__________
Επιμέλεια: Δημοσθένης Αγραφιώτης

Ποίημα για ορισμένες γυναίκες και ορισμένους άνδρες

έβαλε τον άντρα μέσα της η γυναίκα
πρώτα τον απόσταξε τον ανέθρεψε
ύστερα τον έφερε στον κόσμο
ύστερα τον ανέθρεψε ξανά
ύστερα τον απόσταξε ξανά
από εκεί βγήκαν οι άντρες
και οι γυναίκες που θα μεγαλώσουν άντρες
από το στήθος της μέχρι τη βουβωνική της χώρα
νιώθει να ξεχειλίζει γάλα
τα στήθια της πρόσφατα ανύψωσε τα στήθια της

οι άντρες τις άρπαξαν απ’τα μαλλιά
τους φίλησαν τα χέρια
όλα τα χείλη των κορμιών τους
σεμνών και άσεμνων
τους φίλησαν τα γόνατα
κρύφτηκαν στις πτυχώσεις τους
τις παραμόρφωσαν όσο μπορούσαν
έχυσαν το νερό τους στα δικά τους νερά
ανακάτεψαν την καρδιά τους με τη δική τους
σε κάθε τους καμπύλη τις απάτησαν
και δίχως ντροπή σε κάθε τους κοιλότητα
τις παραπλάνησαν όσο μπορούσαν
κάποιες τις έλεγαν μαμά
άλλες αγαπημένη
κάποιες αδερφή άλλες κυρία
σε κάποιες είπαν σήκω πόρνη
σε άλλες αγάπη μου

οι γυναίκες πήραν τα χέρια των ανδρών
για να τους σηκώσουν
στήριξαν τις πλάτες τους για να μην πέσουν
παρέμειναν πίσω τους
τους τράβηξαν τους έσωσαν
τους έπλυναν τη λίγδα τους και τη βρομιά τους
ήπιαν το νερό τους τους έδωσαν την καρδιά τους
από άντρες έφτιαξαν πατεράδες
μεγάλους αδερφούς παιδιά
ή κυρίους συγγενείς
γουρούνια μοσχάρια ασβούς
χάρτινες τίγρεις λευκά κοτσύφια
κάποιους τους είπαν βλάκες
τους άλλους κουτορνίθια
κάποιους αρχίδια, άλλους φιλαράκια
κάποιους κολόνα του σπιτιού λιοντάρι μου τους είπαν
σοφό πουλί μου άντρα μου κάποιες φορές

οι άντρες και οι γυναίκες αγκαλιάστηκαν όσο μπορούσαν
πνίγηκαν στα φιλιά όσο μπορούσαν
φαγώθηκαν εξαντλήθηκαν
όμως δεν ήταν η γυναίκα που τον γέννησε;
που τον μεγάλωσε
που τον απόσταξε
δεν ήταν αυτή που τον μόρφωσε;

μετανιώνει που τον γέννησε
αποκαλεί τον εαυτό της σκύλα και τον κατηγορεί
για αυτό το μοιραίο βάρος
μετανιώνει που τον έβαλε μέσα της
σε αυτήν που τον μεγάλωσε
και που γέννησε γυναίκες που θα μεγαλώσουν άντρες

τι θα μπορούσε να κάνει η γυναίκα
άρμεξε ό,τι απόσταξε
ήπιε αυτό που άρμεξε

ας είναι
έτσι ήταν

αν είναι αυτό, αυτό είναι
αυτό ήταν κι ήταν αυτό

πφφφ και πάλι πφφφ

Ζωοπάζαρο

με κυνηγάς
με τα μάτια γουρλωμένα
με κυνηγάς για τη γούνα μου το κρέας μου το γάλα μου το λίπος μου
με κυνηγάς για το σπέρμα μου τα νύχια μου το δέρμα μου
για τις τρίχες μου τα κέρατά μου
τα δόντια μου το είναι μου
με κάθε τίμημα
θα μ’αρπάξεις θα με γδάρεις θα με ξεπουπουλιάσεις θα με καψαλίσεις
θα με κόψεις και θα με φας ψητό στη σχάρα θα πιεις το αίμα μου τη σούπα μου
θα με κάνεις κάλυμμα για το κρεβάτι σου ρούχα για σένα
θα μου ξεριζώσεις τα δόντια για να φτιάξεις ένα κολιέ μια αλυσίδα για τον αστράγαλό σου
με τα ξεριζωμένα μου πούπουλα θα φτιάξεις μια βεντάλια
με το κεφάλι μου θα φτιάξεις ένα τρόπαιο ένα αμπαζούρ ή ένα σκιάχτρο
θα με βαλσαμώσεις για να στολίσεις το σπίτι σου
χαλί για το δωμάτιό σου δέρμα για την καρέκλα σου την πολυθρόνα σου
ή πάλι θα δοκιμάσεις πάνω μου
τα φάρμακά σου τις αρρώστιες σου
τις συμφορές σου τα όπλα σου τις βόμβες σου
θα με αποξηράνεις θα με καπνίσεις θα με παστώσεις
θα με συντηρήσεις θα με καταψύξεις
θα με αλέσεις για να ταΐσεις τα ζώα σου
τη γάτα τον σκύλο σου το ψάρι σου το πουλί σου
θα με υποτάξεις θα με εκθέσεις σε κίνδυνο
θα με κάνεις φύλακά σου αστυνόμο σου χωροφύλακά σου φρουρό σου
κυνηγό σου στρατιώτη σου για να πάω στον πόλεμο πρωτοπαλίκαρό σου
που θα πετάει θα κολυμπάει θα αρπάζει και θα σε πηγαινοφέρνει
που θα ξετρυπώνει το θήραμα απ ’τη φωλιά του
ταχυδρόμο σου που θα παραδίνει την αλληλογραφία σου
πίθηκό σου για να σε διασκεδάζει παπαγάλο σου για να σε κάνει να σκας στα γέλια
με αντάλλαγμα ένα ελαφρύ χαδάκι
αγαπώντας με ή μισώντας με αλλά πάντα περήφανος για μένα
θα με εκμεταλλεύεσαι μέχρι τέλους
δίνοντάς μου δικαιώματα και παίρνοντας τα πίσω
όποτε θες θα με στειρώνεις ή θα με ζευγαρώνεις
θα μ’ αγοράζεις θα με πουλάς όποτε θες
θα με ελευθερώνεις και θα με σκοτώνεις
θα βγάζεις φράγκα στην πλάτη μου ένα σωρό καλές πράξεις
θα με θυσιάζεις για τους θεούς σου και για τις τρέλες σου
θα τους ευγνωμονείς που με έδωσαν σε σένα
που με έβαλαν στην υπηρεσία σου
θα μακαρίζεσαι που έγινες θεός μου
τόσο
όσο