H στήλη αυτή προτείνει κάθε μήνα σε τρεις-τέσσερις συγγραφείς μια φράση που θα αποτελεί τον τίτλο ή θα εμπεριέχεται σε ένα αδημοσίευτο πεζό κείμενό τους (έως 250 λέξεις, καμιά φορά υπάρχουν και εξαιρέσεις). Ενίοτε δίνεται και μη ρηματική ιδέα συγγραφής, μια μουσική ή μια φωτογραφία. Στόχος της στήλης είναι αφενός να δημιουργηθεί μια δεξαμενή συλλογής πρωτογενούς υλικού και αφετέρου μια εν προόδω χαρτογράφηση της ελληνικής περίπτωσης στο τοπίο της σύγχρονης ελληνικής μικρομυθοπλασίας.

Στους τέσσερις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «ζωή: οδηγίες χρήσης».

330 χιλιόμετρα

Ξημέρωνε Τετάρτη όταν έφυγε η κυρία Ζωή — ανεύρυσμα, μια κι έξω, στα εξηνταπέντε. Ο Σπύρος έφτασε στα Τρίκαλα Τετάρτη μεσημέρι· οδήγησε 330 χιλιόμετρα άυπνος και μ’ ό,τι τραγούδια είχε ένα στικάκι ξεχασμένο στο ντουλάπι. Του 'χανε πει —ψέματα— πως θα προλάβαινε τη θεία του ζωντανή. Πάνω στη φούρια δεν πήρε μαζί του ούτε κινητό, ούτε ρούχα· μέχρι το βράδυ της Παρασκευής την έβγαλε μ' ό,τι φορούσε και με εσώρουχα δανεικά, απ’ τον πατέρα του.
Δεν το 'χε χωνέψει, ακόμα κι όταν γύρισε στο Παγκράτι. Μπήκε σπίτι, έβαλε το κινητό του να φορτίσει, ζέστανε την πίτα για να φάει· έπλυνε τα πιάτα, συμμάζεψε, μούλιασε στη μπανιέρα χωρίς να νιώθει την απουσία της θείας Ζωής, που την έβλεπε άλλωστε δυο-τρεις φορές το χρόνο πια.
Ανοίγοντας το τηλέφωνο, έπεσαν βροχή οι ειδοποιήσεις τριών ημερών: «Να ζήσεις να τη θυμάσαι», «Πάρε με όταν γυρίσεις», «Σπύρο, δεν απαντάς, όλα καλά;» μέχρι που το μάτι του έπεσε στο φάκελο με τα emails της, τακτοποιημένα και περιποιημένα, όλα με το όνομά της πρώτα και το θέμα αμέσως μετά, «Ζωή: συνταγή γιουβαρλάκια», «Ζωή: φωτογραφίες γάμος Ελένης», «Ζωή: αναγγελία ΑΣΕΠ», όσα συζητούσαν —από απόσταση— θεία και ανιψιός. Καθώς σκρόλαρε βούρκωνε, και όσο θόλωνε το βλέμμα του ήρθε πετώντας το τελευταίο φακελάκι και κάθισε πάνω πάνω στο σωρό: Τετάρτη, 3 Δεκ, 01:42, θέμα «Ζωή: οδηγίες χρήσης»· η υπενθύμισή της για το PDF που του ’χε ζητήσει να της βρει για το πλυντήριο πιάτων.

Γιώργος Θάνος

Άνω Κάτω

Θα ‘ταν Γενάρης, αν θυμάμαι καλά, που πλησίασα για πρώτη φορά στη ζωή μου τα προάστια, κλείνοντας έτσι μια για πάντα την πόρτα στην πόλη. Τότε, ήταν δύσκολη περίοδος κι η πόλη ακόμη πιο δύσκολη κι αν ήθελες να γράψεις κάτι, καλά θυμάμαι, έγραφες μόνο ακρωτηριασμένα κείμενα θορύβου κι ανημποριάς. Με τον Γενάρη ήρθε κι ένας βαρύς χειμώνας που έφερε στο τζάμι μου μία ολοκάθαρη κίσσα και πιο καθαρό πτηνό δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου· ξεπρόβαινε από τη μεγάλη βελανιδιά στην άκρη του δρόμου και μου άφηνε, καλά θυμάμαι, μικρά χαρτάκια σκισμένα που τα έχωνε στις γωνιές του παραθύρου σαν να ‘θελε να με σκεπάσει. Στίχοι πετσοκομμένοι που μάζευε με το ράμφος της η γειτόνισσα, όπως «ζωή: οδηγίες χρήσης» εκείνης της Τετάρτης, «την τρελή: την έχουνε ξεχάσει» τ’ αγίου Αθανασίου, «γύναια: τα ψευτοπροβλήματά τους» κι όλα, καλά θυμάμαι, κάθε πρωί με την ίδια ακριβώς σειρά: από κάπου — από τη βελανιδιά — από το ράμφος — από το τζάμι. Μόνο που οι άνω κάτω τελείες άρχισαν να μυρίζουν ψυχιατρείο- εκείνο στην άκρη της πόλης κι εγώ η μοναδική αναγνώστρια που περίμενε την κίσσα να τη δει να ξεπροβάλλει από τη βελανιδιά με την κραυγή της ημέρας με τις άνω κάτω τελείες της που έμοιαζαν με δυο μάτια αβλέφαρα, καμένα που οδηγούν το χέρι που τα γράφει. Μέχρι που κάποια μέρα, τ’ άγιου Ισίδωρου, αν θυμάμαι καλά, η μεγάλη βελανιδιά πετσοκόπηκε για λόγους καλλωπιστικούς από τον δήμο και καθόλου δεν θυμάμαι ποιος κόπηκε πρώτος: το δέντρο: η κίσσα, το ψυχιατρείο: εγώ.

Ηλέκτρα Λαζάρ

Το μήνυμα που έστειλα στον φίλο μου όταν συνειδητοποίησα πιο ξεκάθαρα την αλγεινή κατάσταση στην οποία είχα περιπέσει

Ξέρεις πόσο δύσκολα εκμυστηρεύομαι. Σε ενημερώνω πως έχω παγιδευτεί στον κόσμο του. Ήλπιζα πως εσύ θα με απελευθέρωνες, αλλά ο κόσμος του είναι κρυστάλλινος σαν υπέροχος και δυνατότερος από τον δικό μου κόσμο. Άκου: όταν ανέβεις, πρέπει να μπεις στο δεύτερο δωμάτιο. Ένα φως θα ανάψει αυτόματα. Βρες τα κλειδιά μέσα στη θυρίδα. Αν η θυρίδα δεν ανοίγει, θα χρειαστεί να τη σπάσεις. Μη χρησιμοποιήσεις όπλο, υπάρχει κίνδυνος. Πρέπει οπωσδήποτε να βρεις τα κλειδιά, και για να τα βρεις, πρέπει να ανοίγεις τους εχθρούς σου στα δύο μέχρι ένας τους να πετάξει ένα σημείωμα που θα γράφει ΖΩΗ: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ και μια διεύθυνση. Θα απομνημονεύσεις τη διεύθυνση και θα το καταπιείς. Στη διεύθυνση θα βρεις τη γυναίκα του τύπου που πέταξε το σημείωμα. Θα της πεις είσαι φίλος του απ’ το εργοστάσιο και χρειάζεσαι τα κλειδιά του αυτοκινήτου για να μεταφέρεις πριόνια (πρέπει να τα πεις ακριβώς όπως σ’ τα λέω). Αν σε ρωτήσει πού είναι ο άντρας της, πες της πως πάλι μπερμπαντεύει και τι κατάσταση είν’ αυτή. Ντροπιασμένη, θα σου δώσει τα κλειδιά και ίσως σου κάνει λίγο τα γλυκά μάτια. ΜΗΝ ΕΝΔΩΣΕΙΣ! Είναι πολύ σημαντικό αυτό, μην ενδώσεις γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι η γυναίκα του εχθρού, μα ένα ρομπότ σταλμένο από το μέλλον για να δώσει ένα τέλος στην παγκόσμια ενεργειακή κρίση. Αν λοιπόν κάθεται σε μια παράγκα στην Καμπούλ να το γαμάς εσύ, πώς θα τη γλιτώσουμε;

Στέφανος Ρέγκας

Ζωή: Οδηγίες χρήσης για γήινους ταξιδιώτες στις εσχατιές του διαστήματος

Οδηγίες επιβίωσης στον Πλανήτη των Γιγάντιων Σαρκοβόρων Δεινόσαυρων

Α) Μην τους προκαλείτε με άσεμνες χειρονομίες.
Β) Μην επιχειρείτε να τους βάλετε τρικλοποδιά. Δεν πέφτουν εύκολα.

Γενικά συνιστάται διακριτικός τρόπος ζωής, κατά προτίμηση σε σπηλιά, χωρίς πολλές και συχνές εξόδους.

Οδηγίες επιβίωσης στον Πλανήτη των Γιγάντιων Χορτοφάγων Δεινόσαυρων

Α) Μην τους προσφέρετε ανθοδέσμες για να τους καλοπιάσετε. Το πιθανότερο είναι να φάνε το χέρι σας μαζί με την ανθοδέσμη.
Β) Μην κρυβόσαστε σε λόχμες με πυκνές δροσερές φυλλωσιές. Μπορεί να σας καταβροχθίσουν κατά λάθος.

Γενικά συνιστάται λιτός τρόπος ζωής, κατά προτίμηση σε άδενδρες ερήμους με άφθονες ακρίδες για τη διατροφή σας, μακριά από εύφορα λιβάδια και δασώδεις περιοχές.

Οδηγίες επιβίωσης σε μαύρες τρύπες του διαστήματος

Α) Μη σπαταλάτε χωρίς σοβαρό λόγο τα σπίρτα σας.
Β) Να είσθε προνοητικοί. Περιλαμβάνετε πάντα στις αποσκευές σας ένα κλουβάκι με ειδικά εκπαιδευμένο τρυποκάρυδο.

Γενικά προσπαθήστε να προσαρμοστείτε σε μια ζωή χωρίς θεάματα. Μην απογοητεύεσθε όμως. Μπορείτε κάλλιστα να αναπληρώσετε τα θεάματα με προσωπικά σας οράματα.

Ευγένιος Τριβιζάς