XX

                           Βίλα Μοσκώφ

Βγήκα το απόγεμα να πάω
στον τουρμπέ του Μουσά πασά
άκουγα τις Θεές να ολολύζουν πάμφωτες^[1]
το σύμπαν μύριζε ίμερο
και είδα υπολείμματα δαπέδων
με τα φριχτά πλακάκια
και μωσαϊκού φαιού με άσπρα στίγματα
όπως εκείνα των θαλάμων
ή και των στρατοπέδων του βορρά.
Ύστερα έγινε μία λάμψη στο Επταπύργιο
όπως τη μέρα του Αγίου Πνεύματος
και άρχισαν να κατεβαίνουν
από τα τέσσερα ποτάμια του Παραδείσου
αντί γαλάζια νερά
πύρινες ροές
σε σημείο που και η θάλασσα
να γίνει αίματα.

                                                                 (2016-19)

       XXI

                                           Via regia

Σίγουρα ήταν θεότητα
γιατί τα μάτια της
έβγαζαν πάντοτε αστραπές
και την περιέβαλε ένας πυροστρόβιλος.
Συνήθως έφευγε προς το χάος της θάλασσας
και ο λόγος της ήτανε ένα με τα φαινόμενα
και την αναδημιουργία του κόσμου.

(συνέχεια από το «Τοποθεσίες και πόλεις», βλ. Τάκης Γραμμένος, Ιωνικά και βόρεια ποιήματα, Μελάνι 2015).