Η μοναξιά τρώγεται με παρέα

Είπα δε θα ξαναφάω μόνη μου
αν δε γυρίσεις
και τώρα μετράω τα κόκαλά μου
το άδειο μου στομάχι
δε χωρά τίποτα πια
η μοναξιά τρώγεται με παρέα.

Οι μέρες της αφόρητης μοναξιάς πλησιάζουν στο τέλος τους

Κουράστηκα να σπρώχνω τον ήλιο
με τα μάτια κλειστά
για ν’ αργήσει η Δύση
Γυμνό στην οριζόντια θέση
σε βλέπω
σε ντύνω
με λέξεις που δεν έχω πια
Κάθετα
Γυμνή κι εγώ
περιμένω
να με ντύσεις εσύ
αυτή τη φορά
Μα γλιστράει ο ήλιος
και πετάω το σκοινί
δαγκώνω σφιχτά
τον κρατώ σταθερό
για να γυρίσεις
ξανά.