Το παρελθόν

Το παρελθόν
μήνες μετρημένοι
αργοπορημένο λεωφορείο της γραμμής
πυκνό δάσος της μνήμης
δέντρα χωρίς λουλούδια
άνθη κερασιάς που έγιναν ροζ βαμμένα νύχια.

Το παρελθόν
ρίζωσε στην πόρτα αγριόχορτο
ένας σωρός σπασμένα ξύλα
άνθρωποι που έγιναν σκιές
σε σκοτεινά δρομάκια

Το παρελθόν
το άφησες μια μέρα να σκουριάζει
σε μια κλειδαριά στην πόρτα
στο σπίτι που τρέμεις να γυρίσεις.

Το παρελθόν
είναι νερό που τρέχει στο ποτάμι
που το κοιτάς και δεν μιλάς
που τρέχει και σωπαίνεις.

Της λησμονιάς

Ό, τι ξεχνάς
σε ξεχνάει.
Τόπος περαστικός
δρόμοι χωρίς πατρίδα.

Ό,τι ξεχνάς
σε ξεχνάει;
Βύθισε τα χέρια στο χώμα
και άσε τη μνήμη να γλιστρήσει μέσα σου.

Η μνήμη είναι φωλιά
έχει πουλιά
σκαλίζουν τις ρίζες των μαλλιών σου
φέρνουν μηνύματα
και παίρνουν σήματα∙
μάτια πουλιά
και δεν σταματάνε.

Έτσι, λοιπόν,
ό,τι ξεχνάς
δεν σε ξεχνάει.
Ό,τι ξεχνάς
φεύγει
γυρνάει.