Παχύς / Δράχου Χούδρα

Αδίκως κατηγορείται ο παπάς ο παχύς ότι έφαγε παχιά φακή. Πριν από όλα, δεν ήταν περίοδος νηστείας, Σαρακοστή, ας πούμε, ή Τετάρτη και Παρασκευή που, σύμφωνα με την παράδοση, προτιμούμε όσπρια. Δεν έφαγε φασόλια μαυροφάσουλα εκείνες τις μέρες, διότι δεν υπάρχει ομοιότητα με τη φακή ώστε να μπερδευτεί. Και εντέλει, αν δεχτούμε ότι έφαγε φακή, τι έννοια έχει το ερώτημα «Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;». Σημαίνει αυτό ότι, αν η φακή δεν ήταν παχιά, αν δηλαδή ήταν νερουλή, το ερώτημα δεν θα υφίστατο; Δεν είναι ο παπάς ο παχύς ελεύθερος, όπως κάθε άνθρωπος, να φάει παχιά φακή, αν αυτό του αρέσει;

Να υπενθυμίσουμε ότι η πλέον απλή συνταγή για την ετοιμασία φακής προβλέπει φακή, νερό, σκόρδο, φύλλα δάφνης, ελαιόλαδο, ξίδι ή λεμόνι, αλάτι κατά το δοκούν, κατσαρόλα με καπάκι και καυτό μάτι κουζίνας, εκτός αν φάμε τη φακή αλάδωτη για λόγους υγείας ή οικονομίας. Γιατί λοιπόν δεν ερωτήθηκε ο παπάς ο παχύς αν έκανε χρήση αυτής της συνταγής, με αποτέλεσμα να μην αποκομίσει παχιά φακή, ή αν χρησιμοποίησε παραλλαγή της και, όπως λέμε, η φακή χύλωσε, έλαβε δηλαδή όψη παχιάς φακής, χωρίς να είναι βέβαιο ότι τέτοιο αποτέλεσμα ανέμενε ο παππάς ο παχύς και, είτε του άρεσε είτε όχι, έφαγε την παχιά φακή, αφού είναι αμαρτία να πετάμε το φαγητό μας στις γάτες, οι οποίες, όπως είναι γνωστό, δεν τρώνε φακή. Παραλείπουμε περιφερειακά δεδομένα, αν δηλαδή ο παπάς ο παχύς έφαγε την παχιά φακή σκέτη ή με ψωμί ή παξιμάδι, αν ήπιε νερό ή κρασί ή τσίπουρο, αν χρησιμοποίησε οδοντογλυφίδα, αν τίναξε το ράσο του, αν έφαγε με ή χωρίς το καλυμμαύχι του, αν ρεύτηκε.

Λόγω αυτών των παραγόντων, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι αγνοούμε το ονοματεπώνυμο αυτού του υπηρέτη του θείου, ούτε φωτογραφία του έχουμε, ούτε πιστοποιητικό γέννησης, ούτε ταυτότητα χωρίς τσίπα. Παρά τις τόσες ελλείψεις, υπάρχει βεβαιότητα ότι έχει τα πάχη του, κοινό γνώρισμα ιερέων, μητροπολιτών, νεωκόρων, επιτρόπων των ναών, δεξιών και αριστερών ψαλτών, παπαδοπαίδων και κηροπλαστών, χωρίς να παραλείπονται στασίδια, καντήλια, εξαπτέρυγα, πετραχήλια, λιβανιστήρια, γυναικωνίτες, άμβωνες, θρόνοι και μεταξωτά άμφια. Όλοι και όλα αυτά είναι παχουλά, αλλά ουδείς αναρωτήθηκε αν έφαγαν παχιά φακή. Και εντέλει, αν ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή, ενδιαφέρει αν την έφτιαξε μόνος του ή αν την προσπορίστηκε έναντι πινακίου φακής; Ξέρουμε ότι κάθησε και την έφαγε και πέραν τούτου ουδέν. Πρόκειται συνεπώς για άτομο που δεν ανήκει σε όσους εκδιώχθηκαν από τον ναό δια φραγγελίου, αφού βούρδουλα και οι άγγελοι χρειάζονται όταν στραβοπετούν.

Εν πάση περιπτώσει, κουρσάροι στη θάλασσα, ουσάροι στην ξηρά, Ουρσουλίνες φτερωτές στον αέρα. Ιατροί της γλώσσας θεωρούν το πάχος παρεκτροπή άγχους, όπου το π προηγείται αντικαθιστώντας το γάμα. Κύριε, ας μην είναι η θεραπεία λαχανάκια Βρυξελλών. Δυσκολότερη παραμένει η απαγωγή των παχουλών. Μείνετε ασφαλείς. Τρώτε άφοβα. Με την αράδα σου θα φας στις φάκες της φακής. Καλές γιορτές. Εμπρός, βήμα παχύ.

Πού πας; Είσαι παπάς;

Προηγουμένως