Το τζατζίκι / Δράχου Χούδρα

Ο κόσμος συνεχίζει να είναι αυτός που είναι, παρόλο που επί των ημερών μας μία αλλαγή οικουμενικής εμβέλειας έχει εξαπλωθεί λαμβάνοντας διαστάσεις πανδημίας στερημένης εμβολίων. Προηγούμενες πανδημίες στήριζαν τη φιλοσοφική άποψη αντιεμβολιαστών ότι όποιος καεί στα κάρβουνα φυσάει και το γιαούρτι, την ώρα που εμβολιασμένοι φωνασκούσαν ότι όποιος ζεματιστεί στο γιαούρτι φυσά τα κάρβουνα. Εμπεριστατωμένες επιστημονικές μελέτες, που υποστηρίζονται από μη κυβερνητικές οργανώσεις υπέρ της διάκρισης γαλακτοκομικών από ανθρακογενή δικαιώματα, τονίζουν ότι, αν δεν φυσήξεις τα κάρβουνα, φλόγα δεν υπάρχει, οπότε πώς θα βράσει το γάλα, σουρωμένο από διπλό τουλπάνι, που πωλείται σε μαγαζιά με είδη ραπτικής. Εν συνεχεία για να πήξει το γάλα, το αφήνετε να κρυώσει σε 45 ή 46 βαθμούς Κελσίου. Αν δεν έχετε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής ούτε πυρετό, βυθίζετε το μικρό σας δάχτυλο (καλά πλυμένο) στο βρασμένο γάλα, μετρώντας έως το 10 ή 12 (διότι δώδεκα οι Απόστολοι). Μετρήστε αργά. Αν αντέξετε, το γάλα έχει περιέλθει στην πρέπουσα θερμοκρασία. Όπερ έδει πήξαι. Πυξ λαξ πάντως απήλθαν του ματαίου κόσμου τούτου όσοι έβαλαν το δάχτυλο στην πρίζα για να διευκολύνουν την πήξη.

Σε σχοινοτενείς συζητήσεις προ ημερησίας διατάξεως, οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν, κατατέθηκαν, όταν δεν θυροκολλήθηκαν, υπομνήματα εκ μέρους πολυάριθμων και πολυπληθών Ενώσεων Πολιτών, δια των οποίων υποστηρίζεται ότι, βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας, αν φυσάς τα κάρβουνα θα καεί το γιαούρτι ασχέτως πανδημίας. Η Πυροσβεστική απεκδύεται πάσης ευθύνης, καθόσον κανένα λαμπάδιασμα δεν οφείλεται σε φυσικά αίτια, αλλά σε ανθρώπινη αμέλεια με πιθανότητα δόλου. Εν αναμονή νομολογίας επί του προκειμένου, οι πολίτες καλούνται να βγάλουν τα κάρβουνα από τη φωτιά αξιολογώντας το γιαούρτι, που όλοι έχουμε σπίτι μας, ενώ τα κάρβουνα λείπουν, λόγω αποψίλωσης του δασικού πλούτου της χώρας. Είναι παρηγορητικό να γνωρίζεις ότι το γιαούρτι, απαραίτητο στοιχείο της μεσογειακής διατροφής, ανακουφίζει από τα εγκαύματα, αν επιτεθείς σε καυτή αστακομακαρονάδα πριν περιέλθει σε θερμοκρασία εστιατορίου. Ας μην επεκταθούμε και εκτεθούμε σε αναγνώσεις από ξένους επισκέπτες, που δεν αποκλείεται να μαθαίνουν ελληνικά, μακράν των πρωτοπόρων θεραπευτικών πρακτικών εκ μέρους διδασκόντων κοινωνιολογία στα λατινικά.

Συνεπώς, ρετσέτες σε Γραμμική ΑΒ, ορνιθοσκαλίσματα ενόψει επίσκεψης σε σουπερμάρκετ, συλλαβιστά καλιαρντά, ιατρικές συστάσεις φαρμακευτικής αγωγής και άλλες παραλλαγές ελληνικής γραφής, που συνεχώς αποκρυπτογραφούνται, επιβεβαιώνουν ότι τα υλικά μιας παραδοσιακής συνταγής για τζατζίκι είναι τα εξής:

300 γρ. γιαούρτι στραγγιστό (από τουλπάνι που έχετε από προηγούμενη παράγραφο)
1 αγγούρι (ορθό, εννοείται)
3 σκ. σκόρδου (σκελίδα όχι υποσκελισμένη)
3 κου σου (κουταλιές σούπας) ξίδι, από λευκό κρασί ή μηλόξιδο
1/4 ματσάκι άνηθο, ψιλοκομμένο (στα όρια της ανηθικότητας)
2 κου σου ελαιόλαδο (προς ανελέητη μείξη)
1 πρέζα αλάτι (ή άλλη ναρκωτική ουσία της επιλογής σας)
πιπέρι (στη γλώσσα, αν το ίδιο σκεφτόμαστε)

Τίποτε επιπλέον δεν χρειάζεται. Αντιθέτως, λόγος λιτός και βίος λακωνικός επιτρέπουν αφαιρέσεις υλικών ως εξής: Χωρίς σκόρδο, για όσους θέλουν να περάσουν απαρατήρητοι από μηχανήματα οσμο-εντοπισμού. Χωρίς λάδι, για όσους δεν θα έρθουν βράδυ. Χωρίς αγγούρι, χάριν του ορθού λόγου. Τέλος, χωρίς γιαούρτι, για όσους προτιμούν το αυθεντικό πλατωνικό τζατζίκι, που απλώς χρεώνεται στον λογαριασμό του εστιατορίου.

Πράγματι, η ιστορία της γαλακτοκομίας και του γαλαξία γενικότερα επισκιάζεται από την πέτσα του παρελθόντος, καθώς τις απαρχές της αναρροφούν οι θηλές αμνοεριφίων, βοοειδών και άλλων οικότροφων ζώων, που αποκτήνωσε η συμβίωση με τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, πολλοί ερευνητές συγκλίνουν στην άποψη ότι ομογενείς από το Τζατζικιστάν εγκαινίασαν το τζατζίκι στην Ελλάδα. Είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα λιβάδια της διασποράς μετά από ανεπιτυχή επανάσταση αυτο-χαλάρωσης, που ακολούθησε έντονη προεκλογική περίοδο, στην οποία ρευστοποιήθηκαν τα γιαούρτια, ενώ σαγανάκι έγιναν οι οικονομίες τους σε τυριά. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, επικράτησε μια χορτοφαγική διάθεση, με αποτέλεσμα έκτοτε να παραλείπεται από τα υλικά το τζιτζίκι.

Εξουθενωτικά αναλύοντας τα ανωτέρω, οφείλουμε παρενθετικώς να διευκρινίσουμε πως είναι παντελώς απορριπτέα η αντίληψη ότι σηκώνονται τα αγγούρια και βαράνε τον μανάβη. Ουδόλως ισχύει. Δεν υπάρχει λόγος προστριβών. Ο μανάβης πουλάει. Τα αγγούρια αγοράζονται. Κανείς δεν βαριέται. Οι αρμόδιοι καθεύδουν, σύμφωνα με σιγίλιο του Κωνσταντίνου Παλαιού Λόγου, αποκείμενο σε Μονή Εσφιγμένου, το οποίο καθώς σφίγγεται προδιαγράφει μια αέναη ροή που σχηματίζουν καταρράκτες τζατζίκι από την αρχαιότητα έως ένα μετα-βυζαντινό μέλλον. Φτου φτου σκόρδα, θα πείτε. Πάντως χωρίς επίκλησή τους η βασκανία δεν υποχωρεί, όσα κρεμμύδια και αν βάλετε στην αγγουροντοματοσαλάτα. Είναι έγκυρο το καλοκαίρι, αν δεν σκάει τεττίγων άσμα; Τερετίζοντας παρελαύνουν ημίπτεροι τζιτζικάριοι: ο τζίτζικας και ο Ηπειρώτης τζίτζιρας και ο Κύπριος ζίζιρος. Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι τζιτζίκια πεταλώνουμε.

H κατανάλωση της αλοιφής υποκρούεται από μουσική τζατζ

Προ ηγούμενος