Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν
^{Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Μνήμη του Φλωρινιώτη Κ.Φ. Φαβάκη}

Σαν μπεις στον πειρασμό για στοίχημα
Τα περιττά κιλά σου πως θα χάσεις
Με χάλια μεταβολισμό και λαιμαργία
Τους φίλους σου και τους γνωστούς
Τον ερωτύλο Πάρι να μη φοβηθείς
Το φλέγμα και την ψυχραιμία του να μιμηθείς
Και να αυξήσεις το ποσό στα ύψη
Το τι σου δείχνει η ζυγαριά και ο καθρέπτης
Με τη γνωστή σου απερισκεψία ν’ αγνοήσεις
Κι ευθύς τα ρέστα σου να παίξεις
Κέρματα και χαρτονομίσματα δεν έχουνε αξία
Αν ο εγωισμός και το φιλότιμό σου καταρρακωθούν

Μόνο να εύχεσαι η υπογλυκαιμία σου μη σε προδώσει
Και κάποιο βράδυ βασανιστικό λιποψυχήσεις
Και μπεις στο αυτοκίνητο με τις πυτζάμες
Ψάχνοντας μες στη νύχτα ζαχαροπλαστείο
Κι απελπισμένος καταφύγεις στα περίπτερα
Εκλιπαρώντας έστω για γκοφρέτες
Κι ας είναι ταγκιασμένες από μήνες
Πλάι σε μπαταρίες κι αναπτήρες
Και από κάτω τους να κρέμονται περιοδικά
Με τες γυμνές και με τους δονητές για τους ξελιγωμένους

Την προσοχή σου όλη να τη δίνεις στο ψυγείο
Αυτό πρέπει να είναι πάντα άδειο
Στα ράφια του να μην υπάρχουν πειρασμοί
Καλύτερα δυο-τρία γκρέιπ φρουτ κι αυτά ληγμένα
Που αηδιασμένος δε θα πίνεις
Κάνοντας σαν χορτάτος που έσκασε στο φαγητό
Και ψάχνει μάταια για καμιά σόδα

Το στοίχημα αυτό ξεσκέπασε το χάλι σου
Τρεις μήνες σου’ χε δώσει διορία
Μην ψάχνεις πια για δικαιολογία
Προβάλλοντας σαθρά επιχειρήματα για χαλασμένη ζυγαριά
Για ρούχα ή παπούτσια που βαραίνουν
Σαν έτοιμος από καιρό να καταβάλλεις το αντίτιμο

Τώρα πια ξέρεις τις αδυναμίες σου
Κι αυτό σου είναι αρκετό να νιώθεις τάχα κερδισμένος.