Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της απόλαυσης που έπαιρνε από αυτήν την αγαπημένη του συνήθεια είχε να κάνει με πράγματα που δεν αφορούσαν την πρώτη ύλη της. Ο χώρος, οι καρέκλες, το κυλικείο με τις σοκολάτες, τα τσιπς και τις μπίρες, η παρέα είτε με τον εαυτό σου είτε με κάποιον άλλον άνθρωπο, η αίσθηση μοναδικής και παράλληλα κοινής αφοσίωσης και ενδιαφέροντος, η μεγάλη οθόνη, ολόκληρη η συγκεκριμένη ιδιόμορφη ατμόσφαιρα και το περιβάλλον που ήταν εκεί εγκατεστημένα, άκοπα και αφτιασίδωτα, ερχόντουσαν να πλαισιώσουν ιδανικά μια καλοφτιαγμένη δημιουργία.
Κάπου εκεί βρισκόταν. Ανάμεσα στις δύο μεγάλες πλατείες του αθηναϊκού κέντρου, κοντύτερα στην πιο όμορφη. Παλιό, αλλά καλοδιατηρημένο, σινεμά. Τελευταία προβολή. Λιγοστός κόσμος. Μέτριο το έργο. Άνευρο, χωρίς ρυθμό, αλλά με συμπαθητικές ερμηνείες. Σχεδόν βαρετό. Θα πρέπει να ήταν κάπου στη μέση, όπου να ’ναι η κουρτίνα θα αναλάμβανε δράση και τα φώτα της αίθουσας θα άναβαν σιγά σιγά. Στο διάλειμμα τα πράγματα παρέμειναν ήσυχα, χωρίς κανένα απρόοπτο. Ούτε ο ίδιος αποχωρίστηκε τη θέση του, προς τα πίσω και αρκετά μακριά από την οθόνη. Το δεύτερο μέρος κι αυτό σχεδόν αδιάφορο.
Τώρα ήταν μάλλον ανόρεχτος. Θυμήθηκε πως η ταινία ήταν χαρακτηρισμένη ακατάλληλη για ανηλίκους εξαιτίας δύο τριών σκηνών. Η πρωταγωνίστρια γυμνή στο κρεβάτι. Μόνη, στο δικό της. Υπερβολικό. Κάπου είχε διαβάσει πως γίνεται η κατάταξη των ταινιών και η σήμανσή τους ως κατάλληλων ή ακατάλληλων για τις διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Δεν είχε καταλάβει. Ας είναι.
Θα έπρεπε να σηκωθεί, να χαιρετήσει νοητά όλες και όλους, να αποχωρήσει, αφήνοντας αυτό το περιβάλλον να ηρεμήσει και να χαλαρώσει μέχρι την επόμενη συνάντηση. Θα περπατούσε μέχρι το σπίτι. Δεν ήταν μικρή η απόσταση, αλλά χρόνο είχε, πολύ, νύστα καθόλου. Ακατάλληλη ταινία χωρίς ουσιαστικό λόγο εδώ, ακατάλληλος ύπνος χωρίς ξεκούραση της προκοπής τον περίμενε στο κρεβάτι του.