Αυτή, η λυδία λίθος

Θυμάται την προσμονή σαν φως ιλαρό
        τους φόβους σαν να ήταν δάχτυλα
                τις αδεξιότητες σαν πρόσχαρες παιδικές φωνές

Αυτή κάποτε μιλούσε
αόρατη στις μέρες της φωνής
υπαρκτή ωστόσο ανάμεσα στα δευτερόλεπτα
ανθεκτική στις κούφιες σελίδες των βιβλίων
ξεμοναχιάζει ακόμη τον χειμώνα
Αυτή κορμί και ανάσα
φιλί και δάγκωμα μαζί
σαν ηχηρό περιτύλιγμα πολύχρονου δώρου

Μελετούσε έγραφε απήγγειλε έψαχνε
περιεργαζόταν και δοκίμαζε

Άφηνε τα πλοία να περιμένουν στα ανοιχτά
κι αυτή το σούρουπο σκαρφάλωνε στην περγουλιά

_{Θέρμη Θεσ/νίκη. 5.1.2017}

Βιβλιοθήκη

^{Ι. ΑΤΙΘΑΣΗ}

Πορτοκαλί ντοσιέ
Τα δάχτυλα στα πλήκτρα
μακρόσυρτο φιλί στη βιβλιοθήκη
σε κίνηση ονειρική
να πέφτουν τα βιβλία από το ράφι

Επανάληψη

Η εικόνα της φύλλα αρχείου ιστορικού
σκονίζεται ανάμεσα σε άλλες
αγιογραφίες που ζωντανεύουν
φωτογραφίες ασπρόμαυρες
ανταύγειες στη λίμνη
βράχια κάστρου σε απογείωση

Αποδόμηση

Με άφησε να αγγίζω
να πλάθω επιθυμίες
να γυροφέρνω σε στρωσίδια
ανήμπορος να προφέρω το όνομα

Αν ήθελε θα έκλεινε στο πορτοκαλί ντοσιέ την αγκαλιά και το φιλί της
Αλλά προτίμησε τα φύλλα του αρχείου
ανάκατα με κιτρινισμένες φωτογραφίες
σαν εκδρομή στο νησάκι
ή επίσκεψη σε διαλυμένο θέατρο

Ρίχνει ακτίνες άσωτες παντού
σαρώνοντας και πλοηγώντας
καταλήγοντας με γυμνά πόδια
εμπρός στον υπολογιστή

Σίγαση

Σέρνω την πολυθρόνα κοντά
εισπράττω την εικόνα των δαχτύλων
ρουφάω τη σκόνη
εκτίθεμαι στην ακτινοβολία
και τέλος μετράω τους χτύπους του ρολογιού
λίγο πριν σταματήσουν

^{Θέρμη 23/12/2016}

ΙΙ. ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΦΑΚΕΛΩΝ

Βαλίτσες αδειανές με φθορές στο μπαλκόνι
έτοιμες για αποθήκη ή για ταξίδι
χωρίς προορισμό
Τι θα γίνει μ’ αυτό το όνειρο;
Τις μικρές σου στιγμές απορρόφησα
Μαλλιά της βροχής οι πορτοκαλί φάκελοι
Είπες: ακόμη και τα λουλούδια υποφέρουν από μοναξιά
Ποίηση ήταν τελικά

_{Αθήνα 2/6/2021}

ΙΙΙ. ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ;

Εκδικούνται τα βιβλία όπως και τα όνειρα;
Γκρεμίζονται από το ράφι στα πόδια
αδειάζοντας σκόνες που ξεπηδούν
διαλύοντας οράματα ατύπωτα
Ανάμεσά τους άγραφα τετράδια παιδιού
βάρκα βουτηγμένη στο βούρκο
ουράνιο τόξο στο κύμα
Τα βιβλία κατά γης
Τα όνειρα κοπιάζουν και κωπηλατούν
Η εκδίκηση των βιβλίων γίνεται έκρηξη ονείρων
συστροφή σελίδων
ήχος από παλιά παράθυρα
Ύστερα στα ράφια με σιγή
συμμαζεμένα ζαρωμένα
έτοιμα να εκδικηθούν πάλι κάποια στιγμή
με απωθητική φθορά και με το λ της τρέλας
Θα βουτήξουν με θόρυβο στη δεξαμενή των ακόρεστων και άπραγων
ονείρων
συνθλίβοντας δάχτυλα ποδιών στον πυθμένα του αμήχανου ερέβους
Πότε θα βγεις ξανά στον κήπο γυμνούλι
να σε λούσει η βροχή ολότελα;

                                                                                                                                       _{Κέρκυρα 30.12.2020-9.1.2021}

Δεν έχω φτερά

Κορίτσι με τα πρόσωπα ανάγλυφο βουνών σε μουδιασμένο ορίζοντα. Γραμμές ρυτίδες με χελιδόνια στην αμηχανία της βροχής. Προσωπίδες μεταμφίεσης παραμορφώνουν τα χαλάσματα. Στην οθόνη απώλεσε τα πάντα πλην του προσώπου. Πού κρύβεται το αρχείο; Είσαι μια πληροφορία;
Γύρισες προφίλ και ανακάλυψα τα χέρια σου. Μετά χάθηκες. Δεν πάτησα Delete

^{Κέρκυρα 22.4.2021}

Παράθυρο

Φυλλομετρώ ανάμεσα στο άμορφο πλήθος
Ήχοι λατέρνας πλησιάζουν και προσπερνούν
Ευωδιά γαρίφαλου φως αστεριού χαραματιά μαχαιριού
Σταχτάρες τσιρίζοντας κυκλώνουν τον ουρανό
Το φως σβήνει τις καμπάνες
Γκρεμίζονται οι καμινάδες με τα μάτια και το στόμα
Το πλοίο διαστέλλεται
Ξεκοκαλίζει τα κτήρια της παιδικότητας
Πυροτέχνημα
Σαν τίποτε στον κόσμο
Ανασαίνεις μετρημένα φιλιά
Ενώ σαπίζουν οι αγουρίδες

_{Κέρκυρα 3 Αυγούστου 2021}