«Βρήκα τι όνομα θα δώσουμε στον γιο μας», είπα, χαμογελώντας με ικανοποίηση. «Τι;» είπε εκείνη. «Κορνήλιος», είπα. «Κορνήλιος;», είπε. «Πώς και διάλεξες αυτό το όνομα;» «Γιατί είναι μοναδικό – όπως θα ’ναι ο γιος μας», είπα. «Δεν είναι μοναδικό. Κορνήλιος ήταν το όνομα ενός μεγάλου Έλληνα φιλόσοφου», είπε. «Ποιανού», είπα με έκπληξη. «Του Καστοριάδη», είπε. «Δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά αφού λες ότι είναι μεγάλος το σβήνω από τη λίστα». «Έχεις σκεφτεί άλλο;» είπε. «Βλαδίμηρος», είπα. «Βλαδίμηρο έλεγαν έναν σπουδαίο Ρώσο ποιητή, που αυτοκτόνησε δυστυχώς», είπε. «Πάει κι αυτό το όνομα», είπα. «Κι αφού αυτοκτόνησε ένας λόγος περισσότερο». «Αν ψάχνεις για σπάνιο όνομα υπάρχουν πολλοί Άγιοι στο εορτολόγιο που δεν τους ξέρουν ούτε οι παπάδες», είπε. «Όπως;» είπα. «Αρκάδιος, Αριστοκλής, Αγαθόνικος», είπε. «Τι ονόματα είναι αυτά; Φαντάζεσαι να αποκαλώ τον γιο μας Αγαθόνικο;» είπα. «Εξάλλου, τι σχέση έχωεγώ με την Εκκλησία;» «Πως είσαι σίγουρος, ωστόσο ότι θα ’ναι αγόρι; Μπορεί να βγει κορίτσι», είπε. «Μην είσαι τόσο macho!» «Έχεις δίκιο», είπα. «Αν είναι κορίτσι έχεις κάποιο όνομα κατά νου;». «Ναι», είπε. «Κορνηλία». «Κορνηλία;» είπα. «Δεν υπάρχει καμία φιλόσοφος με αυτό το όνομα, ούτε Αγία», είπε. «Τέλειο όνομα για κορίτσι», είπα. «Μου αρέσει πολύ! Κ ο ρ ν η λ ί α!» «Και τώρα που το σκέφτομαι, είναι και τέλειο όνομα για αγόρι», είπε. «Τι εννοείς;» είπα. «Θα βγάλουμε το αγόρι μας Κορνηλία;». «Θα του δώσουμε δύο ονόματα. Το Κορνηλία θα είναι το δεύτερο, αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα αγόρια. Για πρώτο μπορούμε να διαλέξουμε ένα κοινό, όπως Κώστας», είπε. «Δεν θ’ ακούγεται λίγο παράξενο να βαφτίσουμε τον γιο μας ‘Κώστας-Κορνηλία’», είπα. «Καθόλου», είπε. «Ο Ρίλκε, ο κορυφαίος Γερμανός ποιητής πως νομίζεις ότι λεγόταν;» είπε. «Πως;» είπα. «Ράινερ Μαρία», είπε. «Μαρία;» είπα. «Ναι», είπε, «όπως και αυτός που έγραψε το κλασικό μυθιστόρημα Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο». «Κι αυτός Μαρία;» είπα. «Ναι», είπε. «Έριχ Μαρία. Και πάρα πολύ Ισπανοί αριστοκράτες». «Τι λες; Αριστοκράτες;» είπα. «Είναι το τέλειο όνομα!». «Επομένως, ‘Κορνηλία’ αν είναι κορίτσι και ‘Κώστας-Κορνηλία’ αν είναι αγόρι», είπε. «Είσαι σοφή», είπα. «Τι θα έκανα χωρίς εσένα. Και τώρα που το σκέφτομαι ταιριάζει και με το επίθετό μου: Κώστας-Κορνηλία Κοκορέσης!» «Φοβερές παρηχήσεις!» είπε. «Παρηχήσεις;» είπα.