην σύγχυση των παρόμοιων συντακτικών κανόνων. Ένα τυπικό λάθος εμφανίζεται συχνά στο παρακάτω παράδειγμα:

*Είναι ένα πολύ μεγάλο ξενοδοχείο που δουλεύω.
这是 一家 很 大的 （我工作的）宾馆 我工作的。
(zheshi yijia hen dade binguan wogongzuode.)
(This is one-CLF very big hotel I work.)

Ο σύνδεσμος που οδηγεί μια δευτερεύουσα πρόταση στην ελληνική γλώσσα δεν λειτουργεί απλώς ως αντικείμενο ή υποκείμενο στην δευτερεύουσα πρόταση αλλά ως επιρρηματική φράση του τόπου. Στην κινεζική όμως λειτουργεί η ολόκληρη δευτερεύουσα πρόταση ως προσδιορισμός όχι ως μια πρόταση ούτε επιρρηματική φράση. Η διαφορά προκαλεί την σύγχυση μεταξύ των διάφορων δευτερευουσών προτάσεων.

Δυσκολίες στην σημασιολογία

Επηρεασμένοι από τον τρόπο σκέψης της μητρικής γλώσσας, οι Κινέζοι μαθητές παράγουν πολλές φράσεις μεταφρασμένες από την μητρική, οι οποίες όμως δεν λέγονται στην ελληνική.

Π.χ.: *βλέπω βιβλίο / *τρώω χάπι / *Σήμερα είναι κρύο.
看 书 / 吃 药 / 今天 很 冷。
(kan shu / chi yao / jintian hen leng.)
(look book / eat medicine / Today very cold.)

Η παραγωγή αυτή είτε προφορικού είτε γραπτού λόγου εμφανίζεται αρκετά συχνά σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της εκμάθησης.^[4]

Η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας στην Κίνα έχει πολύ μακρόχρονη ιστορία και χρονολογείται από τον 19^οαιώνα. Έτσι όταν ξεκίνησε η διδασκαλία των άλλων λεγόμενων «μικρών γλωσσών», εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται οι διδακτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν στη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας. Από το 2003 το Υπουργείο Παιδείας της Κίνας υιοθέτησε το Πρόγραμμα Μεταρρύθμισης Προπτυχιακής Εκπαίδευσης στο ΑΕΙ (Wang 2010: 4), από το οποίο επηρεάστηκε και η διδασκαλία όλων των ξένων γλωσσών στα κινέζικα ΑΕΙ συμπεριλαμβανόμενης της νεοελληνικής γλώσσας. Επηρεασμένη από τις σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις, η διδασκαλία της ελληνικής εστιάζεται στην καλλιέργεια της ικανότητας σύνθετης εφαρμογής της γλώσσας, ιδιαίτερα της κατανόησης και παραγωγής του προφορικού λόγου. Παράλληλα, οι διδάσκοντες προτιμούν να χρησιμοποιήσουν στο μάθημα την επικοινωνιακή προσέγγιση, καθώς και πιο σύγχρονο διδακτικό υλικό με στόχο να καταρτίζονται οι μαθητές με επικοινωνιακή δεξιότητα. Εδώ και δέκα χρόνια το αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης είναι φανερά θετικό.
Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάπτυξη της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας, οι μεθοδολογικές προσεγγίσεις για τη Κατάκτηση της Δεύτερης / Ξένης γλώσσαςεξελίσσεται. Οι παραδοσιακές μέθοδοι σιγά σιγά εγκαταλείπονται, όπως η μέθοδος της γραμματικής και της μετάφρασης, η προφορική προσέγγιση, η φυσική προσέγγιση, η άμεση μέθοδος κ.ά., ενώ οι σύγχρονες μέθοδοι γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς, όπως η οπτικο-ακουστική προσέγγιση και στη συνέχεια η επικοινωνιακή προσέγγιση, οι οποίες γενικεύονται πολύ γρήγορα στη γλωσσική διδακτική. (Μήτσης 2004: 148-151)
Με βάση τις αναλύσεις στην προηγούμενη ενότητα πρόκειται να προτείνω διδακτικές μεθόδους της ελληνικής ως ξένης προς τους φυσικούς ομιλητές της κινεζικής γλώσσας. Οι σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις εφαρμόζονται όλο και περισσότερο στη διδασκαλία αλλά στο δικό μας μάθημα δεν μπορούμε να αποφύγουμε την παραδοσιακή μέθοδο, όπως τη μέθοδο της γραμματικής και της μετάφρασης. Τουλάχιστον για τους Κινέζους στα πρώτα επίπεδα ελληνομάθειας η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται ως βασική στην διδασκαλία της γραμματικής. Ο λόγος είναι απλός. Διότι η ελληνική γραμματική είναι ένα άλλο σύστημα που είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό της μητρικής γλώσσας. Για να κατακτήσουν όλους τους γραμματικούς κανόνες η ξεκάθαρη εξήγηση και ερμηνεία είναι απαραίτητη. Και το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό όταν συνεργάζεται και με άλλες μεθόδους, όπως τη μέθοδο εκμάθησης μέσα από καταστάσεις, την οπτικο-ακουστική προσέγγιση, καθώς και την επικοινωνιακή προσέγγιση.

Τις ασκήσεις με διαφορετικούς σκοπούς που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά σχεδόν από όλους τους διδάσκοντες δεν θα τις παρουσιάσω εδώ αναλυτικά. Αλλά θέλω να συμπληρώσω ότι για κάθε μάθημα και κάθε γραμματικό φαινόμενο συνήθως προσθέτουμε την άσκηση μετάφρασης. Η μετάφραση συνήθως είναι από την κινεζική προς την ελληνική. Ο σκοπός της άσκησης αυτής είναι να αντιμετωπίσουν οι φοιτητές τις δυσκολίες στην ορθογραφία, στη μορφολογία (όπως η συμφωνία των διαφορετικών μερών λόγου), στην σύνταξη (όπως η σειρά των όρων και η σωστή χρήση των λειτουργικών λέξεων), στην σημασιολογία (όπως να μην παράγουν κινεζικο-ελληνικές φράσεις) κτλ. Στην άσκηση αυτή απαιτούνται σύνθετες γλωσσικές δεξιότητες και οι μαθητές υποχρεώνονται να σκεφτούν διαφορετικές πλευρές της γλώσσας και να προσέξουν όλες τις διαφορές των δύο γλωσσών. Η άσκηση αυτή συμπεριλαμβάνει γραπτή και προφορική πλευρά, με την τελευταία να απαιτεί ακόμα περισσότερη προσοχή, αλλά να συμβάλλει στην γλωσσική δεξιότητα της παραγωγής προφορικού λόγου.

Λόγω της εμπειρίας μου στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως ξένης σε Κινέζους σπουδαστές, αντιλαμβάνομαι βαθύτερα τον ελληνικό πολιτισμό, με αποτέλεσμα να μελετήσω περαιτέρω τις μεθόδους της διδασκαλίας της ελληνικής. Η χρήση μιας συγκεκριμένης μεθόδου δεν είναι αρκετή για την κατάκτηση διαφορετικών γλωσσικών τομέων της ελληνικής, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι διαφορές μεταξύ της ελληνικής και της κινεζικής είναι σημαντικές και μερικές φορές αξεπέραστες. Με την παρούσα μελέτη προσπαθώ να βοηθήσω τους Κινέζους διδάσκοντες να χρησιμοποιήσουν τις πιο κατάλληλες μεθόδους στην διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας με σκοπό να καταρτίσουμε περισσότερους άριστους ελληνομαθείς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Μήτσης Ναπολέων Σπ., Στοιχειώδεις αρχές και μέθοδοι της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας - Εισαγωγή στη Διδασκαλία της Ελληνικής ως Δεύτερης (ή ξένης) γλώσσας, εκδ. Gutenberg 2004, σσ. 148-151.
Wang Shouren, «On Deepening the Reform in College English Teaching in China», στο Foreign Languages in China,τχ. 7-2, 2010, σσ. 4-7, 20.
Wang Shouren, Wang Haixiao, «On the State of College English Teaching in China and Its Future Development», στο Foreign Languages in China, τχ. 8-5, 2011 σσ. 4-11, 17.