To τρένο

Ναι, θα σε συναντήσω σε ένα
απ’ τα βαγόνια του
θα περνάω με υπομονή απ’ το
ένα στο άλλο και μετά στο επόμενο·
θα δυσκολεύομαι
εκεί που συναρθρώνονται
εκεί που το νόημα συστρέφεται
σε μακριές προτάσεις
και ο θόρυβος είναι στριγκός
μεταλλικός και απειλητικός, σαν
επαναλαμβανόμενη αιτιολόγηση.

Θα παρακολουθώ απ΄ όλα τα παράθυρα
την αβεβαιότητα της θέας.
Τα πρόσωπα πιστεύω θα καταναλώνονται
μέσα στην ταχύτητα
οι χειρονομίες τους θα περνούν
απαρατήρητες, δηλαδή επί ματαίω
βάσανα μεσαίου μεγέθους
κάθονται δίπλα και πιάνουν κουβέντα
η οικειότητα είναι σχεδόν γνήσια
δεν ελλοχεύει
καμιά συμβίωση· λένε αλήθειες
Το μέλλον θα σταματάει σε κάποιον σταθμό.

Το αεροπλάνο

Κάποτε νομίζω ήταν στη μόδα
Να φυλακίζουν έντομα
Σε πλεξιγκλάς. Ωραίο υλικό
Απολύτως διαφανές, και,
Μετά φυλάκισαν λουλούδια
Και μετά είδα φυλακισμένα
Κάτι πολύτιμα ζωγραφισμένα τραπουλόχαρτα
Απ’ την Περσία ή την Τουρκία
Ή τέλος πάντων μια χώρα με σαρίκια

Όλα αυτά για να πω, πως τελευταία
Φυλάκισαν
Ανθρώπους! Θα το πιστεύατε;
Μέσα σε πλεξιγκλάς..
Πριν την πτήση στο διάδρομο,
Η ενρινοποίηση του τίποτα,
Απάνω σε ψηλα τακούνια
«θα πάρετε μια καραμελίτσα;»
Η θέα εξαφανίζεται κάτω από νέφη
Οτιδήποτε αναστέλλεται και ακινητεί
Εντός ιλλιγγιώδους ταχύτητας
(Ίσως εδώ να εξαιρούσαμε μια
Συζήτηση περί ελεύθερης βούλησης
Στο πίσω κάθισμα.)