^{για τον Γιώργο Χουλιάρα
και την Κίνα}

Mencius

1.

Χαμομηλάκια: τα απρόσωπα άστρα, είπε.

Τα απρόσμενα τραύματα του φωτός.

2.

Η διαύγεια, η διαύγεια, η διαύγεια.

/ και η αδυναμία /

3.

Η κραυγή του σκότους,

η ακαριαία συστολή του φωτός.

Φεγγαράκι ανίατο πάνω απ’ την Κίνα

Χλωμό μυστήριο
του ουρανού και της νύχτας.
Φωτεινό ερώτημα
βουβό —
δίχως οίκτο.

Χορταράκι
τρυφερό του άπειρου σύμπαντος.
Ανάκλιντρο
όλων των απελπισμένων.

Κάτοπτρο
κάθε έλλειψης —
κάθε έκλειψης
και κάθε προφητείας φως.

Άκρον άωτον
των
εραστών
των αυτοκτόνων
και των παιδιών —
μέχρι το χείλος
εκείνου
που στο τέλος δεν λέγεται.

Ογκώδης δίφθογγος είσαι
της σιωπής
που κάποια στιγμή
παίρνει φωτιά
και φλέγεται

ή
τίγρης πραγματικός
που χορεύει
στα
κατάξερα χόρτα της όρασης.

Κυανό ψεύδος
και πλανήτης
στου γάργαρου γέλιου
μέσα
λουσμένο το φως.

Τομή και δέος
των σπλάχνων
στον ήχο
κάθε απόκληρου ακούγεσαι,
κάθε δυστυχισμένου.

Ακμή και ξίφος του απροσδόκητου
στο λαιμό
εκείνης της αυγής,
της φυγής.
Κάθε
ανίατης ανατολής.

Απώτατη
γενική κάθε ποιήματος.

Χλιαρή βροχή του αιώνιου
στα μάτια μας.
Ανώνυμη ρίζα του πυρετού
του περιττού
και κάθε οράματος.

Απλό αεράκι
των
πιο βιαστικών
των
πιο μακρινών πουλιών
στα σύννεφα
των ανίατων τρελών
και όλων
των
αποκλεισμένων.

Των μόνων
που ίπτανται τελικά
πάνω
—αλλά όχι έξω—
απ' την γλώσσα.

Άνθη στην πάχνη

Ζήσε.
Συνεργάσου με το αδιανόητο.