Από τότε που σταμάτησε να μιλά, της ανέθεσαν την ηλεκτρονική αλληλογραφία. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενε να την κρατήσουν στη δουλειά. Στα διαλείμματα οι συνάδελφοί της κατεβαίνουν στο καφέ, καπνίζουν και φλυαρούν. Εκείνη όμως όχι. Προτιμά να μένει μόνη στο άδειο γραφείο με την οθόνη ανοιχτή . Θα μπορούσε να είναι πολύ ευχαριστημένη, όμως από τότε που το αποφάσισε έχει αναστατωθεί. Αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες, αλλά είναι σίγουρη γι' αυτό που πάει να κάνει, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία. Θέλει μόνο να μάθει τα πάντα, να είναι ενημερωμένη. Βάζει στην αναζήτηση τη λέξη Αποδημητικά.

Με πρωτοβουλία του Περιβαλλοντολογικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP), η Παγκόσμια Ημέρα Αποδημητικών Πτηνών (Word Migratory Bird Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο το δεύτερο Σάββατο του Οκτωβρίου , οπότε αρχίζει η περίοδος μετανάστευσης για τις θερμές χώρες.

Θα μπορούσε η Παγκόσμια Ημέρα Αποδημητικών Πτηνών να είναι μια από τις άχρηστες πληροφορίες της ημέρας, αν δεν την ανάγκαζε να έρθει αντιμέτωπη με το επείγον του θέματος. Συνειδητοποιεί πόσο λίγος είναι ο χρόνος που απομένει και την πιάνει πανικός. Ως το δεύτερο Σάββατο Οκτωβρίου έχει μόνο τρεις μήνες. Αφήνει τον υπολογιστή ανοιχτό, την τσάντα της στο γραφείο και τρέχει στο πάρκο.

Το χελιδόνι την καθησυχάζει. Εκείνη δεν μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα του. Έχει προφανώς ανατομικές δυσκολίες. Της λείπει, για παράδειγμα, το ράμφος. Αλλά το χελιδόνι την καταλαβαίνει και απαντά. Κι αυτή καταλαβαίνει τα πάντα. Δεν το έχει πει σε κανέναν. Από τότε που έπαψε να μιλά, η γλώσσα της ξεσυνήθισε την ανθρώπινη ομιλία. Χάθηκαν πρώτα τα σύμφωνα, ύστερα τα φωνήεντα. Της έμειναν μόνο τα α και ο, μια λεπτή κλωστή που τη συνδέει ακόμη με τους άλλους. Την καταλαβαίνουν μόνο τα ζώα πια και, κυρίως, τα αδέσποτα και τα πουλιά. Με τα σκυλιά που έχουν αφεντικά, έχει πρόβλημα, γιατί τα περισσότερα είναι εκπαιδευμένα σαν άνθρωποι. Εντολές όπως "κάτσε", "μείνε" ή "μαζί" , τις παίζουν στα δάχτυλα και τις εκτελούν αμέσως .

Το χελιδόνι είναι καινούργια γνωριμία, αλλά είναι σαν να το ξέρει χρόνια. Σε λίγο θα φύγει και ίσως να μην το ξαναδεί. Ο χρόνος και η απόσταση ξεθωριάζουν τις σχέσεις. Θέλει πολύ να ταξιδέψει μαζί του, και μαζί με όλα τα χελιδόνια του πάρκου, για τις θερμές χώρες του νότου, να ζήσει κοντά τους για πάντα. Ελπίζει μόνο να καταφέρει σύντομα να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες.

Σήμερα γυρνώντας από τη δουλειά, στο σταθμό Ομόνοια του μετρό ακούει καθαρά το κελάηδημα ενός πουλιού. Μπορεί να κουρνιάζει σε ένα υπόγειο δέντρο που μεγαλώνει εδώ, στις σκοτεινές διαδρομές ανάμεσα στους σταθμούς. Κανείς δεν το έχει δει. Στήνει αυτί. Καταλαβαίνει κάποιες λέξεις, αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρη. Τα λόγια του πουλιού είναι κάπως μπερδεμένα. Σαν να προσπαθεί να μιλήσει μιαν άγνωστη γλώσσα που, ωστόσο, της θυμίζει κάτι ανθρώπινο. Ένα πουλί που προσπαθεί να γίνει άνθρωπος; Ή, μήπως, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να γίνει πουλί; Ψάχνει να βρει από πού έρχεται το κελάηδημα, προσπαθεί ν' αφουγκραστεί, πάει κόντρα στο πλήθος που συνωστίζεται στη σκάλα. Την σπρώχνουν, κάτι λένε, κι αυτή α… ο.. ζητάει συγγνώμη.

Επιτέλους βρίσκει αυτό που αναζητά. Στο τρίτο επίπεδο, στο σημείο όπου διασταυρώνεται η κόκκινη με την πράσινη γραμμή, εκεί ακριβώς, στο δικό της σημείο μηδέν, συναντάει έναν άνθρωπο που κελαηδάει. Έχει στο στόμα του κάτι σαν μικρή σφυρίχτρα. Έχει το ράμφος που της λείπει. Πάνω σε ένα μικρό, λυόμενο τραπεζάκι είναι αραδιασμένα σε σειρές ράμφη συσκευασμένα πρόχειρα σε νάιλον σακουλάκια. Τα πουλάει φθηνά. Ο άνθρωπος δεν σταματάει να κελαηδάει. Κάνει επίδειξη του εμπορεύματος σε υποψήφιους αγοραστές. Γύρω περνούν βιαστικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, παπάδες, εργάτες, μετανάστες. Δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου τα ράμφη. Εκείνος συνεχίζει. Ένας άνθρωπος που κελαηδάει. Θέαμα εντυπωσιακό μόνο για παιδιά.

Αυτός είναι ο τελευταίος πωλητής ραμφών. Προλαβαίνει ν' αγοράσει ένα, πριν μαζέψει το εμπόρευμά του στη νάιλον τσάντα, πριν κλείσει το τραπεζάκι και το πάρει στον ώμο προχωρώντας αργά κάτω από τα φώτα νέον προς την πράσινη γραμμή.

Στο σπίτι κάνει πρόβες. Με καθημερινή εξάσκηση είναι σίγουρη ότι σε τρεις μήνες από τώρα θα καταφέρει να κελαηδάει. Τελευταία εκκρεμότητα είναι πλέον τα φτερά.