Βγαίνοντας από μακροβούτι στον πλημμυρισμένο διάδρομο, ένας βατραχάνθρωπος φέρνει νέα από τη γιαγιά, που αποκλείστηκε στην κουζίνα. Ευτυχώς υπάρχουν υποβρύχιοι δρόμοι. Ξαπλωμένη στο επιπλέον τραπέζι, η γιαγιά ετοιμάζει γαύρο, ελληνικό σούσι με την ωμότητα όσων αποφεύγουν τη φωτιά. Ένα άχρηστο πακέτο μακαρόνια μόνο βρέθηκε να έχει ρίξει στο μπαλκόνι ένα ελικόπτερο τόσες ημέρες. Με τις πλημμύρες κόπηκε το ρεύμα. Κρίμα που είχε ψηφιοποιηθεί η κουζίνα. Ευτυχώς υπάρχουν μπαταρίες για δρόνους, drones δηλαδή. Με στοχευμένη επιδότηση, έναν δρόνο τουλάχιστον έχει κάθε ελληνική οικογένεια, για εσωτερική χρήση στο διαμέρισμα όπου μένει. Οι γονείς έτσι γνωρίζουν τι κάνουν τα παιδιά, ενώ τα παιδιά προβλέπουν αν θα αποκτήσουν αδέλφια.

Σε οικογένειες φοροφυγάδων, που το αφτί τους δεν ιδρώνει, i-δρόνοι αποτελούν αντικείμενα πλοήγησης για κάθε μέλος της. Είναι φθηνότεροι για τον οικογενειακό προϋπολογισμό από αεροσκάφη και κορβέτες. Η αδελφή μου, που λέει να γίνει φιλόλογος, για να εξετάζει αφ’ υψηλού τις μεταπτώσεις της ελληνικής γλώσσας, μόλις τραβηχτούν τα νερά, αλλά όχι πριν ίσως γνωριστούν καλύτερα με τον βατραχάνθρωπο, χαρακτηρίζει ως χωρίς θηλυκό πιλότο πάνω του το δικό της μη επανδρωμένο τηλεσκάφος.

Καθώς, αν και καθηγήτρια πληροφορικής, η μαμά στην κρεβατοκάμαρα αποδεικνύεται ανεπίδεκτη σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, δίνω μαθήματα στο ξαδερφάκι, που ξέμεινε στο σαλόνι μας από τις πυρκαγιές, τονίζοντας ότι δεν χρειάζεται να κάνει θορύβους με το στόμα όταν απογειώνεται ο δρόνος, τον οποίο στέλνει να βιντεοσκοπεί τη γιαγιά, τρυφερά επιφέροντας πλήγματα στη γάτα, που μουλιάζει στο νερό παριστάνοντας την πνιγμένη, ενώ πλησιάζει τον γαύρο. Κανείς δεν ευτυχεί στην επιφάνεια. Στη στεριά πνίγονται ναυτικοί. Πλοία μπλέκουν τις αλυσίδες τους, λες και πρόκειται για συναρμόδιους υπουργούς, ενώ οι κουστουμαρισμένοι τις καδένες.

Η αδελφή μου δεν παύει να παρακαλεί τον μπαμπά, που μελετά αυξομειώσεις της τιμής του χρυσού στην οθόνη του δικού του εναέριου σκάφους, από όπου κρέμεται ένας κουβάς τσίπουρο, να τον φέρνει πιο κοντά στα χείλη του δύτη, μήπως τη γδύσει μια μέρα μεθυσμένος, όπως σχεδιάζουν. Κρίμα που δεν είχαμε μπαταρίες στις φωτιές. Θα μπορούσαμε να κερνάμε σφηνάκια στους πυροσβέστες, που σε πιο ασφαλές σημείο συνεχώς προσφέρονταν με τα χέρια να μεταφέρουν τη μαμά.

Τι τα θες; Σε πυρ εσώτερο, ο Προμηθέας δεσμώτης. Επιλύων ο Δευκαλίων, με τον οποίο ήταν συμμαθητές στη Θεσσαλία πριν από τον κατακλυσμό, λέει ο παππούς, που σπανίως πια μιλά, αφότου έδωσε στη γιαγιά τον δικό του δρόνο, αλλά δεν θυμούνται πού τον έχουν βάλει. Ποτέ δεν ξέρεις τι όργανα διαθέτεις, πριν οργανώσεις τον χώρο σου. Όλα θα πάνε καλά, επαναλαμβάνει η μαμά. Ο μπαμπάς κουνά το κεφάλι του. Προς τα πάνω, όταν ανεβαίνει ο χρυσός. Με τόσες μυθικές καταστροφές, πρέπει να αποφασίσει ποια ψευδής αίτηση αποζημίωσης θα υποβληθεί πρώτη. Ενεργητικοί πολίτες όπως είμαστε, δεν πρέπει να είναι δύσκολο να πάρουμε ενεργειακό πιστοποιητικό για το διαμέρισμα.

Κρίμα που είχε φύγει η κοπέλα όταν αποκτήσαμε δρόνους. Αθέατη γδυνόταν στο δωμάτιο υπηρεσίας. Ούτε ένα εθνολαϊκό τραγούδι όμως δεν ήξερε να παίξει με κουρασμένα δάκτυλα στο πιάνο, αν και δασκάλα σε ωδείο στην πατρίδα της. Ίσως γύρισε να κάνει πρόβες για να επιστρέψει με ενισχυμένο ρεπερτόριο. Τελευταία πεθαίνει η ελπίδα. Πήδα, λένε. Μήπως αποφύγεις τη λεπίδα.

Γενικά είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Αξιοποιώντας ευκαιρίες που προσφέρει το φυσικό περιβάλλον, κάνουμε σχέδια να διαφημίσουμε το σπίτι στη ραπ πλατφόρμα ΕρΜπιΕνΜπί για ενοικίαση σε πυρομανείς και υδροχαρείς τουρίστες, που αναμένεται να κατακλύσουν τη χώρα. Δεν θα έχει μείνει τίποτε όρθιο, αφού ξαπλώσουν. Πρόκειται για φυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν μία φορά κάθε χιλιετία, εξηγεί ειδικός. Φανταστείτε, το ίδιο είχε συμβεί και πριν από τρία χρόνια, συμπληρώνει.

Συνεχίζεται το πλιάτσικο σε πλημμυρισμένα σπίτια. Οι βυθιζόμενοι κάδοι αποτελούν πραγματικότητα. Εκκένωση. Επιτέλους ήρθε σήμα, αναφωνούν όσοι βασανίζονται στην τουαλέτα. Τα παιδιά πετούν ακαθαρσίες στους γείτονες. Μεγαλώνοντας μπορεί να γίνουν δήμαρχοι. Ευκαιρία για επισκέψεις πολιτικών σε μέρη που δεν είχαν ακούσει. Πέντε χιλιόμετρα νοτίως της Λαμίας βρίσκεται το χωριό Κόμμα. Η εθνική οδός έχει κλείσει. Μόνο νερό κυκλοφορεί στον αυτοκινητόδρομο Αιγαίου. ΟΜωυσής χώριζε τα νερά. Ο Δανιήλ τα ενώνει. Καταργήθηκαν τα τρένα. Πετούν επιβάτες από τα πλοία. Σε πλημμυρισμένες πεδιάδες οι κάτοικοι αποδεικνύουν τη ναυτοσύνη τους. Κενοτάφια αναζητούν οι αγνοούμενοι της κλιματικής κρίσης. Κανείς δεν θα πλυθεί ψάχνοντας πιο στεγνό μαγιό. Θα βρουν οι Αργοναύτες το αδιάβροχο δέρας; Η μυθολογία ζει τον μύθο της σε αυτή τη χώρα.

Από ψηλά βλέπεις σε κιβωτό νωεχελικά έναν ρέκτη να συγκεντρώνει αντίτυπα καψαλισμένων βιβλίων που μουλιάζουν στο νερό. Όχι εν θερμώ αποφάσεις, στις πυρκαγιές. Ούτε εν ψυχρώ, στις πλημμύρες. Μόλις πάντως όλα στραγγίσουν, προτιμότερο μάλλον είναι τα βιβλία αυτά να δοθούν ως δώρα σε αναλφάβητους. Από ψηλά όλα φαίνονται απομακρυσμένα. Αν σταθείς δίπλα στη θάλασσα όμως, ακούγεται σαν να έχεις κοχύλι στο αφτί.

_{^{ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ}}

Ιός & πανδημία της λογοτεχνίας / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Το τελευταίο τρένο του Φεβρουαρίου / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Πραγματικότητα & μυθοπλασία την εποχή του Τραμπ / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Προσωπικός συγγραφέας / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Μη βιάζεσαι, Αργώ / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)