ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Ανάβω ένα και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο έγινε λαμπάδα. Μεγαλειώδες θέαμα. Ανάβω δεύτερο και από το παραμύθι άρχισε να βγαίνει καπνός. Ανάβω τρίτο και πυρπολώ τον αλαζονικό παραμυθά με την μεγάλη μύτη που καθισμένος αναπαυτικά στο βασιλικό τραπέζι και τρώγοντας φασιανούς και γουρουνόπουλα ψυχοπόνεσε τάχα εμένα τη φτωχή και έγραψε την ιστορία μου. Στις φλόγες κι αυτός και η κακώς εννοούμενη φιλανθρωπία του. Άλλωστε όλοι το γνώριζαν ότι ήμουν σεσημασμένη πυρομανής.

ΧΙΟΝΑΤΗ

Ναι, ναι το δέρμα μου ήταν άσπρο σαν το χιόνι και πως αλλιώς, αφού έπασχα από αναιμία. Τα χείλη μου ήταν κατακόκκινα, αφού όλη την ώρα στο σανατόριο τα δάγκωνα απελπισμένα. Όσο για τον πρίγκιπα ήταν ιδανικός για μένα. Ήταν υπέρβαρος με υψηλό αιματοκρίτη και του είχαν συστήσει να δίνει συνέχεια αίμα. Ούτε το φιλί ούτε τα ερωτόλογα ήταν λοιπόν που με ανέστησαν. Μία σύριγγα μου έβαλαν στο μπράτσο και μου μετάγγισαν το αίμα του.

ΤΙΓΚΕΡΜΠΕΛ

Ο γιατρός δεν μπορούσε να καταλάβει την επίμονη επιδίωξη μου να χάσω βάρος. Γιατί όταν έτρωγα κάτι, ήθελα αμέσως να το αποβάλλω από το σώμα μου. Μα πώς αλλιώς θα μπορούσα να γίνω τόσο ελαφριά ώστε να πετάξω; Βρήκα την διάγνωση του επιδερμική και πολύ πεζή. Πάσχω λέει από νευρική ανορεξία όταν το μόνο που ήθελα πραγματικά είναι να κουνήσω τα διάφανα φτερά μου για να φθάσω μία ώρα αρχύτερα στον αγαπημένο μου Πήτερ. Τελικά πρέπει να έγινε κάποιο λάθος γιατί αντί για τον Πήτερ Παν συνάντησα τον Άγιο Πέτρο.

ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ

Πολλές φορές όλα είναι θέμα συγκυριών. Δεν ξέρω για παράδειγμα αν μου τύχαιναν δύο άλλες γυναίκες ποια θα ήταν σήμερα η σεξουαλική μου ταυτότητα. Όμως εγώ γνώρισα την Γουέντυ και την Τίνκερμπελ. Η πρώτη ένα πολύ καθωσπρέπει κοριτσάκι από ένα αστικό σπίτι μέσα στις συμβάσεις και στην προσποίηση, που από ένα σημείο και μετά αποθύμησε τον μπαμπάκα, τη μαμάκα και την άνεση της έπαυλής της και με άφησε στα κρύα του λουτρού και η δεύτερη η Τίνκερμπελ μία επιπόλαιη πεταλουδίτσα της νύχτας, ψόφια για χειροκρότημα. Είναι να απορεί κανείς λοιπόν που όλο συχνάζω στο γκέι μπαρ Τα Χαμένα Παιδιά;

Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΤΑ ΚΑΤΣΙΚΑΚΙΑ

Κάθε φορά στην είσοδο του σπιτιού τους έπρεπε να επιδεικνύω ταυτότητα. Μία φορά μου ζήτησαν και άδεια παραμονής. Δικαιολογίες δηλαδή για να μου δείξουν ότι ήμουν ανεπιθύμητος. Επιπλέον υπήρχε και μία πολιτική φυλετικών διακρίσεων. Να φανταστείτε ότι έπρεπε να βάψω άσπρο το πόδι μου για να μου παραχωρήσουν άδεια εισόδου. Τελικά κάποια στιγμή έφαγα και τα εφτά, γιατί όλα τα θύματα της κρατικής καταστολής εξεγείρονται.

ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ

Η μαμά δεν με αποδέχτηκε ποτέ. Η ίδια ήταν μία τέλεια πάπια, με την άρια λευκότητα της γνήσιας καταγωγής της. Τα εμφανή ελαττώματα της εξωτερικής μου εμφάνισης την πρόσβαλαν προσωπικά, χαλούσαν την αψεγάδιαστη εικόνα της προς τα έξω. Προφασίστηκε ότι δεν γεννήθηκα από δικό της αυγό. Όμως τα γεγονότα την διέψευσαν. Δεν έγινα ποτέ κύκνος. Όταν όμως αποδέχτηκα εγώ τον εαυτό μου κατάλαβα ότι η άσχημη πάπια ήταν η μητέρα.