Ο Γιάννης Τζανετάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1956. Από το 1975 ζει στην Αθήνα, όπου σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες και ακολούθως δραστηριοποιήθηκε ως δημοσιογράφος στον περιοδικό τύπο. Το Μετά από μένα είναι η δέκατη ποιητική του συλλογή. Προηγήθηκαν οι: Μούμιες στην πανσέληνο (1978), Απανθράκωση (1983), Όσο ακούω σε χρώμα (Πλέθρον, 1985), Τα ζώα της Κυριακής (Το Δέντρο, 1988· β΄ έκδ. Καστανιώτης, 1996), Με φώτα ερήμου (Καστανιώτης, 1992· β΄ έκδ. Γαβριηλίδης, 2002), Ονείρου έρως (Καστανιώτης, 1995· β΄ έκδ. 1999), Στο νήπιο με στυλό (Καστανιώτης, 1998), Βίος βαθύς (Κέδρος, 2004), Θαμπή πατίνα (Πόλις 2017· β΄ έκδ. 2017 – Βραβείο Ποίησης του περιοδικού «Ο Αναγνώστης»). Ανθολογίες από το έργο του έχουν εκδοθεί στη Σουηδία (μετάφραση Ann-Margaret Mellberg, Jan Henrik Swahn) και στην Ισπανία (μετάφραση José Antonio Moreno Jurado). Ο στίχος «Όλα είναι δρόμος» από τη συλλογή του Όσο ακούω σε χρώμα τιτλοφόρησε, το 1998, μια ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.

^{__________
ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
__________}

_{ΠΡΙΝ ΤΟ AMARCORD}

Το χιόνι που άρχισε
να πέφτει

–σαν ψέμα σαν παραίσθηση–

πρώτη φορά
σε μία πόλη παραλιακή

να πέφτει στις αυλές
στους δρόμους
στις πλατείες

στην έρημη ακτή
–που επώαζε το θέρος–

στου Κάστρου το παγώνι

να πέφτει
όλο να πέφτει

σιωπηλά

ένα πρωί του ’68
προτού ακόμα

γυρίσει ο Φελίνι το Amarcord

^{ΜΑΚΡΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ}

Τα «ω» τα «δες»
στης Αναλήψεως τα καΐκια

τα «αχ» τα «Γιάννη»
–αντίλαλοι από μακρινό λιμάνι–

τα «μη»
τα «πιάσου»

τα «φτάνει πια του χρόνου πάλι»

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ (μέσω ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ)