Η αρχή

Δεν πιστεύω να ξέχασα να βάλω τα ακουστικά στην τσάντα, βοηθάνε να φύγω γρηγορότερα. Ο γείτονας ξεφορτώνεται βιαστικά ότι αφαίρεσε από το σπίτι του. Όλοι μπορούμε να μάθουμε τι δεν χρειάζεται. Αν ο δρόμος είναι μακρύς προς τον κάδο μπορούμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα.
Ακούγεται η τελευταία καλημέρα μαζί με τον ήχο ενός αυτοκίνητου που μοιράζεται μαζί μου την άσφαλτο.

Το γόνατο

Οι ρίζες των δέντρων ξεκολλάνε τις πλάκες των πεζοδρομίων και οι σόλες ισορροπούν δύσκολα. Το αριστερό μου γόνατο θα πάρει όλη την ευθύνη. Κυρία, είστε καλά;

Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας

Ή ρίχνω, χωρίς να το θέλω, το πόδι μου εκεί που κάποιοι πετούν όλο τους το σώμα. Ευτυχώς με βγάζουν έγκαιρα.

Στο κινούμενο βαγόνι

Βρίσκω τον χώρο που μου ανήκει για τα επόμενα λεπτά, μόνο να θυμηθώ που πρέπει να κατέβω. Το σήμα χάνεται. Γέρνουμε όλοι μαζί δεξιά, περνάει ο περίεργος, η στάση μου φεύγει.
Στα βαγόνια που μετακινούνται από νομό σε νομό γίνονται γνωριμίες. Θέλετε σοκολάτα; Να ο Νέστος.
Στα τρένα που διανύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα γινόμαστε ένα.
Στη διάρκεια ενός μακρινού ταξιδιού ένα βρέφος αρρώστησε. Η νεαρή μητέρα με τις συνταξιδιώτισσές της ενώθηκαν για να το φροντίσουν, χωρίς να έχουν κοινή γλώσσα να μιλήσουν.

Ασθενής ταξιδιώτης

Στα νοσοκομεία οι περαστικοί κάτοικοι του δωματίου (ασθενείς και συνοδοί) εκμυστηρεύονται τις πιο προσωπικές τους ιστορίες και τους πιο προσωπικούς τους ήχους. Η οικειότητα αναπτύσσεται γρήγορα, όπως και στους καλοκαιρινούς έρωτες, αλλά όσα συναισθήματα προκύψουν λήγουν με το εξιτήριο ή μέχρι να ξεμακρύνει το μέσον του ταξιδιού.
Η διάρκεια διαμονής στα νοσοκομεία και στα ξενοδοχεία είναι σύντομη. Οι διάδρομοι των ορόφων και οι πόρτες των δωματίων μοιάζουν τόσο, που μπορεί να χαθείς αν δεν έχεις αποστηθίσει έναν αριθμό. Συνήθως τριψήφιο.
Η θέα προς το βουνό ήταν τόσο ωραία, μου είπε η γυναίκα, που νοσηλεύτηκε κατά τη διάρκεια των διακοπών της σ’ ένα επαρχιακό νοσοκομείο.

Βιαστική συλλογή εμπειριών

Φοιτητικός προϋπολογισμός, σακίδιο και διαβατήριο, διανυκτέρευση σε χόστελ. Μέσα στον υπνόσακο κοιμάται ένα νέο πρόσωπο, μπορώ να είμαι όποιο πρόσωπο διαλέξω.
Γίνομαι συνοδηγός με ρίσκο και λέω: τότε που έκανα ότο στοπ.

Προκαθορισμένος συνοδηγός

Δροσίζομαι από το ανοιχτό παράθυρο κι από τη σκιά του ψηλού τσιμέντου της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Τα κάθετα στενά της ρίχνουν στο προφίλ μου κάθε τόσο θερμότητα. «Σε 150 μέτρα στρίψτε δεξιά». Το παρκάρισμα γύρω από το Πεδίον του Άρεως είναι μια δύσκολη υπόθεση που δεν με αφορά. Στην οδό Μπούσγου ας αναφερθώ στον δοσομετρητή των μπουκαλιών με το ούζο.
Έξι διαφορετικές καρέκλες γύρω από ένα ετοιμόρροπο τραπέζι και ένα βαλκανικό παιχνίδι φτιάχνουν μια αντρική έξοδο. Στο άπλωμα του πάρκου ποδόσφαιρο. Πρόσεχε την μπάλα και μην διακόπτεις την πορεία των παιδικών ποδηλάτων.
Στην ουρά για μια κρύα μπίρα σταματάμε ότι άρχισε εν κινήσει. Στην άκρη οι προσβολές, μαζί με τα ξερά φύλλα που μάζεψε ο αέρας. Στην άκρη και η Κηφισίας της επιστροφής, με τις ιδιωτικές κλινικές και τις εταιρείες. Τέτοιο το αποστράγγισμα της, που ούτε μουσική δεν μπήκαμε στον κόπο να βάλουμε.

Η πόλη που είναι χρήσιμο να αγαπήσεις

Μια φορά κινήθηκα χωρίς καθορισμένη κατεύθυνση και χάθηκα κάπου ψηλά, σε μια ήσυχη πλατεία με ένα κίτρινο περίπτερο. Οι μαθητές του νυχτερινού γυμνασίου έκαναν διάλειμμα. Οι ήχοι ήταν ενωμένοι με τον καιρό, τα γκράφιτι και την ποσότητα παρατήρησης, όπως σε ένα όνειρο. Τελικά πήρα μια μεγάλη κατηφόρα που με έβγαλε στην πλατεία Μαβίλη.

Έχω ξαναχαθεί

Στα μονοπάτια των Δωδεκανήσων. Μια φορά με έναν άντρα και μια φορά με μια γυναίκα. Μια φορά με ήλιο και μια με φεγγάρι. Στο όρος Φεγγάρι ακολούθησα πιστά αυτόν που μου συστήθηκε ορειβάτης. Στα όρη Τάτρυ ξαναλέω πως δεν περπάτησα ποτέ. Στα Δωδεκάνησα ο ήλιος ξεθωριάζει τα κόκκινα σημάδια και τα αγριοκάτσικα φτιάχνουν δεκάδες διακλαδωτά μονοπάτια.

Στο χωματόδρομο μετά την καραντίνα

Είδες το ριγωτό τσακάλι; Την απόσταση που μας χώριζε; Δεν είχε ούτε την επιθετικότητα, ούτε τη φιλικότητα του σκύλου. Στη θέση τους είχε μια ξεμαλλιασμένη καμπούρα και το βλέμμα του πεινασμένου, που μέχρι τώρα μόνο το πολυφωνικό του ουρλιαχτό εμφάνιζε.
Ξεθάρρεψε το τσακάλι, μπορεί και να αναπαράχθηκε για να μην είναι είδος προς εξαφάνιση. Το είδες που με κοίταξε και δεν έγινε σκιά χωρίς σώμα;

Ποιητική νύχτα

Γάτες περιπολούν, έφηβες αργοπορούν, ο οδηγός τρέχει, ο σκαντζόχοιρος καθυστερεί, η αλεπού κλέβει κι ο γκιώνης τραγουδάει.