1.

Πίσω από το γουργουρητό της τσαγιέρας
τα τύμπανα συνεχίζουν
η βροχή εμπνέει τους παλιούς λύτες.

2.

Καμιά συνενοχή από κανέναν
Για το δράμα του πρωινού ξυπνήματος,
η γάτα κάτω από τον πάγκο του φαρμακοποιού.

3.

Υπάρχει κάποιος, δεν ξέρω ποιος,
που διαβάζει τα χείλη μου,
πιστεύω στη φριχτή δικαιοσύνη του.

4.

Κι αν στριμώχνονται στους δρόμους
Είναι για να καταθέσουν
Ευρεσιτεχνίες πτήσης στα όνειρά τους.

5.

Ο στρατολόγος έψαξε όλες τις γυμνές γωνιές μου
«Πτώση βλεφάρου» έγραψε,
άρχισα να κλαίω για να δείξω ότι το έχω από παιδί.

6.

Νέα σελήνη
Xαλκομανία πάνω σε φεγγίτες
Όμως ο ντελιβεράς πάρκαρε ακριβώς από κάτω της.

7.

Μόνο αυτά τα δευτερόλεπτα μετρούν
Που σκάει το ναρκοπέδιο στο καθημερινό σώμα
Τα υπόλοιπα, απλώς θέμα πρωτοκόλλου.

8.

Υπέφερα τόσα ως δυσλεκτικό παιδί
Από τα συνθήματα των τοίχων
Απομάκρυνα τα ωμέγα της «ελευθερίας» σαν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό.

9.

Έσκιζαν αδιάκοπα οι εραστές τα τούλια
ανάμεσά τους, έκαψαν αυτό που νόμισαν τελευταίο
Απέκτησαν μια τεφροδόχο-πορτατίφ.

10.

Ο ήλιος ορμά πάνω
Στα πλεούμενα δέματα της μέρας
Σαν επίθεση απορρυπαντικού σε σώβρακα παλιά.

11.

Διακριτική δόξα της αριστερής όχθης
Στέλνουμε στην αριστερή μπαλόνια
Ανάποδες σπονδές στον θαμμένο Ιλισό.

12.

Σκέψεις σαν αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί
Ανέβηκαν σαν ξέφτι στον ουρανό
Έμεινε η δόξα των εγγειοβελτιωτικών.

13.

H νέα σελήνη πλαγιάζει
Στραμμένη παρακλητικά προς τον Αφέντη
Ή προς τον επερχόμενο εαυτό της.

14.

Oυρανός απ’ άκρη σε άκρη
Σαν τραπεζομάντιλο υποχονδριακού
Από πού να αρχίσεις;

15.

Πεκίνο μάτια γάτας σαν ρολόγια
λαχεία Βαβυλώνα άπειροι λήγοντες
τρόπαιο με άσφαιρα νεράντζια Αθήνα.

16.

H σιωπή διαλύεται
μόλις τρίξεις τα δόντια
το απόστημα όταν κοιτάξεις έξω από το παράθυρο.

17.

Οικογενειακό τραπέζι
Άγγιξε έναν ρόζο του ποδιού
Πώς να την πεις την άγνοια για βροχές μακρινών δασών;

18.

                                … πουθενά, ούτε καν στον πόνο.
                                                                        ^ΠΡΟΥΣΤ

Η διάρκεια δεν υπάρχει ούτε καν στη διαδρομή Αττική-Βικτώρια
κι όσοι βλέπουν τη μέρα να μικραίνει
έχουν κατοχυρώσει μια ευρεσιτεχνία θανάτου.

19.

Στην άκρη του δρόμου
κάποιος κατοχυρώνει ένα θριαμβικό σκασιαρχείο
από το βλέμμα μου.

20.

Τίποτα δεν τέλειωσε, τίποτα δεν είναι μάταιο
όσο η πόλη δεν στήνει αλλεπάλληλες αψίδες
για να τιμήσει το βλέμμα μου.

21.

Κόλπο για να σε πιάσει ο ύπνος:
Αδιαφορείς για αυτόν που χτυπά το τζάμι
Αφού κατάπιε ουράνιες αποστάσεις.

22.

Αστροφεγγιά
Έλμινθες
Στον πρωκτό του Θεού.

23.

Ποτέ δεν χαιρετάω στα μονοπάτια
Κάποιοι βρίσκουν στο δάσος μια φωτογραφία μου:
«Νομίζω ότι μοιάζεις», ή ακόμη χειρότερα «Κράτα την».

24.

Με ανάστησε η πρωινή δροσιά
Το ζυμάρι των ακροδαχτύλων με ανάθρεψε
Έγινα ένα ευφυές μπιζέλι στα έγκατα των στρωμάτων.

25.

Καθώς κινούνταν, συμπλέγματα θυσανωτών πλοκάμων
γίνονταν η εραλδική των φαντασιώσεων
Στη στάση λεωφορείου που περίμενε, μόνο μια χούφτα στάχτη.