εις τούτον τον αιώνιον κατάμαυρον αέρα
Dante Alighieri

Είναι το μαύρο χρώμα φτιαγμένο από στάχτες καμένης αστρικής ύλης και χάους,
είναι το μαύρο χρώμα ένα με την άβυσσο, το χθόνιο σκοτάδι,
είναι το μαύρο συνονθύλευμα φονικών λέξεων και σκοτεινών σιωπών,
είναι το μαύρο χρώμα που σαγηνεύει και αποπλανά με την συμφυρματική συμβολική του δύναμη τον σεξουαλικό λόγο του homo sexualis,
είναι το μαύρο χιούμορ που μπορεί να σε κάνει να κλάψεις,
είναι το μαύρο χρώμα του μοιραίου, μυστικού, καταραμένου, εκμαυλιστικού τόπου που αφηγείται την πραγματικότητα του κακού[αν δεχθούμε τον μανιχαϊστικό διαχωρισμό του κακού που αντιτίθεται στο καλό],
είναι ‘’αυτός ο μαύρος ουρανός των ανθρώπων και όχι απλά ζωγραφισμένος πάνω στο τζάμι’’ του Samuel Beckett,
είναι η απόκοσμη ετερότητα του μαύρου χρώματος πίσω από τις λευκές προσόψεις,
είναι το μαύρο μεταξωτό φόρεμα της χήρας που κρύβει τον κρυφό αναβρασμό της σάρκας της,
είναι το μπροστινό μαύρο σαλόνι του παλιού ξενοδοχείου με τις σκισμένες μαύρες ταπετσαρίες, εκεί που το βράδυ συναντώνται και φλυαρούν πελάτες με πυρετώδη, άπληστα μάτια διαλέγοντας πόρνες,
είναι τα σαπισμένα μαύρα δόντια του μεθυσμένου γέρου ζητιάνου στο πεζοδρόμιο όταν χάσκει αναθεματίζοντας την μαύρη μοίρα του,
είναι τα κατάμαυρα μαλλιά του πατέρα μου κολλημένα με αστραφτερή μπριγιαντίνη,
είναι οι ανάγλυφες μαύρες ραβδώσεις και η λανθάνουσα φωτεινότητα των μαύρων απτικών καμβάδων του μαιτρ του μαύρου Pierre Soulages,
είναι τα μαύρα φωτεινά βέλη της ρεκλάμας που αναβοσβήνουν εκ περιτροπής,
είναι η σκοτεινή δίνη ενός ασάλευτου εφιάλτη μου με έναν άνδρα που ποζάρει καμαρωτός φορώντας μαύρο άνετο κοστούμι κρύβοντας έντεχνα ένα ψεύτικο μέλος,
είναι το μαύρο χρώμα της ανταρσίας, της προδοσίας, της εκδίκησης,
είναι οι μαύροι δείκτες του εκκρεμούς που γλιστρούν από το ένα μαύρο νούμερο στο άλλο στενεύοντας τις προοπτικές μου,
είναι οι μαύροι ξεραμένοι λεκέδες από το αίμα της γυναίκας στα κόκκινα καθίσματα της Φορντ,
είναι το μαύρο σμόκιν που το συνδυάζεις με ένα μονόκλ με μαύρο σκελετό όταν είσαι προσκεκλημένος σε αριστοκρατικά σαλόνια,
είναι η μαυρίλα του βίαιου και εγκληματικού κόσμου,
είναι οι μαύροι κύκλοι γύρω από τα μαύρα μάτια της, οι μαύρες ψεύτικες βλεφαρίδες και οι μικρές ρυτίδες εξασκημένης ειρωνείας,
είναι το μαύρο αιλουροειδές που ορμά σαν σαΐτα στον βράχο και αρπάζει στα δόντια του την ανυποψίαστη μαύρη σαύρα,
είναι η μαύρη εξωτική χορεύτρια του καμπαρέ μέσα στο καμαρίνι της φορώντας τις μαύρες μεταξωτές κάλτσες της,
είναι το μαύρο μελόδραμα της ζωής μου,
είναι η εγγενής επινοητικότητα του μαύρου που δεν υπολογίζει τίποτα — αδιαφορεί για την λευκότητα σαρκάζοντας την αγνότητα της,
είναι το μαύρο χρώμα της πορνογραφικής εκτροπής, του φετιχιστικού πάθους, των σαδομαζοχιστικών σχέσεων, των απόκρυφων επιθυμιών, των διαστροφών,
είναι το μαύρο δάκρυ και τα αναφιλητά της ανέραστης γριάς παρθένας τις νύχτες στο κρεβάτι της,
είναι τα μαύρα δαντελωτά γυναικεία εσώρουχα που εξάπτουν την φαντασία αποσιωπώντας έτσι την έλλειψη στο γυναικείο σώμα,
είναι η μαύρη εποχή του πένθους, της απώλειας και των δακρύων της μαύρης εντέλειας του θανάτου,
είναι ένα μαύρο τσούρμο από μαύρες σκέψεις που με έχουν βάλει στο μάτι και με καταδιώκουν,
είναι το κατάμαυρο σκοτάδι που κοιτάζω με τρόμο έξω από το μικρό παράθυρο του αεροπλάνου μόλις ο κυβερνήτης αναγγέλλει αναγκαστική προσγείωση,
είναι το εβένινο κοντάρι που προϋποθέτει άσπρα γάντια και δυνατά χέρια,
είναι το μαύρο μπουντρούμι με τους μαύρους αρουραίους που τον έριξαν για να μετανοήσει,
είναι ο μαύρος ορίζοντας σε αντίθεση με το κοκκινωπό φέγγος της μητρόπολης τα μεσάνυχτα,
είναι το μαύρο ανθρώπινο κουφάρι που πετάχτηκε εκείνη την νύχτα με ορμή από το κατάστρωμα και βυθίστηκε στα μαύρα νερά της θάλασσας,
είναι η πίσσα και η απανθρακωμένη γη,
είναι το μαύρο κιγκλίδωμα πάνω στο οποίο έπεσε το μαύρο αυτοκίνητο με έμενα μέσα,
είναι το μαύρο του νοήματος και το μαύρο της ύλης,
είναι η μαύρη κουβέρτα που σκεπάζει το γυμνό πτώμα της νεαρής ξανθιάς γυναίκας άγνωστων στοιχείων κάτω από την γέφυρα,
είναι αυτή η μαύρη νύχτα που θα μπορούσε να εξελιχτεί σε κάτι συναρπαστικό ανάμεσά μας μα ξημέρωσε απρόβλεπτα,
είναι η πειρατική σημαία,
είναι τα κάρβουνα σβηστά και αναμμένα πάνω στα όποια κάθομαι,
είναι η μαύρη αλήθεια που υποβόσκει ανάμεσα σε παραπλανητικούς η εσφαλμένους συσχετισμούς στοιχείων,
είναι η μαυρίλα της πίκρας,
είναι «το κατάμαυρο διάστημα με σαπφείρινα άστρα» του Νάνου Βαλαωρίτη,
είναι μια μαύρη κουκκίδα στο μυαλό μου ενσάρκωση παλιάς ένοχης πράξης που πάντα αμφιβάλλω αν υπήρξε πράγματι,
είναι το υποβλητικό μαύρο θεατρικό σκηνικό με την ευφάνταστη ατμόσφαιρα του κάτω κόσμου,
είναι η μαύρη νοσταλγία που με παίρνει ξωπίσω σαν μαύρο σκυλί και με πιάνει κάτι σαν μαύρη απελπισία,
είναι η μεγάλη μαύρη λίστα των ποινικών αδικημάτων,
είναι τα μουτζουρωμένα με μαύρο μελάνι πεπραγμένα της ζωής μου, οι χειραψίες, τα φιλιά, - όλα αυτά με τις αντίστοιχες ημερομηνίες, σε μια κουρελιασμένη σελίδα χωμένη στην μαύρη τσέπη του παντελονιού μου,
είναι η υπεροψία και αδιαλλαξία του μαύρου σε αρχέγονη διαμάχη με την παρθενία και αθωότητα του λευκού,
είναι το μαύρο αστέρι σύμβολο αυτονομίας,
είναι το μαύρο χρώμα της διαφθοράς, της παρανομίας, της συνομωσίας,
είναι η μαύρη μαγεία,
είναι το μαύρο τατουάζ με την τρίαινα πάνω στην λευκή τρυφερή σου σάρκα,
είναι ‘’το μαύρο τετράγωνο’’ εμβληματικός πίνακας του Kasimir Malevich,
είναι το μαύρο περίστροφο που τινάζεται απανωτά σε κάθε πυροβολισμό,
είναι το μαύρο πένθος κάποιας χαμένης μακρινής Εδέμ που κουβαλάμε αιωνίως μέσα μας,
είναι το μαύρο φαρμάκι που στάζει η γλώσσα και ούτω καθεξής.