Η Ιστορία τον θέλει καλό ή κακό.
(καλός:) Κρυβόταν μέσα στη σπηλιά.
Τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι.
Μια φώκια του έφερνε τροφή, ψάρια και φύκια.
ή
(κακός:) Βρίσκεται έξω απ’ τη σπηλιά και χαφιεδίζει στους Τούρκους.

(Αποφασίζω: κακός)

Βρισκόμαστε στα 1775.
Ο Αλεξέι Ορλώφ και ο στόλος του γυρνούν από κει που ήρθαν.
Οι Τούρκοι ζητούν εκδίκηση.
(Συνήθως πέφτει ως θέμα στις Πανελλαδικές).
Είναι η ώρα του Μπεκίρη.
Μέσα στη σπηλιά των Σπετσών (Bekiri Cave, σταλακτίτες, αμμουδιά εντός, ταβέρνα πλησίον)
έχουν καταφύγει γυναικόπαιδα.
Οι Τούρκοι λυσσάνε, δεν μπορούν να μπούνε
η τρύπα της εισόδου είναι μουλωχτή.
(Οι ξένοι τουρίστες συστήνουν λαστιχένια παπουτσάκια και φακούς led στους ξένους τουρίστες που θα την επισκεφτούν).
Ώσπου εμφανίζεται ο Μπεκίρης.
Ελάτε, φωνάζει στους απομέσα, φύγανε οι Τούρκοι, βγείτε όξω (λένε “όξω” οι σπετσιώτες;).
Οπότε τα γυναικόπαιδα βγαίνουν έξω (ίσως και όξω, διερευνάται σε πρότζεκτ).
Οι εχθροί τούς πετσοκόβουν λίγο παραπέρα.
Οι απομέσα το εννοούν όταν βλέπουν τη θάλασσα να γίνεται κατακόκκινη στη σπηλιά.
Κόκκινο του αίματος (λόγω της αιμοσφαιρίνης).
Τα χρόνια πέρασαν.
Η θάλασσα ξανάγινε γαλάζια.
Ο κόμης Αλεξέι Ορλώφ αποσύρθηκε στα κτήματά του
και δημιούργησε μια διασταύρωση κότας.
(“Orloff chicken” στη βιβλιογραφία, με όψη κλόουν).

Τα χρόνια πέρασαν κι άλλο
(πώς περνούν τα άτιμα).
Μέσα στη σπηλιά βρίσκονται ένας και μία. Με μαγιό.
(Πάνω στα βράχια όπου κουρνιάσαν τα γυναικόπαιδα).
«Κύριε Μαντά, σε τρεις μήνες που θα γίνετε βουλευτής θα φύγω…»
λέει αυτή, κοιτώντας τον μελωμένα.
«Όχι μην φύγετε, σας θέλω….»
λέει αυτός (παύση μεγατόνων, μια νταλίκα με υπονοούμενα διασχίζει τη σπηλιά)
«…σαν ιδιαιτέρα γραμματέα»
τερματίζει εκείνος (η νταλίκα φουντάρει στον βυθό).
(Συμβουλή προς όλους: Όταν σας ομιλούν, περιμένετε
τον συνομιλητή σας να ολοκληρώσει πριν φουντώσετε).

Είναι η πρώτη έγχρωμη ταινία της Καρέζη.
Φοράει ένα κορυφαίο μπλουτζίν
(στα 1966; /ναι, στα 1966/ σε τι γραμμή;/εφαρμοστό/ουάου)
κι αστράφτει.
Οπότε ο Μπεκίρης (με νησιώτικη βράκα) καταποντίζεται.
Ο Αλεξέι (κι η κότα του), καλή του ώρα.
Τα γυναικόπαιδα, αιωνία τους η μνήμη.

Τις νύχτες το κύμα έσκαγε (ακόμα σκάει) στη σπηλιά.
Λεύκ᾽ ὀστέα εἰν ἁλὶ κῦμα κυλίνδει
σημαίνει στον Όμηρο
κόκκαλα που παραδέρνουν ανώνυμα στο κύμα.