To μπλε

Ο πατέρας, όταν του 'λεγα
πως τα πράγματα δεν είναι καλά
μου έδινε συμβουλές, για κείνο το μπλε.

«Ξέρεις», μου 'λεγε
«εκείνο που 'χει μπόλικο πράσινο
με τον κάμπο να χύνεται στη θάλασσα.»

«Βαθυπράσινος λαός», έλεγε
«πλάι στο βαθυκύανο του πελάγους.
Εκεί που μας σμίλεψαν οι άνεμοι.
Μικρογραφία τόπου
που σέρνει μιας τραγωδίας το χορό.»

Τον άκουγα κι εγώ ντάλα καλοκαίρι
στον αθέριστο σιτοβολώνα
με τον ήλιο να τυφλώνει
και το καπέλο μου να πετά στο όνειρο.

«Μη στεναχωριέσαι», μου 'λεγε,
«μη στεναχωριέσαι, θα το πιάσεις.»

Τα πράγματα συνεχίζουν να μην είναι καλά, πατέρα.
Την επομένη δεν μιλήσαμε.

Μουσικό κουτί

Το μουσικό κουτί
των παιδικών μου χρόνων
μ' εκείνον τον παλιό σκοπό
και τον παλιάτσο να χορεύει μες στη νύχτα
πόσο ύπουλα με νανουρίζει.

Όσο περνά η ώρα
και στο σκοτάδι με βυθίζει
μοιάζει εκείνος ο φόβος ο παλιός
σιγά σιγά μες στη σιωπή
να το κουρδίζει.

Dance macabre

Ο αριθμός δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή
μ' ενημερώνει ο τηλεφωνητής
στην άλλη άκρη της γραμμής
κάθε φορά που σε καλώ.

Έτσι κι όταν χτυπώ το ρόπτρο της πόρτας
στο άδειο σπίτι που ερωτεύτηκαμε
φέρνω πάντα βόλτα
μια γυροβολιά του Χάρου.