1. ΞΥΠΝΑ ΝΩΡΙΣ

Αφού το πρωινό σκουλήκι πιάνει το πουλί.
Όταν δεν κοιμάται μες στο σάπιο μήλο του
ή δεν στριφογυρίζει μεθυσμένο στην τεκίλα.
Ο αντίλογος σ’ αυτό είναι:
είτε πρωί είτε βράδυ
μόνο πούπουλα απομένουν στο χαρτί.

2. ΓΡΑΦΕ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Μία φράση αρκεί.
Ένα μαυροφορεμένο ποτέ πια
να φτερουγίζει απελπισμένα
ένα το έκανα πάλι
εμπρός στην ανοιχτή πόρτα ενός φούρνου.
Έτσι κι αλλιώς η μητέρα πάντα θα πεθαίνει χθες
κάποιον στον κόσμο μέσα στους αιώνες θα φωνάζουν Ισμαήλ,
μία γκρίζα φάλαινα θα μας καταπίνει,
ένα ρολόι θα χτυπάει την δέκατη τρίτη ώρα
και η μυρωδιά των πικραμύγδαλων στη χώρα της χολέρας
θα θυμίζει σταθερά αγάπη χωρίς ανταπόκριση.
Γράψε τη δική σου πρόταση.
Φόρα την κατάστηθα.
Για παράδειγμα:
Σ’ έναν κόσμο χωρίς χιόνι, ένα υπερωκεάνιο πλέει σε μία θάλασσα χωρίς αλάτι.
Έχεις ήδη φανταστεί το πρώτο μυθιστόρημα.

3. ΒΑΛΕ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ

Μία προτεινόμενη προθεσμία
είναι το τέλος του βίου μας.
Σπάνια την τηρούμε ωστόσο.
Γιατί συνήθως είτε εμείς τελειώνουμε
πιο νωρίς από το ποίημα
κι αυτό μένει ημιτελές
ή το ποίημα πιο νωρίς από εμάς
οπότε μένει η ζωή ημιτελής.

4. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΟΥ

Μία καλή αλλά επικίνδυνη μορφή αυτοβιογραφίας είναι να μεταμορφώνεσαι σε σκαθάρι.
Γενικά αν είσαι ψάρι σε γυάλα προσπάθησε να γίνεις πελαργός, αν είσαι χελιδόνι χελώνα, αν είσαι άλογο αλογάκι παναγίας. Η πραγματικότητα πάντα χασμουριέται κοιτώντας τον εαυτό της σε έναν καθρέφτη που την αναπαριστά πιστά.

5. ΣΤΗΣΕ ΕΝΑ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ

Γλόμπο για κεφάλι, μαύρο κωνοειδές ύφασμα για σώμα, ένα χάρτινο νυστέρι στη θέση του ενός χεριού για να αφαιρεί τα λίπη απ’ τις υπέρβαρες εκφράσεις και ένα απορροφητικό σφουγγαράκι στη θέση του άλλου για τα πολλά δάκρια που μετατρέπουν σε βάλτο το γραπτό. Αν παρόλα αυτά παρφουμαρισμένες φαλακρές λέξεις με περούκα και πούδρα συνωστίζονται για τσάι και βουτήματα στο σαλόνι ψιθυρίζοντας όμορφα μικρά τίποτε η μία στην άλλη, σκέψου σοβαρά το ενδεχόμενο να αφοσιωθείς στη ζαχαροπλαστική.