^{— Αμφίγραμμα —}

Λυπάμαι αν κάτι λείπει, αλλά πολύ περισσότερο αν δεν λείπει τίποτε. Γιατί η λοιποτεχνία είναι αλύπητη. Εγκαταλυπείται η λογοτεχνία για όσους δεν εννοούν να το καταλάβουν. Παρά τις όσες θέσεις κατέλαβαν – να μένει ακατάληπτη η εν λόγω κατάληψη. Πρόκειται ίσως για τη διαδοχικότερη τεκνολογία της επιστήμης των φανταστικών λύσεων που ονομάζεται παταφυσική. Στα τεμνόμενα τεμένη ενός αΠόΛυτΟυ Εργαστηρίου Δυνητικής Λογοτεχνίας τιμώνται οι ΠοΛιΟύχοι άγιοι της πόλης των γραμμάτων. Για να είμαστε εξηγημένοι, οι εξηγήσεις αφηγούνται. Δεν εξηγούνται.

Όταν δεν είναι φλύαρη, η ποίηση συνιστά πεδίο εφαρμογής μιγαδικών αριθμών, που αποτελούν υπερσύνολο πραγματικών και φανταστικών αριθμών. Δεν υπάρχει ελευθερία που να μην οδηγεί σε δουλεία του ύφους. Στους κατά μόνας τεχνοτροπισμούς δεν παρεμβάλλονται οι περιορισμοί των παραστατικών τεχνών ή της παραγωγής μιας ταινίας ή κάποιου ηλεκτρονικού έργου. Κανείς δεν μπορεί να γράψει τίποτε, αν μπορεί να γράψει οτιδήποτε. Το ρεύμα της δυνητικής λογοτεχνίας αντιπαραθέτει κατ’ επιλογήν κανόνες στην κατάρρευση ή κατάργηση παραδοσιακών κανονισμών του λόγου. Μεταξύ αρχής και τέλους η αναρχία αντιπαλεύει την ατέλεια.

Οι κανόνες διαρκώς διαλαμβάνουν την ανατροπή τους. Η πειθώ συνιστά ακραία απείθεια. Η εν λόγω ανανέωση διεμβολίζεται από μια κριτική του λογοκεντρισμού. Τα μαθηματικά της πρόσβασης και της αναίρεσης πιθανολογούν ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου. Αφού όλοι θα πεθάνουν, προβλέπεται να έχουν ζήσει. Είναι πολύ σοβαρό παιχνίδι η λογοτεχνία για να περιοριστεί στους λογοτέχνες. Διαγλωσσικά ηχολογοπαίγνια σκρατσάρουν οι ντιτζέι της γλώσσας. Ο λόγος δεν αποτελεί κατάλοιπο του βίου, αλλά προϋπόθεσή του. Τραβιάτα με και ας κλαίω, θα έλεγε ο Βέρντι ενώ άνθιζε ο κύριος (Δουμάς, υιός) με τις καμέλιες. Ή αργότερα, Μορώ μου, θα έλεγε στη Ζαν ο Γκαμπέν των δασών.

Όσοι ενδιαφέρονται για την ορθογραφική υγεία των άλλων οφείλουν επίτηδες να κάνουν κάποια λάθη, δίνοντας την ευκαιρία να τους διορθώσουν. Στις γραμματικές σχέσεις, το αριθμητικό πρόβλημα είναι ότι το έτερον δεν αποτελεί πάντοτε ήμισυ. Συχνά επικρατούν άλλες αναλογίες. Οι ανισορροπίες αυτές αφανίζονται σε κάθε συσσώρευση μεγάλων αριθμών, όπου οι ανισόρροποι αλληλοαναιρούνται. Νομάδες γίνονται μονάδες.

Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, θα βρεθεί τέλος; Το φοινικικό αλέφμπετο ξεκινά με ένα σπίτι (άλεφ) χωρίς παράθυρα, όπου πάει να μπει ένα βόδι (μπετ). Ανοίγοντας παράθυρα, που ονομάζονται φωνήεντα και επιτρέπουν στο ζώο να μπαινοβγαίνει, οι Έλληνες το κάνουν αλφάβητο. Η ανακαίνιση αυτή οδηγεί μέσω Χαλκίδας στο λατινικό και μέσω Θεσσαλονίκης στο γλαγολιτικό και το κυριλλικό αλφάβητο. Χρειάζεται προσοχή με τα πολλά φωνήεντα, που αντιστοιχούν στα πολλά παράθυρα σε σχέδια για ιθαγενείς Σκανδιναβών αρχιτεκτόνων, που ξεχνούν ότι στη Μεσόγειο το θέμα δεν είναι να βρεις τον ήλιο, αλλά να τον χάσεις.

Το παράλογο θρη(μ)νεί τη συντριβή της γαλλικής γλώσσας στο Ντιέν Μπιέν Φου και την επαναφορά των μαυροπόδαρων από την Αλγερία. Λιπογράμματα αναδεικνύουν εναλλακτικές εκδοχές της γαλλικής λογοτεχνίας. Χωρίς Ρ απο(η)ροποιούνται ο Αμπελαί, ο Εμπώ, ο Σατ, ενώ το εγο τους πειμένει. Άλλη υφή στα ελληνικά θα έδιναν μετατοπίσεις κατά ένα ή περισσότερα γράμματα: Ραραδιαμάντης, Σοϊδης, Μαβάφης. Το Ρ κρατά ο Πρκ, αφού αφαιρείται το Ε. Μεταξύ Μέλβιλ και Λαρμπό, η Ζωή, οδηγίες χρήσεως δομείται ακολουθώντας την κίνηση του αλόγου στο σκάκι, που τακτικά έπαιζε με τον Ντισάν ο Λε Λιονέ, συνιδρυτής του OuLiPo με τον Κενό.

Ο σπουδαίος γραφιάς Χάρι Μάθιους ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έγινε μέλος του OuLiPo. Έχοντας κατηγορηθεί ως ξένος πράκτορας, καθώς ερχόταν στο Παρίσι μικρό έμβασμα από οικογενειακό καταπίστευμα, πρόσθεσε: «Η ζωή μου στη ΣΙΑ» στα έργα του. Στην Α-σία αναζητείται η άρνησή της. Θα είχε ως αποτέλεσμα να καλλιεργούνται από μυστικούς αναγνώστες τΟυΛίΠες, εις πείσμα κάθε εγκλιματικής αλλαγής, ένα μυθιστόρημα λογοκριμένων αναμνήσεων ΚΥΠουρών, με μοναδικές λέξεις ακρωνύμια μυστικών υπηρεσιών; DGSE, ΓκεΣταΠο, Στάζ(ε)ι, MAD (Militärischer Abschirmdienst), ΜΙΤ, ΚαΓκεΜπε, SIS. Οι ιαβερικές υπηρεσίες αποτελούν επινόηση της λογοτεχνίας, όπως κατέδειξε η Λίμπρα (ή Ζυγός) του ΝτεΛίλλο.

Κάθε λογοτεχνία έχει τη δική της θεωρία. Έχει κάθε θεωρία τη δική της λογοτεχνία; Μια πορεία δυνητικής γραφής επαληθεύει απορίες δυνητικής ανάγνωσης. Θα διάβαζαν κείμενα κατάστικτα στο δέρμα και στον κορμό τους, αν τα ζώα και τα φυτά έγραφαν τη δική τους λογοτεχνία; Τίποτε δεν είναι πιο κουραστικό από την ευφυία, αν εξαιρεθεί η βλακεία. Ουπλήν. Σπλην. Ε, λοιπόν. Άλυπον. Και τα λοιπά.

_{ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ}

Για τον Κάφκα & τη μη πληρότητα στη λογοτεχνία Aσιτία / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

Για τον Μπόρχες & το Λεξικό Άλεφτσχαιμερ Το βιβλίο των κατά φαντασίαν συγγραφέων / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

Για τον Καλβίνο & τα καλβινιστικά εσώρουχα της ψυχήςΚαλβινισμοί / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

Ποίημα πλέγμα 2.1 - Γιώργος Χουλιάρας - Vakxikon.gr - Vakxikon.gr Media & Publishing Group

Το Αόρατο Μνημείο του Άγνωστου Ποιητή / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)