Αργό νάτριο

Μην αποδράς απόψε
οι λέξεις
περιπολούν τη νύχτα
γίνονται λάμες μακριές
περίπου υδρόγειες
κρύψε τη μνήμη ξανά μέσα
όπως γυρίζεις ένα ψάρι στη θάλασσα
μια πρόταση ξεκινά με κεφαλαίο
μια απόφαση τελειώνει με λυγμό

Ιουρασική Περίοδος

Όλοι τους απόψε
μιλούν για φεγγάρια
έτοιμα να δαγκωθούν
ν’ ακουμπστούν σε κρεβάτια
και να γδυθούν

κανείς δε μιλά για μετά
που θ’ ανάψουν τα φώτα
οι λάμπες
οι προβολείς
κι εκείνα τα ηδυπαθή φεγγάρια

θα χυθούν έξω

αφήνοντας κρατήρες ιδρώτα
στα στρώματα
και κονιορτό
σε χέρια που ελπίσανε σύμπαντα

Λέξεις τέτοιες δε μου βρίσκονται

Πάλι χτυπούν και μου γυρεύουν
ιστορίες άλλων να μαθαίνουν
να ξεμπερδεύουν με το δράμα τους
νωρίτερα
και να ξεχνούν

α,

λέξεις τέτοιες δε μου βρίσκονται
που ξένες πείνες να χορταίνουν