Μασκοφόρος (επιτέλους και με το νόμο). Ναι, μασκοφόρος, ο ρεαλιστής, ενίοτε και νατουραλιστής, ονειροπόλος Οδυσσέας Γεωργίου, βαδίζει και πάλι. Το βάδισμα είναι η ανάσα του. Η Άνασσά του στέργει το ότι είναι ονειροπόλος, άλλωστε η ίδια η Άνασσά του, έχει συρθεί —πολλάκις / πλειστάκις / πολλαχώς— σε πυγμαία νοητικώς δικαστήρια με τη σαθρή κατηγορία ότι είναι αιθεροβάμων, ενώ είναι κι αυτή περισκόπιο και ραντάρ ρεαλισμού, ξέρει πολύ καλά που πατεί και πού πηγαίνει, αμ τι γαρ!, και συνάμα διατηρεί υψιπετείς ορέξεις ως ταξίαρχος της Ταξιανθίας Sublime-F, και άλλωστε, ας τονιστεί το άλλωστε, ας υπογραμμιστεί με φούξια φωσφοριζέ φλούο μαρκαδορίνι το άλλωστε, ξέρει και τα πρακτικά της everyday life να διευθετεί και γεράκια στις ταράτσες να ταΐζει, και ακόμα πιο άλλωστε γνωρίζει καλά, παρέα με τον Γεωργίου (και με τον Έγελο, άμα λάχει), αυτό που δεν γνωρίζουν, κι ούτε ποτέ θα μάθουν, οι νάνοι νήπιοι νόες, ήτοι ότι “Die Weltgeschichte ist das Weltgericht”, όχι παίζουμε, πίσω γορίλες!, και ιδίως τώρα που κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, ω ναι ιδίως τώρα που, όπως έχει ειπωθεί, όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα, ποιος τους πιάνει;, ποιος τον άνεμο δύναται να μπαγλαρώσει, ποιος τον Διπλό Ζορρό (πάει να πει Γεωργίου & Άνασσα) θα καταφέρει σε μια ισοπεδωμένη φαινομενικότητα να στριμώξει; Η απάντηση είναι: ουδείς. Και η λέξη είναι: Orellana.

Είμαστε τα Παιδιά του Εμαγιέ. Αυτό σκέφτεται μες στην αμέριμνη αγαλλίασή του ο Γεωργίου, καθώς βαδίζει: Σύρου, Επτανήσου, Φωκίωνος, Αγίας Ζώνης, Μηθυμνης, Λευκωσίας, Ολυμπίας, Αχαρνών, Καπιδάκη, ώσπου να δει, να αντικρίσει, να ατενίσει το μεγαλειώδες λιτό, απέριττο, μίνιμαλ, γυμνό ΚΤΕΛ που στραφταλίζει μες στον ήλιο τον ηλιάτορα τον πετροπαιχνιδιάτορα —Ελύτης, αμ τι γαρ!, ο Οδυσσέας, ο συνονόματος, έφη—, και προβαίνει ο Γεωργίου, το ΚΤΕΛ κοιτάζοντας κατάματα, σε ακατάσχετες συνειρμικές αβάδιστες σκέψεις, τύπου ῾῾Το ΚΤΕΛ είναι ιδιοφυώς γυμνό, τσιμεντένιο, φαιό, ομορφάσχημο, διότι το ΚΤΕΛ δεν είναι προορισμένο να το θαυμάζεις, να σε θαμπώνει, να σε δελεάζει με τον αρχιτεκτονικό διάκοσμο, αλλά να στρέφει νου και καρδιά και ψυχή στον προορισμό, σ᾽ Εκείνη που σε περιμένει, είναι του Νηλ Κάσσαντυ παιδί το ΚΤΕΛ, είναι η σπρωξιά του βετεράνου σκληροτράχηλου λοχία προς τον ψάρακα αλεξιπτωτιστή στην Ντακότα πάνω από την ακτή της Νορμανδίας, είναι σαν τα κόκκινα εμαγιέ το ΚΤΕΛ, η προσωρινή χρήση του τάχατες ευτελούς ώστε να βρεθείς με το Υψηλό, αυτό είναι το ΚΤΕΛ, και τα σκυλιά λυμένα᾽᾽. Και η λέξη είναι: Orellana.

Μασκοφόρος (επιτέλους και με το νόμο). Γύρω τριγύρω ζόφος, ο πλανήτης Γη έχει κατεβάσει τα ρολά κοντά ένα έτος τώρα, καμιά φορά είναι διάτρητη και του Γεωργίου η σωματοψυχή, το μυαλό του έχει γεμίσει κουμπότρυπες, σαν ελβετικό τυρί τίγκα στις οπές έχει γίνει η έφηβη καρδούλα του, πλην όμως ξέρει ο Γεωργίου, παλαίμαχος της διαλεκτικής οδύνη/ηδονή, με τι ματσαράγκες ανθίστασαι στο σκότος, έχει ακούσει από παλιά, από το ογδόντα, τη μουσική της σκοτοδίνης, μαθήτευσε ο μπαγάσας (πλάι και στον Χρηστάκη τον Λεό και στον Βασίλη Ραφαηλίδη) και ασκήθηκε στο πώς να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι, στο πώς να βγάζεις απ᾽ τη μύγα ξύγκι, στο πως ν᾽ αφήνεις το παροπλισμένο πλέον βάθρο κι απ᾽ τον βόθρο διαμάντια ν᾽ ανασύρεις, αμ τι γαρ!, θήτευσε, και θητεύει, στο πώς ποιητικά να πράττεις και ποιοτικά να ερωτεύεσαι in dürftiger Zeit. Γι᾽ αυτό και πέταξε στα σκουπίδια τις προάλλες όλα τα κρυστάλλινα και τα ασημικά, και από το κατάστημα Σύρου & Σποράδων προμηθεύτηκε κόκκινα εμαγιέ, είναι τώρα κι ο ίδιος ένας lover-émaillé, ο ψευτοπολιγκλότ ο Γεωργίου, τρομάρα του!, που διαθέτει υαλώδες επίχρισμα για προστασία από διάβρωση και υψηλές θερμοκρασίες, π᾽ ανάθεμά τον αυτόν τον εκ πεποιθήσεως άντρα πολύτροπον, που άλλο δεν κάνει στον Ασταναπάνε/Astrafiammante βίο του από το να ψαχουλεύει ψυχές ανθρώπων και στα σπλάχνα των πόλεων να σεργιανίζει σαν παλιομοδίτης εξερευνητής, διάκονος της διαλεκτικής Οχυρό/Δρόμος, πάει να πει εμμονικά πιστός στο σύνθημα ῾῾ἐν ἀγορᾷ κἀγὼ τέθραμμαι᾽᾽ και στο παρασύνθημα ῾῾πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω᾽᾽. Και η λέξη είναι: Orellana.

Είμαστε τα Παιδιά του Εμαγιέ. Μες στον ζοφοεγκλεισμό αυτό σκέφτεται διαρκώς / διακαώς / διηνεκώς ο Οδυσσέας Γεωργίου, a.k.a, Pierrot le fou, ή και Φερντινάν, τις Κυριακές και τις εορτές, αλλά και όταν έχει πανσέληνο, όπως απόψε, Πέμπτη 28 Ιανουαρίου του έτους 2021, στην Κυψέλη (ο Φερντινάν ενίοτε και, κυρίως, στη διάρκεια λυτρωτικών κρίσεων μεγαλομανίας θαρρεί, και θεωρεί, ότι μόνο η Κυψέλη δικαιούται να έχει πανσέληνο!), ναι, του εμαγιέ παιδιά είμαστε, επαναλαμβάνει νοερώς και φέρνει στο νου του την Άννα Καρίνα ως Μαριάννα να τραγουδάει και να χορεύει, τραλαλά! τραλαλά, τραλαριλαρό!, κρατώντας ένα κόκκινο εμαγιέ κατσαρόλι, ενώ ο Μπελμοντό/Φερντινάν διαβάζει ντούρα και καυτά νουάρ και απαγγέλλει Ρεμπώ. Δεν θα απαρνηθούμε, έλεγε τις προάλλες ο Γεωργίου στον Αντρέα Κτενά, a.k.a. Ράσκυ ΙΙ, όχι, ούτε θα απαρνηθούμε ούτε και θα αποκηρύξουμε το ποσοστό pop που μας αρμόζει, κι ας είναι οι καιροί ζόρικοι και ζορισμένοι, δεν θα το ρίξουμε στην γκρίνια και στη μεμψιμοιρία εμείς, έτσι δεν είναι μπράααααδερ Ράσκυ; (Έτσι, έτσι, λέει τραγουδιστά ο Ράσκυ ΙΙ, ο Μεγαλοπρεπής Ρασκόνλικοφ της Κυψέλης ο Δεύτερος, με τα μάτια του Τέρενς Σταμπ, τα μαλλιά του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, τα γυαλιά του Μπάντυ Χόλλυ, το μυαλό του Captain Beefheart, και την ενέργεια του Γουόρεν Έλλις, όπως έχει ειπωθεί και παλαιότερα). Καιρός για Φράνσις Μπέικον και καιρός για Άντυ Γουώρχολ, καιρός για Τόμας Μαν και καιρός για Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ, καιρός για Μπέλα Ταρρ και καιρός για Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, καιρός για την Ιταλική Συμφωνία του Φέλιξ Μέντελσον Μπαρτόλντι και καιρός για το "Filter Me Through You” των Dream Syndicate, καιρός για την αμοιβαιότητα των δακρύων και καιρός για του Φάλσταφ τα τρανταχτά τα γέλια. Και η λέξη είναι: Orellana. Πάντα η λέξη να είναι: Orellana.

_{[ Συνεχίζεται εις το Επόμενον ]}