Πρέπει να εκτεθείς
Δεν είναι άτρωτοι οι εκτεθειμένοι
Και αυτό τους ανυψώνει στη δικαιοσύνη
Έχουν βγάλει τα πρώτα φτερά
Κι ας μην ανήκουν στα τάγματα των αγγέλων
Είναι οι επί γης ενσώματοι φρουροί
Μιας αναλογίας παραστατικής ουρανού και γης
Έχουν βγάλει τα όπλα
Και δεν θα τα ακουμπήσουν στην κουβέρτα της Βάρκιζας
Θα ξαναπάρουν τα βουνά

Είμαι γεννηθείς στη γλώσσα σου
Αλλά τις εξαιρέσεις στον κανόνα δεν τις ξέρω
Και εισπνέω το λάθος με τα βρογχοδιασταλτικά
Διευρύνω τους όγκους του αέρα στα φωνήεντα
Τα σύμφωνα τα καταπίνω αμάσητα
Δεν θα με κάνεις έποικο, γι’ αυτό προετοιμάζω την μετανάστευση

Κάτω απ΄ το πλατάνι το κλεφτόπουλο ίσιωσε
την τσόχα και τα μαλλιά του ασυναίσθητα
Πελεκάνος δεν είναι, έτοιμος να κληθεί
να σπάσει πέτρες για την μητρόπολη και το κοινοβούλιο
λες και θα τον ανταμείψουν με σφαίρα
Ο παλιός ταγματασφαλίτης που τον προήγαγαν σε διευθυντή
ο πραγματιστής που έβαλε σε τάξη το δημόσιο χρέος
μηδαμινότητες υψωμένες σε μοδιστρούλες

Δεν έχω φροντίσει για το αντίδοτο
Σαν να μη δάγκωναν όλοι αυτοί το χέρι που τους έτεινα
για να ρουφήξω μετά το δηλητήριο
Σαν να μην κατείχα την σημασία των αντικειμενικών αξιών
οι σφήκες να μη γυρόφερναν τον ίσκιο μου
οι εμβοές που απέκτησα ακουμπισμένος στο κέντρο του μυαλού μου
να σταματούσαν ξαφνικά

Δεν σε βλέπω Πατρίδα
Επιβεβαίωσα την κράτηση
Απ’ την εικόνα σου συγκρατώ τον ήλιο
Από την ασυναρτησία μου το φτερούγισμα
Ύστερα, πετώντας από ψηλά θα δω
ανάμεσα στα λευκά σπιτάκια το αρχείο μου

Αρχείο ανοιχτό
Αρχείο κλειστό
Ονομάζω αρχείο τον θώρακα μου
Προφυλάσσει όργανα και στουπιά
ώσπου ένας κόκκος στο γρανάζι
να σταματήσει την καρδιά

Είχε ήδη βραδιάσει
Άναψαν τα φώτα καμπίνας
τα χαμήλωσαν διακριτικά
Μπορούμε να τραβήξουμε την πλάτη του καθίσματος
Να βγάλουμε τα παπούτσια
Αγνόησε την προειδοποίηση για τις αναταράξεις πάνω από τις Άλπεις
Προσπάθησε να κοιμηθείς
Στις τρεις χιλιάδες πόδια χάνεται η μνήμη της γης
Εξαέρωσα τα καλοριφέρ πριν φύγουμε
Η έκρηξη θα εξαερώσει κι εμάς
Εμείς, έξω στους εξήντα βαθμούς υπό το μηδέν
Εμείς τεκμήρια μιας λάμψης
Εμείς, ριμέικ και τίποτα