[ ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ ]

Άρις Γεωργίου: St Dominic’s Preview (Το γνωστό hit του Van Morrison): {γραμμές / μελάνη}
———————————
Γιώργος Χ. Παπαδόπουλος: Αντωνυμίες του ορατού {λέξεις / ερωτηματικά}
——————————
Σάκης Σερέφας: U. {ραψωδίες}
——————————

Αντωνυμίες του ορατού

ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

«Ο εκσυγχρονισμός, όμως, των υπηρεσιών μας
δεν σταματάει εδώ.
Οι κλήσεις προς την υπηρεσία ατυχημάτων
της κατηφορικής μητροπόλεως μας
δεν θα έχουν πλέον αστική χρέωση.
Όσοι επιθυμούν να χρησιμοποιούν
αποκλειστικά τη λωρίδα ηδονικής κυκλοφορίας
θα μπορούν να εκδίδουν
κάρτα απεριόριστων διαδρομών
η οποία θα προβλέπει και
δωρεάν επανέλεγχο
της διαταραχής τους».

—————————————

U.

Βράδυ ήτανε, έπλενα τα ποτήρια, είχα σβήσει τα κάρβουνα, είχα βάλει και τον γύρο στο ψυγείο, ψόφιος ήμουνα.
Ανοίγει η πόρτα.
Μπαίνει ένας, πόδια, χέρια, κεφάλι, άνθρωπος έμοιαζε.
Τον κοιτάω στα μάτια, άνθρωπος στριμωγμένος έμοιαζε.
«Που να πάω, κύριέ μου;» με ρωτάει, έτρεμε η φωνή του, «πες μου πού να πάω;»  
«Πού θέλεις να πας;» τον ρωτάω.
«Δεν ξέρω καθόλου κύριέ μου, πείτε μου εσείς να πάω κάπου».
«Μισό λεπτό να σκεφτώ» του λέω.
Με κοίταγε ο έρημος στα μάτια και περίμενε, νεαρός ήτανε, αλλά σα να του κάηκαν τα νιάτα σ’ ένα βράδυ μέσα.
«Άκουσε, του λέω, καβάλα το μηχανάκι σου, προχώρα ευθεία, βγες στον κεντρικό δρόμο, τράβα για καμιά δυο-τρία χιλιόμετρα παρακάτω, στρίψε δεξιά από το βενζινάδικο, πέρνα την αερογέφυρα, πάρε το πρώτο στενό αριστερά, και στο πρώτο περίπτερο που θα βρεις ανοιχτό, να ρωτήσεις πώς θα επιστρέψεις εδώ που βρίσκεσαι τώρα. Έτσι, θα ξέρεις τουλάχιστον πού θέλεις να πας απόψε».
«Σε ευχαριστώ πολύ κύριε» μου είπε κι άνοιξε πανιά μαρσάροντας.
Τακτοποίησα το μαγαζί, έσβησα τα φώτα, άνοιξα μια ρετσίνα, και τον περίμενα μέχρι τα χαράματα.
Το βλέπεις αυτό το σημάδι στο κούτελο;
Από εκείνη τη νύχτα είναι.

Αντωνυμίες του ορατού

Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΝΤΕΣΕΔΩΝ

Στο θέατρο σκιών που παίζεται καθημερινά
ανάμεσα στην παράγκα και το σαράι,
ο Βεληγκέκας, ο Χατζηαβάτης, ο Μορφονιός
και τα Κολλητήρια
δεν λένε τη δική τους ιστορία.
Κουνιούνται πέρα-δώθε
από έναν μίμο καραγκιοζοπαίχτη
που ξέρει τη μηχανική των μεντεσέδων
των αείποτε ηρώων του
και του συρρέοντος κοινού.

—————————————

U.

Όλοι άνθρωποι-Κίντερ είμαστε.
Κάτι κρύβουμε ο καθένας μέσα του.
Ένα δώρο, μια έκπληξη για τον άλλο που θα σε ανοίξει μια μέρα.
Μπορεί να του αρέσει το δώρο σου, μπορεί και όχι.
Εμένα άμα με ανοίξεις θα βρεις μια μεγάλη σιωπή μέσα μου.
Τι να σου πω, το βρίσκω ότι είναι πολύ δύσκολο να μιλάς για τη ζωή σου.
Γιατί πρώτα πρέπει να την έχεις ζήσει.
Κι εγώ για να νιώσω ότι έζησα κάτι, πρέπει να περάσει πολύς καιρός.
Δηλαδή, ας πούμε, γυρνάει ο άλλος από ένα ταξίδι και τον ρωτάς πώς πέρασε κι αρχίζει αμέσως τη φλυαρία και βγάζει το κινητό και σου δείχνει καμιά κατοσταριά φωτογραφίες και βίντεο.
Δηλαδή, ο άνθρωπος το έχει κιόλας αποφασίσει πώς πέρασε, δεν το συζητάει καθόλου με τον εαυτό του.
Εδώ, ένα αυγό τρως, που λέει ο λόγος, και θέλεις τρεις ώρες για να το χωνέψεις.
Οι άνθρωποι πώς προλαβαίνουν και τα χωνεύουν τόσο γρήγορα τα ταξίδια τους, ποτέ μου δεν το κατάλαβα.
Που λες, πέρασαν τριάντα χρόνια από εκείνη τη μέρα.
Καθώς την περίμενα στον σταθμό του τρένου να γυρίσει από το ταξίδι, ένιωσα ένα βλέμμα να πέφτει πάνω μου. Μέσα από το τρένο που πλησίαζε το ένιωσα να βγαίνει. Τι μάτι ήταν αυτό! Σκέτος Κύκλωπας!
Έπρεπε να σκεφτώ κάτι για να σωθώ, να γλυτώσω, να μη με καταπιεί το μάτι καθώς πλησίαζε.
Και να ’μαι τώρα ασφαλής εδώ μέσα στη σελίδα αυτή.

Αντωνυμίες του ορατού

ΤΑΦΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Το εξαιρετικό δυναμικό
απολίθωσης των ανθρώπων
εξηγεί, εν μέρει,
γιατί
πάνω από τις χαράδρες της ιστορίας
στήνονται πάντα αγάλματα.

—————————————

U.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα πολύ πολύ μικρό σπουργιτάκι που έπεσε στο χώμα, κοκαλωμένο από την παγωνιά.
Έτυχε όμως να περνάει από εκεί μια αγελάδα και αμόλησε μια σβουνιά επάνω του.
Η ζέστη από τα κόπρανα της αγελάδας συνέφερε το σπουργιτάκι, που από τη χαρά του που ήταν ακόμη ζωντανό άρχισε να τσιρτσιρίζει δυνατά.
Τότε, μια γάτα που έτυχε να περνάει από εκεί, άκουσε το κελάηδημά του, όρμησε επάνω του και αφού πρώτα το καθάρισε από τη σβουνιά, το έφαγε.

Η ιστορία αυτή διδάσκει πως:

1.Αυτός που σε ρίχνει στα σκατά, δεν είναι απαραίτητα εχθρός σου.

2.Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά, δεν είναι απαραίτητα φίλος σου.

3.Αν νιώθεις ζεστασιά και ευτυχία όταν είσαι βουτηγμένος μέσα στα σκατά, τότε κράτα το γαμημένο το στόμα σου κλειστό.

Αν ήξερα κι εγώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό εκείνη τη μέρα στο βενζινάδικο, δεν θα με βλέπατε τώρα σε αυτήν την κατάσταση.